Ağarsa saçlarım
Hiç gülmese şu hicran
içinde ki kalbi yadlarım
Söyle niye sussarım,
gözyaşlarımı sessizce
sahibi için bırakırım
Nar
içinde ufkum ağarır,
nutkum nasıl bir baharın
lahzasında nefes alır
Hazan
içimde biter yanarım,
Hicranın
sahnesinde nefeslenen
bir firkat—i sevdayım
Söylesem
ne tesiri olacak
Feyzden
ari nefesim nasıl,
aşkın vicdanı olacak
Düşündükçe
içimin daralması
Sanki
izanımda dinmeyen
bir korku yaşatacak
Aklım
elhak şaşacak
Solmaya
yüz tutan umutlarım
söyle ne zaman kapımı çalacak
Aşk,
hakikatin
ve ruhun inhisarında
Ufkuma
acıyıp kırılan kanatları
vecdine kavuşturacak
Derdime
vakıf olan kimdir
Nasıl bir
hicranın naibidir
Ruhumdan
nükseden nidayı
hisseden ne naif bir ariftir
Suskun
sokaklar boynumu büker,
solan yapraklar
ayetlerin lisanından söz eder
Kitab-ı celili
anlamadan okumak
İzanım
ve iradem adına
ne büyük bir gam ve keder
Mavera
niçin hesabın
vaktinde ki edeptir
Kalbin
dirliğinde ki
ferdir, ruh-i inşirahtır
Ne kadar
bilgi sahibi olsam
İradem
ve aklım için hakikatin
eşiğinde ki nefsimi yoklasam
Tezkiyesi için
bahaneleri sıralasam,
Keyfim
ve hevesim için
her an çıkar yol bulsam
Kimi
aldatırım,
ruhuma ve kalbime
Hangi
yüzle bakar avurum,
pişkinliği nefsimde yaşarım
Ahirin
sedası ruhun icmalinde
ikamet etmektedir
Vicdanın
hiç kesilmeyen
hicran-i ahengidir
Teneşir
ne vakit nefsime seslenir
Vaktin
lahzasında hangi
umudun içinde ruhumu
sessizce beklemektedir
Baht
umut demektir
Kazası
aklın ve iradenin
ihsanında ki nasib-i aşk gerekçesidir
Rabbim niçin
Rahmet ve mağfiret için
Ecrimizi ve
vecdimizi bekleyen
bir sevdanın mihengidir
Aşk,
ruhu ve kalbi
muvazene eden bir şevktir
İnşirah
içinde ki niyetin
vuslatı demektir
Mustafa CİLASUN
Hiç gülmese şu hicran
içinde ki kalbi yadlarım
Söyle niye sussarım,
gözyaşlarımı sessizce
sahibi için bırakırım
Nar
içinde ufkum ağarır,
nutkum nasıl bir baharın
lahzasında nefes alır
Hazan
içimde biter yanarım,
Hicranın
sahnesinde nefeslenen
bir firkat—i sevdayım
Söylesem
ne tesiri olacak
Feyzden
ari nefesim nasıl,
aşkın vicdanı olacak
Düşündükçe
içimin daralması
Sanki
izanımda dinmeyen
bir korku yaşatacak
Aklım
elhak şaşacak
Solmaya
yüz tutan umutlarım
söyle ne zaman kapımı çalacak
Aşk,
hakikatin
ve ruhun inhisarında
Ufkuma
acıyıp kırılan kanatları
vecdine kavuşturacak
Derdime
vakıf olan kimdir
Nasıl bir
hicranın naibidir
Ruhumdan
nükseden nidayı
hisseden ne naif bir ariftir
Suskun
sokaklar boynumu büker,
solan yapraklar
ayetlerin lisanından söz eder
Kitab-ı celili
anlamadan okumak
İzanım
ve iradem adına
ne büyük bir gam ve keder
Mavera
niçin hesabın
vaktinde ki edeptir
Kalbin
dirliğinde ki
ferdir, ruh-i inşirahtır
Ne kadar
bilgi sahibi olsam
İradem
ve aklım için hakikatin
eşiğinde ki nefsimi yoklasam
Tezkiyesi için
bahaneleri sıralasam,
Keyfim
ve hevesim için
her an çıkar yol bulsam
Kimi
aldatırım,
ruhuma ve kalbime
Hangi
yüzle bakar avurum,
pişkinliği nefsimde yaşarım
Ahirin
sedası ruhun icmalinde
ikamet etmektedir
Vicdanın
hiç kesilmeyen
hicran-i ahengidir
Teneşir
ne vakit nefsime seslenir
Vaktin
lahzasında hangi
umudun içinde ruhumu
sessizce beklemektedir
Baht
umut demektir
Kazası
aklın ve iradenin
ihsanında ki nasib-i aşk gerekçesidir
Rabbim niçin
Rahmet ve mağfiret için
Ecrimizi ve
vecdimizi bekleyen
bir sevdanın mihengidir
Aşk,
ruhu ve kalbi
muvazene eden bir şevktir
İnşirah
içinde ki niyetin
vuslatı demektir
Mustafa CİLASUN
