~meLek~
GalataSaray'ım
Anaokulundan sonra birinci sınıfıda kayıpsız geçmişti ..adı hüseyindi kimse sormayınca söylemezdi,gerçi sorsalar bile ancak 2. sorUşlarında cevab verirdi.Adım hüseyin diye
biraz çekinden birazda,kırgın bir çocuktu
babası onun adını koymadan önce yusuf diye şünüyordu ama yusuf ismi biraz daha beklemeliydi ..yusuf sabırdı,deyilmi az kaldı dedi az kaldı yusuf ..
Hüseyin içine kapanık bir çocukdu ..anaokulundaki neslihan ögretmen zamanla açılacagını söylemişti ama zaman dedigi kavram,çok genişti
..anne yüregide sabırsızdı
1. Sınıfaki ögretmen ayşe hanım ona kitap ve hikaye okumalarını tavsiye etmişti
babası ıse ezbere bildigi hikaye ve masal az oldugu için yeni hikaye ezberlemek zor oluyordu ..ama uyduruyordu.
sallama hikayelerle çocugu geçiştiriyordu
krmızı başlıklı kız hikayesi ile yedi cüceleri bir birine karıştırıp anlatıyordu
kurt bazen,yedi cüceleri yiyordu ama kırmızı başlıklı kız,onları kurtarıyordu
bazende yedi cüceler kötü prensese aşık oluyordu ama,masalların sonu hep mutlu bitiyordu
hüseyin babası anlattıkca hayalinde canlandırıyordu aklı yettigince..en çok begendigi masal ise sinderella’nın masalıydı..ve o masaldaki sindirelle zeynep oluyordu,kendisi ise prens..
babası yaratıcı adamdı..tabi hüseyin’de öyle olacak..2.sınıfa giderken hüseyinin en çok resim yapmayı seviyordu.bazen kuş,bazen araba çizerdi ama yaşıtlarına oranla görsel olarak daha başarılıydı..
Bu ögretmeninde dikkatini çekiyordu
belki bu yusufun gelişimi için iyi bir şey deyildi.oyun oynaması gereken bir yaşta,hüseyin içine kapanmış resim yapıyordu
oysa hüseyinin oyun oynaması gerekiyor..
Annesi bahceye çıkarmıştı akşam üzeriydi tam akşam sayılmasada ikindi vakti gibi bir şeydi..
Havada yağmur kokusu vardı,tıpkı yarın yagacak olan yagmur gibi..
Derken bir iki damla ile başladı yagmur.. aMa hissettirmiyordu kendisini
öyle güzel yagıyorduki sanki şifa dagıtıyordu
sanki bereket misaliydi yağmur..
Annesi hüseyini gördü.Çagıracaktı,ıslansın istemiyordu ama baktıki hüseyin yere çömelmiş bir şeylerle ugaşıyordu
merak etti kapıyı açtı,dışarı çıktı ..
Hüseyin kendisini farketmemişti
annesi hüseyine yaklaştı.
Hüseyin elleri çamur olmuştu
yüzü,gözü heryeri çamurdu
pantalonu çamurdan renk degiştirmişti
-(anne) egildi hüseyine sordu ne yapıyorsun?
-resim yapıyorum
-ne resmi bu
-gülümsüyen çocuk
-şu digeri ne resmi
-kalp
-neden bu resimleri yaptın
-bu gülümsüyen kız,zeynep ben zeyneple oynamayı seviyorum,onun için zeyneb’in resmini çizdim
-peki kalbi neden çizdin
-babam dedi kalp sevgiyi simgeliyor burada
-oglum kalbini öyle çamura,kagıda çizmesene,kalp güzel yerlere çizilir,güzel yerlere yazılır,deyilmi ama
-kalp çamura düşse ne olurki,sevgim çamurmu olur,sevgi çamura düşermi,kirlenirmi sevgi..!
düşmez tabi..sevgi olsun,varsın çamurdan olsun…
biraz çekinden birazda,kırgın bir çocuktu
babası onun adını koymadan önce yusuf diye şünüyordu ama yusuf ismi biraz daha beklemeliydi ..yusuf sabırdı,deyilmi az kaldı dedi az kaldı yusuf ..
Hüseyin içine kapanık bir çocukdu ..anaokulundaki neslihan ögretmen zamanla açılacagını söylemişti ama zaman dedigi kavram,çok genişti
..anne yüregide sabırsızdı
1. Sınıfaki ögretmen ayşe hanım ona kitap ve hikaye okumalarını tavsiye etmişti
babası ıse ezbere bildigi hikaye ve masal az oldugu için yeni hikaye ezberlemek zor oluyordu ..ama uyduruyordu.
sallama hikayelerle çocugu geçiştiriyordu
krmızı başlıklı kız hikayesi ile yedi cüceleri bir birine karıştırıp anlatıyordu
kurt bazen,yedi cüceleri yiyordu ama kırmızı başlıklı kız,onları kurtarıyordu
bazende yedi cüceler kötü prensese aşık oluyordu ama,masalların sonu hep mutlu bitiyordu
hüseyin babası anlattıkca hayalinde canlandırıyordu aklı yettigince..en çok begendigi masal ise sinderella’nın masalıydı..ve o masaldaki sindirelle zeynep oluyordu,kendisi ise prens..
babası yaratıcı adamdı..tabi hüseyin’de öyle olacak..2.sınıfa giderken hüseyinin en çok resim yapmayı seviyordu.bazen kuş,bazen araba çizerdi ama yaşıtlarına oranla görsel olarak daha başarılıydı..
Bu ögretmeninde dikkatini çekiyordu
belki bu yusufun gelişimi için iyi bir şey deyildi.oyun oynaması gereken bir yaşta,hüseyin içine kapanmış resim yapıyordu
oysa hüseyinin oyun oynaması gerekiyor..
Annesi bahceye çıkarmıştı akşam üzeriydi tam akşam sayılmasada ikindi vakti gibi bir şeydi..
Havada yağmur kokusu vardı,tıpkı yarın yagacak olan yagmur gibi..
Derken bir iki damla ile başladı yagmur.. aMa hissettirmiyordu kendisini
öyle güzel yagıyorduki sanki şifa dagıtıyordu
sanki bereket misaliydi yağmur..
Annesi hüseyini gördü.Çagıracaktı,ıslansın istemiyordu ama baktıki hüseyin yere çömelmiş bir şeylerle ugaşıyordu
merak etti kapıyı açtı,dışarı çıktı ..
Hüseyin kendisini farketmemişti
annesi hüseyine yaklaştı.
Hüseyin elleri çamur olmuştu
yüzü,gözü heryeri çamurdu
pantalonu çamurdan renk degiştirmişti
-(anne) egildi hüseyine sordu ne yapıyorsun?
-resim yapıyorum
-ne resmi bu
-gülümsüyen çocuk
-şu digeri ne resmi
-kalp
-neden bu resimleri yaptın
-bu gülümsüyen kız,zeynep ben zeyneple oynamayı seviyorum,onun için zeyneb’in resmini çizdim
-peki kalbi neden çizdin
-babam dedi kalp sevgiyi simgeliyor burada
-oglum kalbini öyle çamura,kagıda çizmesene,kalp güzel yerlere çizilir,güzel yerlere yazılır,deyilmi ama
-kalp çamura düşse ne olurki,sevgim çamurmu olur,sevgi çamura düşermi,kirlenirmi sevgi..!
düşmez tabi..sevgi olsun,varsın çamurdan olsun…
