Bu fotoğrafı seviyorum.
Tamamen sakin iki adam çocuğun histerisinin geçmesini bekliyor. İki adam, alışveriş merkezinin ortasında kendini yere atıp histeri krizi geçirmesine izin verilen iki yaşındaki kızın babası ve dedesi.
İki adamın hiçbiri sabırsız değil, azarlama veya bağırma modunda değil. Sadece sessizce bekliyorlar. İstediğini vermiyorlar sadece duygularını ifade etmesine izin veriyorlar bu durumda istediğini elde edememe öfkeleri kimse utanmıyor küçük kızın sergilediği şovdan.
Bu fotoğrafı yayınlarken babanın kendi sözleri her şeyi açıklıyor:
"Bu gönderi sadece tek bir şey içindir. Rahatsızlık içinde rahat oluyorum. Mükemmel ebeveyn yoktur ama bana öğrettiğim tek şey başkalarının düşündüklerine göre baba OLMAMAK. Babam her zaman hissetmem gereken şeyleri hissetmeme izin verdi. Halka açık ve rahatsız olsa bile. "Beni rahatsız ediyorsun!" dediğini hatırlamıyorum. " ya da "Ağlama! ". Bunun kendi duygusal gelişimim için ne kadar önemli olduğunu sadece kısa bir süre önce fark ettim. Çocuklarımız ortaya çıkan tüm bu yeni duygularla ne yapacaklarını bilemeden çok fazla bilgiyi öğreniyor ve işliyor. "
Rahatsızlık içinde rahat olmayı öğrenelim. Çocuklarımızın histerisi ile sabır ve sakinlikle başa çıkmayı öğrenelim. Çocuklar hayatta sadece bir kez çocuktur.
Not buda bizim çoçuk yetistirmemiz
yabancıların çocuk yetiştirmesiyle bizimkilerin Arasında dağlar var biz çocuğun her şeyine müdahale ediyoruz düşünmesine bile izin vermiyoruz ama oğlum elimden tut Bak araba geliyor çarpacak Halbuki araba 2 kilometrelerde her şeyi korku üzerine saçma sapan bir eğitim şekli ve sonuçları da ortada ...
