Olduk, Gördük, Bildik.
Analık nedir Annem? ” derdim de Anacığıma; “ Ben ol da bil ” derdi.
Ben ol da bil...!
“ Sen ” oldum annem bak !...
“ Sen ” oldum ve bildim neymiş bu işin yürekcesi...
Hani “ köpekler bile “ana” olmasın” derdin ya hep, o ızdıraplı yüreğinle, o engin şefkatinle...
Anlamazdık o zaman biz zamâneler.
“ Zor kızım, çok zor analık ” derdin ardından derin bir iç çekişle...
Zormuş Anam...
Ana olmak “ Hiç ” ken “ Hep ” olmakmış meğer..Çoğalmakmış durmadan...
Dünyaya meydan okumak, mazi ve istikbâli sırtlamak, pervâsız bir gözü karalıkmış.
Zormuş Annem..Olduk, gördük, bildik bak.
Ana olmak meğer; kor ateşlerde üşümesi, kara kışlarda buz kesmesiymiş yüreğin.
Hep; “ Ben ” derken,
Artık; “O”, “ İllâ O! ” demesiymiş...
Hiç varmayacağı kapıları çalması, hiç ederek ömrünü, adanmasıymış.
Hiç kızmaması yüreğin, almayı hiç düşünmeden hep vermesiymiş...
Hep sarıp-sarmalaması, hiç hesap sormadan, hep dost hep yâr olmasıymış.
Zormuş Anam...
Meğer ölümüne bir kara sevdaymış analık...
Olduk, gördük, bildik bak...
