Bir Yolcuya
Dur yolcu! Bilmeden gelip bastığın
Bu toprak, bir devrin battığı yerdir.
Eğil de kulak ver, bu sessiz yığın
Bir vatan kalbinin attığı yerdir.
Bu ıssız, gölgesiz yolun sonunda
Gördüğün bu tümsek, Anadolu'nda
İstiklal uğrunda, namus yolunda
Can veren Mehmet'in yattığı yerdir.
Bu tümsek, koparken büyük zelzele,
Son vatan parçası geçerken ele,
Mehmed'in düşmanı boğduğu sele
Mübarek kanının akıttığı yerdir.
Düşün ki, haşr olan kan, kemik eti
Yaptığı bu tümsek, amansız çetin
Bir harbin sonunda bütün milletin
Hürriyet zevkini tattığı yerdir.
Necmettin Halil ONAN
Ben şimdiye kadar, Çanakkale'ye gidebilme fırsatı bulamadım ne yazık ki. Fakat kime sorduysam..şehitlerimizi, vatan için ölümü hissettiğini söyledi. Rahat hissetmediğini. Bir yerlerde vicdanının sızlayıverdiğini. Evet. Öyle olması gerekir. O yıl...savaş gerekçesi ile..şehid olan gencecik canlar..mezun vermeyen liseler.. nasıl içim sızlıyor düşündükçe. Ne kadar rahatız şimdi halbuki. Ülkece, tek derdimiz siyaset. Içimiz dışımız saçmalıklarla dolu. Şahsen, burama geldi artık kusmak üzereyim. Depresyona girmek için çok neden var meydanda. Neyse. Sürekli konuyu dağıtıp duruyorum ben.
Saygıyla anıyoruz... medeniyet ve çağdaşlık, Atatürk milliyetçiliği... bilinçli ve refah seviyesinde olmak için... geçmişin ince bir örtüyle örtülmüş yaralarını yüreğimizden asla silmeyerek, yeni nesillere yapılmaya çalışılanların farkında olarak, tarihimizin hakkını vermemiz gerektiğini düşünüyorum. Duygulandım.
Dur yolcu! Bilmeden gelip bastığın
Bu toprak, bir devrin battığı yerdir.
Eğil de kulak ver, bu sessiz yığın
Bir vatan kalbinin attığı yerdir.
Bu ıssız, gölgesiz yolun sonunda
Gördüğün bu tümsek, Anadolu'nda
İstiklal uğrunda, namus yolunda
Can veren Mehmet'in yattığı yerdir.
Bu tümsek, koparken büyük zelzele,
Son vatan parçası geçerken ele,
Mehmed'in düşmanı boğduğu sele
Mübarek kanının akıttığı yerdir.
Düşün ki, haşr olan kan, kemik eti
Yaptığı bu tümsek, amansız çetin
Bir harbin sonunda bütün milletin
Hürriyet zevkini tattığı yerdir.
Necmettin Halil ONAN
Ben şimdiye kadar, Çanakkale'ye gidebilme fırsatı bulamadım ne yazık ki. Fakat kime sorduysam..şehitlerimizi, vatan için ölümü hissettiğini söyledi. Rahat hissetmediğini. Bir yerlerde vicdanının sızlayıverdiğini. Evet. Öyle olması gerekir. O yıl...savaş gerekçesi ile..şehid olan gencecik canlar..mezun vermeyen liseler.. nasıl içim sızlıyor düşündükçe. Ne kadar rahatız şimdi halbuki. Ülkece, tek derdimiz siyaset. Içimiz dışımız saçmalıklarla dolu. Şahsen, burama geldi artık kusmak üzereyim. Depresyona girmek için çok neden var meydanda. Neyse. Sürekli konuyu dağıtıp duruyorum ben.
Saygıyla anıyoruz... medeniyet ve çağdaşlık, Atatürk milliyetçiliği... bilinçli ve refah seviyesinde olmak için... geçmişin ince bir örtüyle örtülmüş yaralarını yüreğimizden asla silmeyerek, yeni nesillere yapılmaya çalışılanların farkında olarak, tarihimizin hakkını vermemiz gerektiğini düşünüyorum. Duygulandım.
