Artık bazı şeylerin farkındayım. Farkında olduklarım takatimi bitirmiş olsa da yıkılmadım ben. Yürüyorum inadına. Belki düşe kalka , belki yana yana ama yürüyorum yine de…
Göründüğüm kadar güçsüz değilim. Bana dair sandıkların, farkında olduklarımın yalnızca yüzde biri ! Unutmaya and içtim yalanlarla kendimi avuttuğum geceleri… Çekmeceden çıkarırken, kenarını yırttığım üzeri karalanmış bir kağıda döktüm içimi. Zehir tadında olur sanmıştım cümlelerimi ama olmadı. Senden çok sevdanı sevmiştim ben. Cümlelere sığdırdığım harfler , hecelere dönüşürken , ben mazimin hesabını veriyordum aslında.
Üzülme yar, anlıyorum ben seni. Benim seni çok sevmem kendimle ilgili.
Biliyorum ve inanıyorum… Her şeyin bir sonu olduğu gibi yüreğimdeki cehennem yangınları da son bulacak. İşte o zaman düşe kalka değil koşar adım gideceğim hayat yolunda. Sabahlarıma doğan güneşin rengini fark edebileceğim. Penceremi açtığımda yüzüme dokunan rüzgarın şefkatini hissedebileceğim.O vakit işte yeniden seveceğim..
Bana biraz zaman ver ,yaralarım çok yeni…
Dedim ya yar üzülme ,anlıyorum ben seni.Benim seni çok sevmem kendimle ilgili…
