Ben Bu Hayata Cok Ağır Geldim

Ölümü sevecek kadar yalnızım artık. Kalbime bir çivi çaktım ve kendimi ölüme, onu kalbime astım. Kimseye elveda demiyorum, doğduğumda merhaba demediğim gibi... Doğdum ama çok büyüyemedim. Özür dilerim. Belki anlayamazsınız, belki hafif gelir size söylediklerim ama asıl ben bu hayata çok ağır geldim. Ruhumun katili sen, bedenimin katili ben... ‘Hayatın anlatamadığını ölüm anlatır mı acaba, diyorum ve gidiyorum. Acınla ölüyorum, gücenme bana... Kimseyi suçlamıyorum. Sadece hayata hiç dokunmadan, içinden kendimi çıkarıyorum.

Hayat herkes için değilmiş. Gidiyorum!

Sonra bu konu üzerinden yazarım

Sevmiyorum bu kadar karamasar yazıları :/ iki cümle sonrasını okuyamam okumadım bunu da
Bu hayata birileri için gelmiyoruz ki yaşadığımız herşey sonda sadece bizi etkiliyor son sözü insanın kendisi söylüyor yine
bana huzur vermeyen dibe çeken insanlar için kendimi heder etmem inadına mutlu ve huzurlu hissedecek yollar seçerim ki yaşamımda da böyle yapıyorum
Her dakika her an ağzım kulaklarımda gezmiyorum tabiki hatta hüzün severim ama kararında güzel fazlası insanı insanliktan çıkartır

olmamış bu, ne gerek var ölümü bu kadar yakın hissedip kaleme almaya,inşallah sadece yazılmış olmak için yazılmış bir yazıdır,

Yalnız yazı bana ait değil bende nerde o yetenek
☺

Lelis dediki:

Yalnız yazı bana ait değil bende nerde o yetenek
☺

Genişletmek için tıklayın...

valla sevindim,buradan görmeden bile olsa tanıdığım bir insanın bu psikolojide olmasını istmem

vEzİr dediki:

valla sevindim,buradan görmeden bile olsa tanıdığım bir insanın bu psikolojide olmasını istmem

Genişletmek için tıklayın...

Benim psikoloji de pek iyi sayılmaz da bu kadar düşmedim daha