BATILI DÜŞÜNÜR VE EĞİTİMCİLERİN
ÇOCUK PSİKOLOJİSİ KONUSUNDAKİ GÖRÜŞLERİ
Antik Çağ düşünürü Platon, daha o tarihte bile, «Çocukların farklı yeteneklere sahip olduklarını, bu nedenle farklılıklarının dikkate alınarak eğitilmeleri gerektiğini» savunmuştur.
Çocuk konusunda ilk incelemelerde bulunan eğitimcilerin başında gelen Comenius, 1628-1654 yıllarında yayınladığı yapıtlarında, çocuğun bireyselliğiyle, onun ilgi ve yeteneklerinin tanınması gerektiğini vurgulamıştır.
1762'de Rousseau, çocukların doğal dürtü (impulse) ve arzularının eğitimin temelini oluşturduğuna değinmiştir. Rousseau'ya göre, çocuğun doğal gelişiminin, kolaylaştırabilmesi için bireysel ilgi ve yeteneklerini özgürce ifade edebilmesi gerekmektedir. «Doğaya dönüş» temel görüşünden hareket eden Rousseau, yetişkinlerin kendi fikir ve davranışlarını çocuklara zorla kabul ettirmek istemelerine karşıdır.
18 ve 19'uncu yüzyıllardaki Çocuk Psikolojisine ilişkin çalışmalar arasında, Pestalezzi'nin kendi çocuğu üzerindeki gözlemlerine dayanarak yaptığı çalışma, çocuk gelişimine ilişkin ilk bilimsel kayıt olarak kabul edilir.
Bunu, 1787'de Tiedemann'm kendi çocukları üzerinde gerçekleştirdiği gözlemlere dayalı araştırmaları izler. Tiedemann'm çalışması, Çocuk Psikolojisinde ilk biyografik araştırma olarak kabul edilir. Daha sonra Froebel (1826), özellikle ilk çocukluk eğitimine ilişkin görüşlerini ileri sürer.
19. yüzyılda Danvin'in (1877) yayımladığı Bir Bebeğin Biyografik Taslağı adlı yapıtı, Çocuk Psikolojisi için önemli bir adım sayılır.
Daha sonra, 1882'de Çocuğun Zihni adlı yapıtıyla ün yapan Preyer, Çocuk Psikolojisinin babası sayılır. Preyer'in bu çalışması, çocuğun özellikle zihinsel gelişimini ele alan sistemli bir rapordur.
Çocuk Psikolojisine deneysel görüşü getiren, Clark Üniversitesi psikologu Stanley Hall'dur. Gesell, Goddard, Terman gibi ünlü arkadaşlarıyla birlikte Hail, çocuk ve ergenin davranışı, ilgi ve yetenekleri üzerinde durmuştur. Hail ve arkadaşları bu verileri (data), gözlem, sorgu cetvelleri ve deneysel yöntemlerle elde etmişlerdir.
20. yüzyılın başlamasıyla Çocuk Psikolojisi alanındaki çalışmaların yaygınlaştığı görülür. 1905'de Fransız psikologu Alfred Binet, geliştirdiği zekâ ölçeğini yayımlamıştır. Daha sonra ferman ve arkadaşları, bu ölçeği Amerika koşullarına uyarlayıp geliştirmekle kalmamışlar, Çocuk Psikolojisi için gerekli bazı büimsel araştırma yöntemlerini de düzenlemişlerdir.
Arnold Gesell ve çalışma arkadaşlarının 10 ve daha aşağı yaşlardaki binlerce çocuk üzerindeki ayrıntılı gözlemleri, bu yüzyılın önde gelen Gelişim Psikolojisi çalışmaları arasında sayılır.
20. yüzyılda, Çocuk Psikolojisine katkısı olan uzmanlar arasında, Deneysel öğrenme psikologu Thorndike; «Davranışçılık» (Behaviorism) kurucusu Watson; «Şartlı Refleks» kuramının sahibi Pavlov sayılabilir.
Görüşlerini «yaşayarak öğrenme» (learning by doing) ilkesine dayandıran Dewey, yüzyılımızın ünlü bir düşünürü olduğu kadar, psikologu olarak da dikkatimizi çeker.
Çocuğun zihinsel, sosyal ve ahlâki gelişimi üzerinde ayrıntılı çalışmaları olan Jean Piaget, 20. yüzyılın ünlü çocuk psikologları arasındadır.
Haluk Yavuzer, Çocuk psikolojisi
ÇOCUK PSİKOLOJİSİ KONUSUNDAKİ GÖRÜŞLERİ
Antik Çağ düşünürü Platon, daha o tarihte bile, «Çocukların farklı yeteneklere sahip olduklarını, bu nedenle farklılıklarının dikkate alınarak eğitilmeleri gerektiğini» savunmuştur.
Çocuk konusunda ilk incelemelerde bulunan eğitimcilerin başında gelen Comenius, 1628-1654 yıllarında yayınladığı yapıtlarında, çocuğun bireyselliğiyle, onun ilgi ve yeteneklerinin tanınması gerektiğini vurgulamıştır.
1762'de Rousseau, çocukların doğal dürtü (impulse) ve arzularının eğitimin temelini oluşturduğuna değinmiştir. Rousseau'ya göre, çocuğun doğal gelişiminin, kolaylaştırabilmesi için bireysel ilgi ve yeteneklerini özgürce ifade edebilmesi gerekmektedir. «Doğaya dönüş» temel görüşünden hareket eden Rousseau, yetişkinlerin kendi fikir ve davranışlarını çocuklara zorla kabul ettirmek istemelerine karşıdır.
18 ve 19'uncu yüzyıllardaki Çocuk Psikolojisine ilişkin çalışmalar arasında, Pestalezzi'nin kendi çocuğu üzerindeki gözlemlerine dayanarak yaptığı çalışma, çocuk gelişimine ilişkin ilk bilimsel kayıt olarak kabul edilir.
Bunu, 1787'de Tiedemann'm kendi çocukları üzerinde gerçekleştirdiği gözlemlere dayalı araştırmaları izler. Tiedemann'm çalışması, Çocuk Psikolojisinde ilk biyografik araştırma olarak kabul edilir. Daha sonra Froebel (1826), özellikle ilk çocukluk eğitimine ilişkin görüşlerini ileri sürer.
19. yüzyılda Danvin'in (1877) yayımladığı Bir Bebeğin Biyografik Taslağı adlı yapıtı, Çocuk Psikolojisi için önemli bir adım sayılır.
Daha sonra, 1882'de Çocuğun Zihni adlı yapıtıyla ün yapan Preyer, Çocuk Psikolojisinin babası sayılır. Preyer'in bu çalışması, çocuğun özellikle zihinsel gelişimini ele alan sistemli bir rapordur.
Çocuk Psikolojisine deneysel görüşü getiren, Clark Üniversitesi psikologu Stanley Hall'dur. Gesell, Goddard, Terman gibi ünlü arkadaşlarıyla birlikte Hail, çocuk ve ergenin davranışı, ilgi ve yetenekleri üzerinde durmuştur. Hail ve arkadaşları bu verileri (data), gözlem, sorgu cetvelleri ve deneysel yöntemlerle elde etmişlerdir.
20. yüzyılın başlamasıyla Çocuk Psikolojisi alanındaki çalışmaların yaygınlaştığı görülür. 1905'de Fransız psikologu Alfred Binet, geliştirdiği zekâ ölçeğini yayımlamıştır. Daha sonra ferman ve arkadaşları, bu ölçeği Amerika koşullarına uyarlayıp geliştirmekle kalmamışlar, Çocuk Psikolojisi için gerekli bazı büimsel araştırma yöntemlerini de düzenlemişlerdir.
Arnold Gesell ve çalışma arkadaşlarının 10 ve daha aşağı yaşlardaki binlerce çocuk üzerindeki ayrıntılı gözlemleri, bu yüzyılın önde gelen Gelişim Psikolojisi çalışmaları arasında sayılır.
20. yüzyılda, Çocuk Psikolojisine katkısı olan uzmanlar arasında, Deneysel öğrenme psikologu Thorndike; «Davranışçılık» (Behaviorism) kurucusu Watson; «Şartlı Refleks» kuramının sahibi Pavlov sayılabilir.
Görüşlerini «yaşayarak öğrenme» (learning by doing) ilkesine dayandıran Dewey, yüzyılımızın ünlü bir düşünürü olduğu kadar, psikologu olarak da dikkatimizi çeker.
Çocuğun zihinsel, sosyal ve ahlâki gelişimi üzerinde ayrıntılı çalışmaları olan Jean Piaget, 20. yüzyılın ünlü çocuk psikologları arasındadır.
Haluk Yavuzer, Çocuk psikolojisi
