DOĞRUCU OĞLAN
Bir fakirin bir oğlu varmış. Bunların kırk altını varmış. Babası bu kırk altını, oğlunun eski elbisesinin yakasına dikip onu tüccarlarla ticarete göndermiş.
Adam, oğluna:
“Oğlum, doğru ol, hiçbir zaman yalan söyleme!” diye öğüt vermiş.
Tüccar, çok yürüyüp az yürüyüp bir yere varmadıkları sırada, bunları haydutlar çevirmiş.
Haydutlar, kendi aralarında:
“Şu eski elbiseliye bir şeyler verelim.” diye kararlaştırmışlar.
O zaman eşkıyaların biri sözünü kesip:
“Dogrucu Oglan” Başlangıçtan Günümüze Kadar Türkiye Dışındaki Türk Edebiyatları Antolojisi, Türkmenistan Türk Edebiyatı, C. 10, Kültür Bakanlığı Yayınları, Ankara 1998, s. 135-145.
“Ey eski elbiseli, alınacak neyin var?” demiş.
O zaman o oğlan:
“Benim kırk altınım var.” demiş. O zaman eşkıyalar gülüşüp:
“Senin gibi birisinde kırk altın ne arar?” demişler.
O zaman oğlan, elbisesinin yakasını açıp kırk altınını onlara göstermiş.
O an eşkıyalar:
“Neden yalan söylemedin? Biz sana üste para verecektik, şimdi bu paranı da alırız.” demişler.
O zaman oğlan:
“Zararı yok, benim babam doğru ve dürüst olmayı, yalan söylememeyi nasihat etti.” deyince, eşkıyalar buna şaşırıp tüccarlardan aldıkları malları geri vererek eşkıyalığı bırakırlar.
Bir fakirin bir oğlu varmış. Bunların kırk altını varmış. Babası bu kırk altını, oğlunun eski elbisesinin yakasına dikip onu tüccarlarla ticarete göndermiş.
Adam, oğluna:
“Oğlum, doğru ol, hiçbir zaman yalan söyleme!” diye öğüt vermiş.
Tüccar, çok yürüyüp az yürüyüp bir yere varmadıkları sırada, bunları haydutlar çevirmiş.
Haydutlar, kendi aralarında:
“Şu eski elbiseliye bir şeyler verelim.” diye kararlaştırmışlar.
O zaman eşkıyaların biri sözünü kesip:
“Dogrucu Oglan” Başlangıçtan Günümüze Kadar Türkiye Dışındaki Türk Edebiyatları Antolojisi, Türkmenistan Türk Edebiyatı, C. 10, Kültür Bakanlığı Yayınları, Ankara 1998, s. 135-145.
“Ey eski elbiseli, alınacak neyin var?” demiş.
O zaman o oğlan:
“Benim kırk altınım var.” demiş. O zaman eşkıyalar gülüşüp:
“Senin gibi birisinde kırk altın ne arar?” demişler.
O zaman oğlan, elbisesinin yakasını açıp kırk altınını onlara göstermiş.
O an eşkıyalar:
“Neden yalan söylemedin? Biz sana üste para verecektik, şimdi bu paranı da alırız.” demişler.
O zaman oğlan:
“Zararı yok, benim babam doğru ve dürüst olmayı, yalan söylememeyi nasihat etti.” deyince, eşkıyalar buna şaşırıp tüccarlardan aldıkları malları geri vererek eşkıyalığı bırakırlar.