Bir Fotoğrafçının Gözü İle Yalnızlık

eflatun sular süzülüyor aynalardan

damlacıklarında hicranlı yüzün

ben kapıları aldatıyorum gün be gün

sen pencereleri

ben denizlere bakarak martılara yalanlar söylüyorum

sen gemilere

sonra liman bilmez korsanlara terk edip

ıssız adalara sürüyorsun dizelerimi

gitmek istiyorum çakıp da kaybolan şimşekler gibi

gel gör ki, önümde hatıralar mahzeni

parmak uçlarımda paslı çiviler

bütün zindanları yıkarak birer birer

gözlerin çağırıyor beni



gözlerin en soylu atların koştuğu bir bahar gezegeni

çeşmelerin bakınca gülümsediği

ırgatların göklere yöneldiği

latince bilenlerin nergis akşamlarında

göllere meydan okuyup

kıyısında şarkılar dinlediği

tutkular değirmeni



inciterek aşk kitaplığındaki bütün harfleri

kirpiklerinde efsane şairlerin mağrur kalemleri

gözlerin çağırıyor beni

kaşlarının cilveli bir ahu gibi

ömrümüze düştüğü günden beri

köleleri ağlattın ey sevda semenderi
 
Geri
Top