ÜÇ gündür Türkiye'de herkes Başbakan'ın referans gösterdiği, Atatürk'ün "Din çimentodur" gibi bir sözünü arıyor, yok...
Gerçi Başbakan "Orada dinin bir çimento olduğunu görürsünüz. Onun için Nutuk'u falan okumak lazım" diyerek iki kaynak göstermiş oldu:
Nutuk ve falan...
Aydınlar ilk olarak "Nutuk"a koştular, orada "çimento"dan söz edildiğini bulamadılar.
Geriye kalıyor; falan...
Bence Başbakan Atatürk'ün bir şey söylediğini biliyor, ama ne söylediğini bilmiyor.
*
Daha da doğrusu, Başbakan bildiğini sandığı şeyleri bilmiyor.
Bilmediğini de bilmediği için, bilmediği şeyler kendisine biliyormuş gibi geliyor.
Çimentoyu nereden çıkarttı onu da zaten biz bilmiyoruz.
İki olasılık var:
Ya "Nutuk diye "Deprem Evleri Yönetmeliği"ni okudu.
Ki bu durumda, ulusal meseleleri çözüme kavuşturan o bulunmaz konuşmalarında bundan böyle; hafriyattan, çimentodan, demirden, kirişlerden, kum ve harçtan da söz etme olasılığı vardır.
Ya da...
Ya da "Nutuk"u okumadı, "Atatürk'ün her konuda sözü varsa, nasıl olsa çimento ile ilgili sözleri de vardır" diye düşündü.
*
Peki din çimento mudur?..
Elbette...
O yüce duygu, insanların tüm varlıklara karşı sevgi ve saygıyı göstermelerini emrettiği için elbette birleştirici.
Ancak "dinci" buna izin vermez.
O insanların dindarlar ve dinsizler diye ikiye ayrılıp çatışmalarını ister ki, bundan rant sağlasın.
Türkiye'ye bir kez daha dönüp bakmalısınız.
Toplumun son birkaç yılda nasıl "Müslümanlar" ve "laikler" diye ikiye ayrıldığını... Nasıl tarafların birbirlerine düşman gibi bakmaya başladıklarını göreceksiniz.
En önemlisi de inançlı ama çağdaş insanların kendi dinlerinden nasıl uzaklaştırıldıklarını...
Bunun sorumlusu dini siyasette-ticarette kullanıp, dinden rant sağlamaya çalışanlar değilse kim?..
Şimdi "Atatürk'ün çimentosuna" gerek duymaları ise, yıktıkları yapının altında kalma korkusu...
BEKİR COŞKUN HÜRRİYET 14 ARALIK 2005
