Tam gögsünün ortasinda bir yerin aciyacak... Evinin seni içine sigdiramayacak kadar dar oldugunu fark edeceksin... Sokaga firlayacaksin... Sokaklar da dar gelecek... Tipki vücudunun yüregine dar geldigi gibi... Ne denizin mavisi açacak icini, ne piril piril gokyuzu... Kendini tasiyamayacak kadar çok büyüyecek, bir yandan da kaybolacak kadar kücüleceksin
Birileri sana bir seyler anlatacak durmadan... "Önemli olan saglik." "Yasamak güzel." "Bos ver, her sey unutulur." Sen hicbirini duymayacaksin... Göz yaslarindan etrafi göremez hale geleceksin... Ondan ölmesini isteyecek kadar nefret edecek, az sonra kollarinda ölmek isteyecek kadar çok seveceksin...
Hep ondan bahsetmek isteyeceksin... "Ölüme care bulundu" ya da "Yarin kiyamet kopacakmis" deseler basini kaldirip Ne dedin?" diye sormayacaksin... Yalniz kalmak isteyeceksin... Hem de kalabaliklarin arasinda kaybolmak... Ikisi de yetmeyecek... Geçmisi düsüneceksin... Neredeyse dakika dakika... Ama kötüleri atlayarak... Onunla geçtigin yerlerden geçmek isteyeceksin... Gittigin yerlere gitmek...
Bu sana hiç iyi gelmeyecek... Ama bile bile yapacaksin... Biri sana içindeki aciyi söküp atabilecegini söylese, kacacaksin... Aslinda kurtulmak istedigin halde, o aciyi yasamak için direneceksin... Hayatinin geri kalanini onu düsünerek gecirmek isteyeceksin.... Aksini iddia edenlerden nefret edeceksin... Herkesi ona benzetip... Kimseyi onun yerine koyamayacaksin... Hiçbir sey oyalamayacak seni...
Ilaclara siginacaksin... Birkaç saat kafani bulandiran ama asla onu unutturmayan. Sadece bir muddet buzlu camin arkasindan seyrettiren... Butun sarkilar sizin için yazilmis gibi gelecek... Bogazin dügümlenecek, dinleyemeyeceksin... Uyumak zor, uyanmak kolay olacak... Sabahi iple cekeceksin... Bazen de "Hic günes dogmasa" diyeceksin... Ne geceler rahatlatacak seni ne gunduzler...
Ölmeyi isteyip, ölemeyeceksin... Belki civi civiyi söker diye can havliyle onune cikana sarilmak isteyeceksin... Nafile... Dusuncesi bile tahammul edilmez gelecek... Rüyalar göreceksin, gercek olmasini istedigin... Her sicrayarak uyandiginda onun adini soyledigini fark edeceksin... Telefonun çalmasini bekleyeceksin... Aramayacagini bile bile...
Her çaldiginda yuregin agzina gelecek... Aglamakli konusacaksin arayanlarla... Yuregin burkulacak... Canin yanacak... Bir daha sevmemeye yemin edeceksin... Hayata dair hiçbir sey yapmak gelmeyecek içinden... Onun sesini bir kez daha duymak için yanip tutusacaksin...
Defalarca aradigi günlerin kiymetini bilmedigin için kendinden nefret edeceksin... Yasadigin sehri terk etmek isteyeceksin... Onunla hiçbir aninin olmadigi bir yerlere gidip yerlesmek... Ama bir umut... Onunla bir gun bir yerde karsilasma umudu... Bu umut seni gitmekten alikoyacak... Gel gitler içinde yasayacaksin... Buna yasamak denirse...
Razi misin butun bunlara...? Hazir misin sonunda olüp olüp dirilmeye...? O halde asik olabilirsin
_________________
Birileri sana bir seyler anlatacak durmadan... "Önemli olan saglik." "Yasamak güzel." "Bos ver, her sey unutulur." Sen hicbirini duymayacaksin... Göz yaslarindan etrafi göremez hale geleceksin... Ondan ölmesini isteyecek kadar nefret edecek, az sonra kollarinda ölmek isteyecek kadar çok seveceksin...
Hep ondan bahsetmek isteyeceksin... "Ölüme care bulundu" ya da "Yarin kiyamet kopacakmis" deseler basini kaldirip Ne dedin?" diye sormayacaksin... Yalniz kalmak isteyeceksin... Hem de kalabaliklarin arasinda kaybolmak... Ikisi de yetmeyecek... Geçmisi düsüneceksin... Neredeyse dakika dakika... Ama kötüleri atlayarak... Onunla geçtigin yerlerden geçmek isteyeceksin... Gittigin yerlere gitmek...
Bu sana hiç iyi gelmeyecek... Ama bile bile yapacaksin... Biri sana içindeki aciyi söküp atabilecegini söylese, kacacaksin... Aslinda kurtulmak istedigin halde, o aciyi yasamak için direneceksin... Hayatinin geri kalanini onu düsünerek gecirmek isteyeceksin.... Aksini iddia edenlerden nefret edeceksin... Herkesi ona benzetip... Kimseyi onun yerine koyamayacaksin... Hiçbir sey oyalamayacak seni...
Ilaclara siginacaksin... Birkaç saat kafani bulandiran ama asla onu unutturmayan. Sadece bir muddet buzlu camin arkasindan seyrettiren... Butun sarkilar sizin için yazilmis gibi gelecek... Bogazin dügümlenecek, dinleyemeyeceksin... Uyumak zor, uyanmak kolay olacak... Sabahi iple cekeceksin... Bazen de "Hic günes dogmasa" diyeceksin... Ne geceler rahatlatacak seni ne gunduzler...
Ölmeyi isteyip, ölemeyeceksin... Belki civi civiyi söker diye can havliyle onune cikana sarilmak isteyeceksin... Nafile... Dusuncesi bile tahammul edilmez gelecek... Rüyalar göreceksin, gercek olmasini istedigin... Her sicrayarak uyandiginda onun adini soyledigini fark edeceksin... Telefonun çalmasini bekleyeceksin... Aramayacagini bile bile...
Her çaldiginda yuregin agzina gelecek... Aglamakli konusacaksin arayanlarla... Yuregin burkulacak... Canin yanacak... Bir daha sevmemeye yemin edeceksin... Hayata dair hiçbir sey yapmak gelmeyecek içinden... Onun sesini bir kez daha duymak için yanip tutusacaksin...
Defalarca aradigi günlerin kiymetini bilmedigin için kendinden nefret edeceksin... Yasadigin sehri terk etmek isteyeceksin... Onunla hiçbir aninin olmadigi bir yerlere gidip yerlesmek... Ama bir umut... Onunla bir gun bir yerde karsilasma umudu... Bu umut seni gitmekten alikoyacak... Gel gitler içinde yasayacaksin... Buna yasamak denirse...
Razi misin butun bunlara...? Hazir misin sonunda olüp olüp dirilmeye...? O halde asik olabilirsin
_________________
kimse hic bir sekilde yanlis anlamaz rahat olsun icin
