LoSt_LoVe
Forum Onuru
Sabiha isimli, anası ve babası olmadığı için yaşlı bir kadının yanında kalan, on iki yaşında bir kızcağız vardı. Yaşlı kadın, çok fakirdi. Kıza çalışmasını söyledi. Sabiha çiçek satmaya başladı. İsmi Ali olan gazete satıcısı çocukla tanıştı. Onun da babası ve bir kız kardeşi vardı. Zaman geçtikçe dost olmaya başladılar.
Bir gün, Ali çok üzgündü. Meğer kardeşi Emine tifoya yaka-lanmışmış. İlaçlar pahalı, alacak para yok. Bunu öğrenen bir yaşlı adam borç verdi ve İlaçlan aldılar; ancak yine de bunlar Emineyi kurtaramadı.
Felâketler bununla da kalmadı. Bir müddet sonra da yaşlı nine öldü. Bu sefer de Sabiha için ağladılar. Kimsesiz kalan Sabiha, Alilerin evine yerleşti. Alinin yaşlı babası her akşam onla-ra masal anlatıyordu. Bu arada Sabiha çiçekçiliği bırakmış, Ali ile beraber gazete satmaya başlamıştı.
Fakat acılı günler bitmemişti. Alinin babası da o kış çok has-talandı ve bir süre sonra o da öldü.
Artık iki öksüz ve yetim, küçücük eski evde, kışın ortasında yulnız kalmışlardı. Kazandıkları para ancak mum, ekmek, arada hlr ile birkaç zeytin alacak kadardı Azgın kış şartlan gazete satış-larını azalttıkça, bunların geçimleri zorlaşmaktaydı. Bazen iki üç Kİiıı bir lokma ekmek yemedikleri günler olmaktaydı. Üstelik kış V»k .ığır geçiyordu ve onların yakacak kömürleri de yoktu. Utan-dıkları için kimseden bir şey de isteyememekteydiler.
Sabiha, Padişaha mektup yazalım diye bir fikir attı bir gün ortaya ve yazdılar da. Hallerini arz ettiler. Aradan günler geçti, tam ümitlerini kesmişlerdi ki, bir sabah mahallenin imamı geldi ve onları alıp yetimhaneye götürdü. Artık, devletin sıcak eli onla-ra uzanmıştı. Karınları sıcak bir yemek görecek, sıcak bir yatakta uyuyabileceklerdi.
Onlardan tek bir şey istenmişti, çalışkan olmaları ve okuma-Inrı. Kararlıydılar, kendilerine bu imkânlan sağlayanlara karşı mahcup olmayacaklardı.
Bir gün, Ali çok üzgündü. Meğer kardeşi Emine tifoya yaka-lanmışmış. İlaçlar pahalı, alacak para yok. Bunu öğrenen bir yaşlı adam borç verdi ve İlaçlan aldılar; ancak yine de bunlar Emineyi kurtaramadı.
Felâketler bununla da kalmadı. Bir müddet sonra da yaşlı nine öldü. Bu sefer de Sabiha için ağladılar. Kimsesiz kalan Sabiha, Alilerin evine yerleşti. Alinin yaşlı babası her akşam onla-ra masal anlatıyordu. Bu arada Sabiha çiçekçiliği bırakmış, Ali ile beraber gazete satmaya başlamıştı.
Fakat acılı günler bitmemişti. Alinin babası da o kış çok has-talandı ve bir süre sonra o da öldü.
Artık iki öksüz ve yetim, küçücük eski evde, kışın ortasında yulnız kalmışlardı. Kazandıkları para ancak mum, ekmek, arada hlr ile birkaç zeytin alacak kadardı Azgın kış şartlan gazete satış-larını azalttıkça, bunların geçimleri zorlaşmaktaydı. Bazen iki üç Kİiıı bir lokma ekmek yemedikleri günler olmaktaydı. Üstelik kış V»k .ığır geçiyordu ve onların yakacak kömürleri de yoktu. Utan-dıkları için kimseden bir şey de isteyememekteydiler.
Sabiha, Padişaha mektup yazalım diye bir fikir attı bir gün ortaya ve yazdılar da. Hallerini arz ettiler. Aradan günler geçti, tam ümitlerini kesmişlerdi ki, bir sabah mahallenin imamı geldi ve onları alıp yetimhaneye götürdü. Artık, devletin sıcak eli onla-ra uzanmıştı. Karınları sıcak bir yemek görecek, sıcak bir yatakta uyuyabileceklerdi.
Onlardan tek bir şey istenmişti, çalışkan olmaları ve okuma-Inrı. Kararlıydılar, kendilerine bu imkânlan sağlayanlara karşı mahcup olmayacaklardı.
