Anlamıyorum bazen insanlar kendini ifade etmekte neden zorlanırlar?
Niçin düşündüğünü, ne hissettiğini bir türlü tam istediği gibi karşıya anlatamaz ön yargı ile bakarlar?
Hepimizin ara ara içine düştüğü bu sevimsiz durumun birçok sebebi nedir diye düşünür duruz?
Galiba bunlardan biri kendimizi fazla önemsememiz veya sürekli küçük görmemiz kendimizden ön yargı ile şüphe etmemiz olamaz mı?
Genelde herkesin başına gelmiştir, çoğu insanlar daha önce hiç görmediği birisiyle tanıştırıldığında bu insanın ismini daha birinci dakikada unutur önemsemez.
Hele aynı anda birkaç kişiyle tanıştırıldığımız zaman pek azının ismi kalır aklımızda.
Sadece aklında kalacak olanlar önemsediğimiz, önemseyeceğini sandığımız fakat bizi önemsemeyecek sahte kişiler değil midir.?
Aslında bunun sebebi kişinin kendini fazla önemsemesidir yani takmamasıdır kendinden barışık olamamasıdır.
Başkalarıyla tanıştırıldığımızda o insan kadar kendisiyle o kadar meşguldür ki karşısındakine dikkatini veremez ve tanıma gereği duymaz unutur gider çünkü kafasındaki karışıklıklar ile ön yargı bitirmiştir kendini.
İnsanın kendisi ifade edememesinin önündeki ikinci büyük engel, konuştuğu konuda bütün bildiklerini söylemesi gerektiği yanılgısıdır.
Çünkü her şeyi anlatama gereği içine düşerek karşısındakini önemsmesi sebebidir, aslında kör düğüm haline getirdiğini asla görememiştir.
Bazı insanların çok konuşması ama aynı ölçüde anlaşılamaması bu yüzden olmaz mı?.
Çok konuşmakla iyi anlaşılmak farklı şeylerdir.
Bazen de öyle insanlar da vardır ki teknik terimlerle ya da yabancı dilden aktardıkları sözcüklerle konuşmalarını süsleyerek insanları etkilediklerini sanırlar ve entellektüel bir hava içerisinde toplumda farklı oldukları düşünürler yani kendini beğenmişlik desek çok doğru olacaktır, bu kişiler aslında sadece kendilerini inandırdıklarının farkında bile değildirler.
Oysa insanın kendini anlatması için ne söyleyeceğini bilmesi ön yargılı bakmaması ve içten olmasından başka şeye ihtiyacı yoktur.
Fakat bazen de karşındaki kişinin hesabına gelmiyorsa zaten sizi hiç anlamayacaktır .
BOŞVERİN DİYECEKSİNİZ KONUŞMANIN MANTIĞI YOKTUR BÖYLE KİŞİLERE...
Derler ya ağzınla kuştutsanızda anlatamasınız bir türlü karşındakine kendinizi.
Ne yaparsan ne edersen anlatamazsın sonunda değersizler değer kazanır ve sen karşıya verdiğin değer ile kendini değersiz duruma düşürür bir arpa boyu yol alamazsın olan sana olur.
Eğer insan çok iyi bildiği bir konuda bile çevresindekilere kendini anlatmakta zorlanıyorsa düşündüklerini anlatmak için çırpındıkça etrafındaki insanlar uzaklaşıyorsa kişi tavır ve davranışlarını kontrol etmelidir,
UNUTMAYIN:
'Önyargı duvarını yıkmadığın sürece, sevgi duvarını örmek imkânsız ve kendinizi asla anlatamazsınız'
Niçin düşündüğünü, ne hissettiğini bir türlü tam istediği gibi karşıya anlatamaz ön yargı ile bakarlar?
Hepimizin ara ara içine düştüğü bu sevimsiz durumun birçok sebebi nedir diye düşünür duruz?
Galiba bunlardan biri kendimizi fazla önemsememiz veya sürekli küçük görmemiz kendimizden ön yargı ile şüphe etmemiz olamaz mı?
Genelde herkesin başına gelmiştir, çoğu insanlar daha önce hiç görmediği birisiyle tanıştırıldığında bu insanın ismini daha birinci dakikada unutur önemsemez.
Hele aynı anda birkaç kişiyle tanıştırıldığımız zaman pek azının ismi kalır aklımızda.
Sadece aklında kalacak olanlar önemsediğimiz, önemseyeceğini sandığımız fakat bizi önemsemeyecek sahte kişiler değil midir.?
Aslında bunun sebebi kişinin kendini fazla önemsemesidir yani takmamasıdır kendinden barışık olamamasıdır.
Başkalarıyla tanıştırıldığımızda o insan kadar kendisiyle o kadar meşguldür ki karşısındakine dikkatini veremez ve tanıma gereği duymaz unutur gider çünkü kafasındaki karışıklıklar ile ön yargı bitirmiştir kendini.
İnsanın kendisi ifade edememesinin önündeki ikinci büyük engel, konuştuğu konuda bütün bildiklerini söylemesi gerektiği yanılgısıdır.
Çünkü her şeyi anlatama gereği içine düşerek karşısındakini önemsmesi sebebidir, aslında kör düğüm haline getirdiğini asla görememiştir.
Bazı insanların çok konuşması ama aynı ölçüde anlaşılamaması bu yüzden olmaz mı?.
Çok konuşmakla iyi anlaşılmak farklı şeylerdir.
Bazen de öyle insanlar da vardır ki teknik terimlerle ya da yabancı dilden aktardıkları sözcüklerle konuşmalarını süsleyerek insanları etkilediklerini sanırlar ve entellektüel bir hava içerisinde toplumda farklı oldukları düşünürler yani kendini beğenmişlik desek çok doğru olacaktır, bu kişiler aslında sadece kendilerini inandırdıklarının farkında bile değildirler.
Oysa insanın kendini anlatması için ne söyleyeceğini bilmesi ön yargılı bakmaması ve içten olmasından başka şeye ihtiyacı yoktur.
Fakat bazen de karşındaki kişinin hesabına gelmiyorsa zaten sizi hiç anlamayacaktır .
BOŞVERİN DİYECEKSİNİZ KONUŞMANIN MANTIĞI YOKTUR BÖYLE KİŞİLERE...
Derler ya ağzınla kuştutsanızda anlatamasınız bir türlü karşındakine kendinizi.
Ne yaparsan ne edersen anlatamazsın sonunda değersizler değer kazanır ve sen karşıya verdiğin değer ile kendini değersiz duruma düşürür bir arpa boyu yol alamazsın olan sana olur.
Eğer insan çok iyi bildiği bir konuda bile çevresindekilere kendini anlatmakta zorlanıyorsa düşündüklerini anlatmak için çırpındıkça etrafındaki insanlar uzaklaşıyorsa kişi tavır ve davranışlarını kontrol etmelidir,
UNUTMAYIN:
'Önyargı duvarını yıkmadığın sürece, sevgi duvarını örmek imkânsız ve kendinizi asla anlatamazsınız'
