Bilmem ki nerdesin, nasıl bir kalbin firkatindesin!

Yine sensiz
Nefeslenirken ürperti içinde
Bir kahır geçiyor içimden
Sensizlik yaşadığım hasretimde

Yeter dön artık
Halimi yönsüzlüğe bıraktın
Mefkûrem daraldı
Sensiz umutlarım ayazı yaşadı

Ne gece
Ne de temaşa eden mah
Yıldızlarda artık benden uzak
Dön bir kez de sokak lambalarına bak

Anlaşılır olmak
Bu kadar mı benden uzak
Bu kez ön yargıyı bir kez bırak
Muhabbetle şefkatle bu kez olsun bak

O kadar meşgalede
Varsa yanlış tahammül etme
Sen yeter ki gerilme vehimleşme
Hoş görülü olmayı sen asla terk etme

Hatırlarsın o günleri
Kaç kez özür dilemiştin oysaki
Sevdiğini söyleyerek umut vermiştin
Sonra bir kızgınlıkla çekip yine gitmiştin

Suçluyum ki sevdim
Nisa diye gönlümü verdim
Senin için sadakat yemini ettim
Ama sen hırsından şimdi çekip gittin

Olsun tutkunum sana
Yeter ki dön hasrette bırakma
Özlem içinde son demlerimi yaşatma
Mezarımın başında sen sakın ağıtlar yakma

Artık umutlarım
Tükenmeye yüz tuttu
Kaç bahar sensizlikte beni kuruttu
Sularım çekildi sana olan sevgim kurudu

Kızgınlığım çok arttı
Hasretin yerini hiddet aldı
Özlem sevgi dilini unutmayanla anıldı
Gönlüm sensiz ne hazanlar yaşadı ağladı



Mustafa CİLASUN