The Beatles grubunun 1964 yılında yaptığı 'A Hard Day’s Night' isimli şarkısının sırrı, 45 yıl sonra çözüldü! A Hard Day’s Night, grubun, nispeten az bilinen ve dinlenen bir şarkısı idi. Oysa bu şarkı, müzik tarihinin belki de en gizemli şarkılarından birisiydi.
Şarkının en büyük gizemi, girişindeki bir saniyelik bir notada saklı. Grubun gitaristleri George Harrison, John Lennon ve Paul McCartney gitarlarına hafifçe dokunarak bir ses çıkarırlar, kısa bir sessizliğin ardından da şarkı başlar.
Bir akorun, nasıl bir gizem taşıyabileceğini merak ediyor olabilirsiniz ve bu merakınızda da pek haksız sayılmazsınız... Ama belki, müzik teorisi eğitimi almış herhangi bir kişi, belirli bir sesi oluşturmak için hangi notaların birbirine uyduğunu bilebilir? Ancak gelgelelim, bu o kadar da basit değildi.
Geçen zamanla birlikte bu akor, yalnızca bir gizem değil, Beatles fanları ve müzisyenler arasında da ciddi bir tartışma konusuna dönüştü.
Beatles hayranları, başlarda, George Harrison’un 12 telli Rickenbacker gitarını, John Lennon’un 6 telli gitarını ve Paul McCartney’in basgitarını bir araya getirerek o sesi çıkarmaya uğraşırlar. Lakin başarılı olamazlar! Sonrasında konuya müzik uzmanları el atar ve stüdyolarda, en gelişmiş teknikleri kullanarak, aynı sesi çıkarmaya çalışırlar. Ama onlar da başarısız olur! Şarkının giriş notası, bütün o denemelere karşın aynı tınıda oluşturulamaz ve bu nota ve bu şarkı; tam 45 yıl boyunca bu sırrı ile birlikte anılır, tartışılır, üzerine komplo teorileri üretilir.
Derken, Rock’n Roll tarihinin bu en efsanevi notası, Kanada’da Dalhousie Üniversitesi’nde matematik profesörü ve kendisi de bir müzisyen olan Jason Brown’un ilgisini çeker. Ancak söz konusu notanın esrarını çözme adına herkesin yaptığını yapmaz. Örneğin, eline aldığı 3 gitarla bu işe kalkışmaz. Müziği, matematiğe başvurarak çözmenin bir yolu olup olmadığını irdeler. 19. yüzyılın en önemli matematikçilerinden Joseph Fourier’ın 'Fourier dönüşümü' isimli formülünü alır ve bilgisayar laboratuvarına girer.
Bu karmaşık görünen formül, esasında çok yalın bir gerçeği ifade etmektedir: Her ses, notalardan oluşur.
Jason Brown, bu formülü ve gelişmiş bilgisayar yazılımlarını kullanarak, Beatles’ın giriş akorunu yapı taşlarına ayırır. George, John ve Paul’ün gitarlarından çıkan notaları ayrı ayrı su yüzüne çıkarır. Ama notaları birer birer ayrıştırırken, şok edici bir gerçekle daha karşılaşır! O an tanık olduğu şey, müzik dünyasını hayrete düşürecek niteliktedir... Zira o güne dek hiç kimsenin fark edemediği dördüncü bir enstrüman mevcuttur orada.
Jason Brown, Fourier Dönüşümü formülünü kullanarak yaptığı hesaplamalar neticesinde, büyük olasılıkla Beatles’ın kompozitörü George Martin tarafından çalınan dördüncü bir enstrümanın da işin içine dahil olduğunu tespit eder: Fa notasına basan bir piyano!
Ve hala dinlemeyenler için, işte o şarkı... Başlangıca dikkat…
Şarkının en büyük gizemi, girişindeki bir saniyelik bir notada saklı. Grubun gitaristleri George Harrison, John Lennon ve Paul McCartney gitarlarına hafifçe dokunarak bir ses çıkarırlar, kısa bir sessizliğin ardından da şarkı başlar.
Bir akorun, nasıl bir gizem taşıyabileceğini merak ediyor olabilirsiniz ve bu merakınızda da pek haksız sayılmazsınız... Ama belki, müzik teorisi eğitimi almış herhangi bir kişi, belirli bir sesi oluşturmak için hangi notaların birbirine uyduğunu bilebilir? Ancak gelgelelim, bu o kadar da basit değildi.
Geçen zamanla birlikte bu akor, yalnızca bir gizem değil, Beatles fanları ve müzisyenler arasında da ciddi bir tartışma konusuna dönüştü.
Beatles hayranları, başlarda, George Harrison’un 12 telli Rickenbacker gitarını, John Lennon’un 6 telli gitarını ve Paul McCartney’in basgitarını bir araya getirerek o sesi çıkarmaya uğraşırlar. Lakin başarılı olamazlar! Sonrasında konuya müzik uzmanları el atar ve stüdyolarda, en gelişmiş teknikleri kullanarak, aynı sesi çıkarmaya çalışırlar. Ama onlar da başarısız olur! Şarkının giriş notası, bütün o denemelere karşın aynı tınıda oluşturulamaz ve bu nota ve bu şarkı; tam 45 yıl boyunca bu sırrı ile birlikte anılır, tartışılır, üzerine komplo teorileri üretilir.
Derken, Rock’n Roll tarihinin bu en efsanevi notası, Kanada’da Dalhousie Üniversitesi’nde matematik profesörü ve kendisi de bir müzisyen olan Jason Brown’un ilgisini çeker. Ancak söz konusu notanın esrarını çözme adına herkesin yaptığını yapmaz. Örneğin, eline aldığı 3 gitarla bu işe kalkışmaz. Müziği, matematiğe başvurarak çözmenin bir yolu olup olmadığını irdeler. 19. yüzyılın en önemli matematikçilerinden Joseph Fourier’ın 'Fourier dönüşümü' isimli formülünü alır ve bilgisayar laboratuvarına girer.
Bu karmaşık görünen formül, esasında çok yalın bir gerçeği ifade etmektedir: Her ses, notalardan oluşur.
Jason Brown, bu formülü ve gelişmiş bilgisayar yazılımlarını kullanarak, Beatles’ın giriş akorunu yapı taşlarına ayırır. George, John ve Paul’ün gitarlarından çıkan notaları ayrı ayrı su yüzüne çıkarır. Ama notaları birer birer ayrıştırırken, şok edici bir gerçekle daha karşılaşır! O an tanık olduğu şey, müzik dünyasını hayrete düşürecek niteliktedir... Zira o güne dek hiç kimsenin fark edemediği dördüncü bir enstrüman mevcuttur orada.
Jason Brown, Fourier Dönüşümü formülünü kullanarak yaptığı hesaplamalar neticesinde, büyük olasılıkla Beatles’ın kompozitörü George Martin tarafından çalınan dördüncü bir enstrümanın da işin içine dahil olduğunu tespit eder: Fa notasına basan bir piyano!
Ve hala dinlemeyenler için, işte o şarkı... Başlangıca dikkat…
