Tarlada yetiştiricilik, iklim koşullarının yıl içinde sebzelerin yetiştirilmesine uygun olduğu zamanlarda gerçekleştirilir. İklim koşulları içersinde dışarıda sebzelerin yetiştirilmesini kısıtlayan en önemli faktör, sıcaklıktır. Sebzelerin sıcaklık istekleri farklılık gösterir. Genelde sebzeler sıcaklık isteklerine göre, yazlık ve kışlık sebzeler olarak iki gruba ayrılır. Yazlık sebzelerin sıcaklık istekleri, en düşük (minimum) 8-10 °C, ortalama (optimum) 20-25 °C ve en yüksek sıcaklık (maksimum) 30-35 °C'dir.
Yazlık sebzelerden bir çoğu, bu sıcaklık dereceleri üzerinde bile yeşil aksamlarını geliştirebilir ve yaşamlarını sürdürebilir. Ancak meyve vermeleri mümkün olmaz. 40-50 °C'den sonra artık yeşil aksamları da yüksek sıcaklıktan etkilenerek ölmeye başlar. Yazlık sebzelerin çoğu 0 °C düşük sıcaklıkta, donmadan, neredeyse durma noktasında hayatlarını sürdürebilir. Sıfırın altında, eksi 1-2 °C sıcaklıklara (donlara) çok kısa süreli olsa da dayanabilir, fakat süre uzarsa donarak ölüm başlar. Sıcaklık eksi 3-4 °C'nin altına çok kısa süre bile düşse, büyük don zararları meydana gelir. Kışlık sebzelerin sıcaklık isteği ise minimum 0-4 °C, optimum 10-15 °C ve maksimum 20-25 °C'dir. Kışlık sebzelerin bazılarının düşük sıcaklık derecelerine dayanma güçleri fazladır. Nitekim soğuklara dayanma gücü baş lahanada eksi 20-30 °C, pırasada eksi 10-15 °C'dir. Diğer sebzelerde bu 5-6 °C arasında değişir. Bu derecelerde hayat fonksiyonları çok yavaş ve neredeyse duraklama noktasındadır. Yüksek sıcaklıklara dayanma 30-35 °C'ye kadar çıkar. Bu derecelerin daha da artması durumunda bir çoklarının yapraklarında yüksek sıcaklıktan dolayı kavrulma, kuruma görülür.
Yıl içinde cereyan eden sıcaklık dereceleri, bölgelere göre çok değişkendir. Bazı bölgelerde sıcaklıklar kış aylarında bile 0 °C'nin altına çok ender birkaç gün olarak düşerken, bazı bölgelerde eksi 20-30 °C'ye kadar iner ve daha uzun sürelerle bu derecelerde kalabilir. Yine bazı bölgelerde, yaz sıcaklıkları 40-50 °C'ye kadar yükselirken, bazı bölgelerde 15-20 °C'de kalır. Sıcaklığın, sebzelerin yaşam isteklerinin çok altına ve üstüne çıktığı zamanlarda üretimleri yapılamaz.
Kış aylarında sıcaklığın 0 °C'nin altına düşmediği ve yaz aylarında 35 °C'nin üzerine çıkmadığı yerlerde, dışarıda tarladaki yetiştiricilik, kışlık ve yazlık sebzeleri arka arkaya getirmek suretiyle, yıl boyunca sürdürülebilir. Bu sıcaklık sınırlarının altına inen çıkan zaman ve yerlerde, üretim durur. Bu yüzden dışarıda tarlada yetiştiricilik, ülkemizin güney bölgelerinde kış aylarında yapılmasına karşılık, yaz aylarında durur. Bu bölgemizde sonbahar, kış ve ilkbaharı ve bazı yıllar yazın ilk ve son aylarını da içine alabilen 200-250 günlük bir vejetasyon devresi karşımıza çıkar. Doğu Anadolu bölgesinde, düşük sıcaklıkların ortaya çıkışı, eylül aylarından sonra kendisini gösterebilir, kış boyunca devam eder ve bazen mayıs sonuna kadar sürer. Bu bölgemiz en kısa vejetasyon süresine sahip olup, dışarıda yetiştiricilik çoğu kez 80-100 günü kapsar. Diğer bölgelerimizde bu süreler 100-180 gün arasındadır. Sebzelerin vejetasyon süreleri 30-180 gün arasında değişir. Bu bakımdan bazı bölgelerimizde bir yıl içinde aynı parsel üzerinde 2-3 sebze çeşidini arka arkaya getirme olanağı doğar. Bazılarında ise, 150 günlük vejetasyon süresi olan domatesi bile, tam olarak yetiştirmek mümkün olmaz. Vejetasyon süresi kısa olan bu yerlerde, yapılan domates yetiştiriciliğinde meyvelerinin bir çoğu olgunlaşmadan yeşil olarak kalır.
Yazlık sebzelerden bir çoğu, bu sıcaklık dereceleri üzerinde bile yeşil aksamlarını geliştirebilir ve yaşamlarını sürdürebilir. Ancak meyve vermeleri mümkün olmaz. 40-50 °C'den sonra artık yeşil aksamları da yüksek sıcaklıktan etkilenerek ölmeye başlar. Yazlık sebzelerin çoğu 0 °C düşük sıcaklıkta, donmadan, neredeyse durma noktasında hayatlarını sürdürebilir. Sıfırın altında, eksi 1-2 °C sıcaklıklara (donlara) çok kısa süreli olsa da dayanabilir, fakat süre uzarsa donarak ölüm başlar. Sıcaklık eksi 3-4 °C'nin altına çok kısa süre bile düşse, büyük don zararları meydana gelir. Kışlık sebzelerin sıcaklık isteği ise minimum 0-4 °C, optimum 10-15 °C ve maksimum 20-25 °C'dir. Kışlık sebzelerin bazılarının düşük sıcaklık derecelerine dayanma güçleri fazladır. Nitekim soğuklara dayanma gücü baş lahanada eksi 20-30 °C, pırasada eksi 10-15 °C'dir. Diğer sebzelerde bu 5-6 °C arasında değişir. Bu derecelerde hayat fonksiyonları çok yavaş ve neredeyse duraklama noktasındadır. Yüksek sıcaklıklara dayanma 30-35 °C'ye kadar çıkar. Bu derecelerin daha da artması durumunda bir çoklarının yapraklarında yüksek sıcaklıktan dolayı kavrulma, kuruma görülür.
Yıl içinde cereyan eden sıcaklık dereceleri, bölgelere göre çok değişkendir. Bazı bölgelerde sıcaklıklar kış aylarında bile 0 °C'nin altına çok ender birkaç gün olarak düşerken, bazı bölgelerde eksi 20-30 °C'ye kadar iner ve daha uzun sürelerle bu derecelerde kalabilir. Yine bazı bölgelerde, yaz sıcaklıkları 40-50 °C'ye kadar yükselirken, bazı bölgelerde 15-20 °C'de kalır. Sıcaklığın, sebzelerin yaşam isteklerinin çok altına ve üstüne çıktığı zamanlarda üretimleri yapılamaz.
Kış aylarında sıcaklığın 0 °C'nin altına düşmediği ve yaz aylarında 35 °C'nin üzerine çıkmadığı yerlerde, dışarıda tarladaki yetiştiricilik, kışlık ve yazlık sebzeleri arka arkaya getirmek suretiyle, yıl boyunca sürdürülebilir. Bu sıcaklık sınırlarının altına inen çıkan zaman ve yerlerde, üretim durur. Bu yüzden dışarıda tarlada yetiştiricilik, ülkemizin güney bölgelerinde kış aylarında yapılmasına karşılık, yaz aylarında durur. Bu bölgemizde sonbahar, kış ve ilkbaharı ve bazı yıllar yazın ilk ve son aylarını da içine alabilen 200-250 günlük bir vejetasyon devresi karşımıza çıkar. Doğu Anadolu bölgesinde, düşük sıcaklıkların ortaya çıkışı, eylül aylarından sonra kendisini gösterebilir, kış boyunca devam eder ve bazen mayıs sonuna kadar sürer. Bu bölgemiz en kısa vejetasyon süresine sahip olup, dışarıda yetiştiricilik çoğu kez 80-100 günü kapsar. Diğer bölgelerimizde bu süreler 100-180 gün arasındadır. Sebzelerin vejetasyon süreleri 30-180 gün arasında değişir. Bu bakımdan bazı bölgelerimizde bir yıl içinde aynı parsel üzerinde 2-3 sebze çeşidini arka arkaya getirme olanağı doğar. Bazılarında ise, 150 günlük vejetasyon süresi olan domatesi bile, tam olarak yetiştirmek mümkün olmaz. Vejetasyon süresi kısa olan bu yerlerde, yapılan domates yetiştiriciliğinde meyvelerinin bir çoğu olgunlaşmadan yeşil olarak kalır.