Neden bilmiyorum ama, nerede buğulu bir cam görsem öylesine bir şeyler yazmak veya çizmek gelir içimden. Belki de ifade edemediğim kendimi böyle anlatıyordum, tanımak isteyene beni, yada ne bileyim öylesine işte. İla ki bir nedenimi olmalı, oysa ne kadar nedensiz şeyler var... Bazen kış akşamlarında bazen, nemli yaz gecelerinde... Yeterki göreyim hiç affetmem hemen yazar çizerdim buğulu camları ben. Belkide o buğulu camlarda kaybolmak bazen yada varolmak özgürce... En güzel buğulu camlara dökülüyordu dizeler, oysa çok geçmeden kaybolacak o buğu ama yinede iz bırakır düşüncesiyle yazılanlar çizilenler. Belkide işimize öyle geliyor, itiraflarımızı duygularımızı, kimselere anlatamadığımız ne varsa buğulu camlara emanet ediyoruz. Kimseler okumasın bilmesin diye. Kimbilir... ( Kederden değil, neşeden buğulanan camlara yazmak dileğiyle).
