Bu olayın kahramanları İzlanda'nın soğuk köylerinde yaşayan Eskimolardır.Ayon dolunay olduğu bir gece,genç Eskimo fok balığı peşinde dolaşırken gözü dağın tepesdindekiaya takılıyor:"Şu dağın tepesine çıksam,ayı yakalasam sonrada köye kadar yuvarlaya yuvarlaya getirsem ne güzel olur"diye düşünüyormuş genç Eskimo."Gecelerimiz aydınlatan kandilin yağı bitsede fark etmez artık!Koca ay buzdan yaptığımız kulubenin içinde bizi hep aydınlatır."
Genç Eskimo çok iyi kalpliydi.Kocama ayın tek başına kendi kulubesini değil,herkesi aydınlatmasını istiyordu.Bu nedenle ,"büyük bir kulube yapar,bütün köy halkı oraya yerleşiriz,ayıda kulubenin tepesine asarız"diye düşündü.Böylece Eskimo delikanlköye gidip bütün gençleri topladı,onlarla birlikte dağın tepesine ayı tutmaya çıktılar.
Ama dağın tepesine ulaştıkları zaman birde ne görsünler,ay daha da yukarıda.Ellerini uzattılar,zıpladılar ama yakalayamadılar.Hiçbirinin kolu o kadar uzun değildi.
Bu arada birinin aklına daha yüksek bir dağa çıkmak geldi.Gerçekten de daha yüksek bir dağa tırmanırlarsa belki de ayı oradan yakalayabilirlerdi.
Tekrar düzlüğe inip daha yüksek bir tepeyi gözlerine kestirdiler.Gerçekten de ay şimdi o tepenin doruğuna asılmış gibi duruyordu.Heyecanla oraya tırmandılar,ama zirveye ulaştıklarında ayın daha yüksekte havada asılı olduğunu gördüler.Zıpladılar,hopladılar,ama nafile!Aya ulaşamadılar gene.
Eskimolar o gece çevredeki bütün dağları dolaştılar.Ama ovadan dağın doruğunda gibi görünen ay,dağın tepesine tırmandıklarında sanki daha yükseğe çekiliyor gibiydi.Bunun üzerine gençler ayın kendilerinden korktuğunu,yakalanmamak için de onlar yaklaştıkça ayın uzaklaştığını düşündüler.Kocaman yusyuvarlak ayı ele geçirmek için onu ikna etmeye karar verdiler.Şarkı söylemeye başladılar.
"Güzel ay,canım ay,yanımıza gel,mutlu et.
Bizi bekler yağlı ekmek,tatlı çörek,ziyafet."
Fakat ayın Eskimoların yanına inmeye hiç niyeti yoktu.Galiba canı yağlı ekmek ,tatlı çörek istemiyordu.Çünkü her defasında onlar düzlükteyken dağın tepesine iniyor,zirveye tırmandıklarında ise gökyüzüne kaçıyordu.
Eskimo gençler sonunda yorgun ve bitkin köylerine döndüler.Ayı yakalayamadıkları için büyük bir buz kulubesi de inşa etmekten vazgeçtiler.O zamandan beri küçükkulubelerde yaşamaya,fok balığı yağıyla aydınlatan kandiller kullanmaya devam ettiler.
Kim bilir belki de ayı yakalayamamaları çok iyi oldu.Ay hepimize kaldı!
(İzlanda Masalı)
Genç Eskimo çok iyi kalpliydi.Kocama ayın tek başına kendi kulubesini değil,herkesi aydınlatmasını istiyordu.Bu nedenle ,"büyük bir kulube yapar,bütün köy halkı oraya yerleşiriz,ayıda kulubenin tepesine asarız"diye düşündü.Böylece Eskimo delikanlköye gidip bütün gençleri topladı,onlarla birlikte dağın tepesine ayı tutmaya çıktılar.
Ama dağın tepesine ulaştıkları zaman birde ne görsünler,ay daha da yukarıda.Ellerini uzattılar,zıpladılar ama yakalayamadılar.Hiçbirinin kolu o kadar uzun değildi.
Bu arada birinin aklına daha yüksek bir dağa çıkmak geldi.Gerçekten de daha yüksek bir dağa tırmanırlarsa belki de ayı oradan yakalayabilirlerdi.
Tekrar düzlüğe inip daha yüksek bir tepeyi gözlerine kestirdiler.Gerçekten de ay şimdi o tepenin doruğuna asılmış gibi duruyordu.Heyecanla oraya tırmandılar,ama zirveye ulaştıklarında ayın daha yüksekte havada asılı olduğunu gördüler.Zıpladılar,hopladılar,ama nafile!Aya ulaşamadılar gene.
Eskimolar o gece çevredeki bütün dağları dolaştılar.Ama ovadan dağın doruğunda gibi görünen ay,dağın tepesine tırmandıklarında sanki daha yükseğe çekiliyor gibiydi.Bunun üzerine gençler ayın kendilerinden korktuğunu,yakalanmamak için de onlar yaklaştıkça ayın uzaklaştığını düşündüler.Kocaman yusyuvarlak ayı ele geçirmek için onu ikna etmeye karar verdiler.Şarkı söylemeye başladılar.
"Güzel ay,canım ay,yanımıza gel,mutlu et.
Bizi bekler yağlı ekmek,tatlı çörek,ziyafet."
Fakat ayın Eskimoların yanına inmeye hiç niyeti yoktu.Galiba canı yağlı ekmek ,tatlı çörek istemiyordu.Çünkü her defasında onlar düzlükteyken dağın tepesine iniyor,zirveye tırmandıklarında ise gökyüzüne kaçıyordu.
Eskimo gençler sonunda yorgun ve bitkin köylerine döndüler.Ayı yakalayamadıkları için büyük bir buz kulubesi de inşa etmekten vazgeçtiler.O zamandan beri küçükkulubelerde yaşamaya,fok balığı yağıyla aydınlatan kandiller kullanmaya devam ettiler.
Kim bilir belki de ayı yakalayamamaları çok iyi oldu.Ay hepimize kaldı!
(İzlanda Masalı)
