Uzun zaman önce uzak bir ülkede çok yoksul bir nine yaşardı. Bu ninenin bir de kedisi vardı.Kedi o kadar uyuşuktu ki patisini bile kaldırmaya üşenir bu yoksul kadının verdiği yemeklerle gününü gün ederdi. Günler böyle geçip giderken. Bizim Miskin Kedi iyice zayıflamış çelimsizleşmişti. Bir gün evin kapısında otururken kocaman bir kediyle karşılaştıoğrusu kediden çok bir kaplana benziyordu. Zayıf kedi hayıflandı`Niçin ben böyle güçsüz bakımsızım sen böyle şişman semizsin?` diye.
Semiz Kedi:
- Sen de her gün Padişah`ın sarayında bulunursan türlü türlü yemekler yersin benim gibi olursun dedi.
Güçsüz Kedi bu fikri çok beğendi. Bu yoksul kadının yanında durmakla karın doymuyordu işte. Herkes neler yiyor ben burada sürünüyorum diye düşündü. Yoksul ninenin evinde ne vardı ki.Ne yiyecek ne içecek.
- Ne zaman gidersen haber ver birlikte gidelim dedi.
Semiz Kedi bunu kabul etti.
Güçsüz Kedi akşam olduğunda durumu nineye anlattı. Saraya gitmek için ondan izin istedi. Nine bu duruma çok üzüldü. Tamam ona çok güzel yiyecekler veremiyordu ama aç kalmıyordu sonra burada tehlike yoktu orada neyle karşılacağını bilemiyordu
- Hırs insana zarar verir şimdi sen bunu düşünemiyorsun. Elindekilerle yetinmeyi öğrenmelisin dedi. Fakat kedinin umurunda değildi bu önemli olan güzel yiyeceklerdi. Ertesi gün yiyeceği türlü türlü yiyecekleri düşünüyordu. Sabah oldu.Semiz Kedi pencereden `miyaav miyaaav!` diye seslendi Zayıf Kedi de çıktı birlikte saraya gittiler.
Fakat sarayda durum hiç de semiz kedinin anlattığı gibi değildi. Sarayın kapısına yığılan yüzlerce kedi vardı ve artık herkes bu kedilerden bıkmıştı. Her gün yenileri ekleniyordu bunların arasına. Padişah okçularını yollayıp bundan sonra yeni gelen kedi gördüklerinde vurmalarını istedi. Okçular hazır beklemeye başladılar. Bizim çelimsiz kedi hoplaya zıplaya yemeklere saldırınca midesine oku yedi. O günden sonra ninenin yanına dönemedi. Nine onu birkaç gün bekledikten sonra kedinin hırsının ve açgözlülüğünün kurbanı olduğunu anlayıp ümidi kesti. Kendine yeni bir kedi buldu ve artıklarını ona yedirmeye başladı.
Semiz Kedi:
- Sen de her gün Padişah`ın sarayında bulunursan türlü türlü yemekler yersin benim gibi olursun dedi.
Güçsüz Kedi bu fikri çok beğendi. Bu yoksul kadının yanında durmakla karın doymuyordu işte. Herkes neler yiyor ben burada sürünüyorum diye düşündü. Yoksul ninenin evinde ne vardı ki.Ne yiyecek ne içecek.
- Ne zaman gidersen haber ver birlikte gidelim dedi.
Semiz Kedi bunu kabul etti.
Güçsüz Kedi akşam olduğunda durumu nineye anlattı. Saraya gitmek için ondan izin istedi. Nine bu duruma çok üzüldü. Tamam ona çok güzel yiyecekler veremiyordu ama aç kalmıyordu sonra burada tehlike yoktu orada neyle karşılacağını bilemiyordu
- Hırs insana zarar verir şimdi sen bunu düşünemiyorsun. Elindekilerle yetinmeyi öğrenmelisin dedi. Fakat kedinin umurunda değildi bu önemli olan güzel yiyeceklerdi. Ertesi gün yiyeceği türlü türlü yiyecekleri düşünüyordu. Sabah oldu.Semiz Kedi pencereden `miyaav miyaaav!` diye seslendi Zayıf Kedi de çıktı birlikte saraya gittiler.
Fakat sarayda durum hiç de semiz kedinin anlattığı gibi değildi. Sarayın kapısına yığılan yüzlerce kedi vardı ve artık herkes bu kedilerden bıkmıştı. Her gün yenileri ekleniyordu bunların arasına. Padişah okçularını yollayıp bundan sonra yeni gelen kedi gördüklerinde vurmalarını istedi. Okçular hazır beklemeye başladılar. Bizim çelimsiz kedi hoplaya zıplaya yemeklere saldırınca midesine oku yedi. O günden sonra ninenin yanına dönemedi. Nine onu birkaç gün bekledikten sonra kedinin hırsının ve açgözlülüğünün kurbanı olduğunu anlayıp ümidi kesti. Kendine yeni bir kedi buldu ve artıklarını ona yedirmeye başladı.
