Başlık: "Birlikte Büyüyen Dostluk Çiçekleri"
Oğuz ve Ömer, aynı masayı paylaşmaktan dolayı, birlikte çok vakit geçirirlerdi. Farklı karakterlere sahip olsalar da, bu farklılıkları onları birbirlerine daha da çekiyordu. Oğuz, yardımsever ve düşünceliydi. Ömer ise esprili ve enerjikti. İkisi, birbirlerinin tamamlayıcısı gibiydi.
Okulda beraberce ödev yapar, teneffüslerde birlikte oyun oynar, hatta okul sonrası çoğu kez evlerine de beraber dönerlerdi. Ancak bu sene, yaşadıkları bir olay sayesinde arkadaşlıkları, dostluğa dönüştü.
Bir gün, Oğuz’un evinde bir sorun çıktı. Babası iş kaybı yaşadı ve maddi sıkıntı içine düştüler. Oğuz, durumu öğrendiğinde oldukça üzgündü. Gelecek günlerde, Ömer’in Oğuz’un sıkıntılı hali fark etmemesi mümkün olmadı. Ona yardım etmek isteyen Ömer, durumu kendi ailesine açtı. Ömer'in ailesi, Oğuz'un ailesine yardım etme kararı aldıklarında, Ömer'in yüzüne kocaman bir gülümseme yayıldı.
Ömer, arkadaşı Oğuz’a, durumu detaylarıyla anlattığında Oğuz’un gözlerinden sevinç gözyaşları boşandı. Onun için bu kadar çaba gösteren Ömer’e karşı minnettarlık duygusuyla dolup taştı. Oğuz ve Ömer, o günden sonra sadece arkadaşlık değil, daha derin ve güçlü bir bağla bağlandılar. Adı dostluktu bu bağın.
Birlikte çektikleri zorluklar ve yaşadıkları zor zamanlar onları daha da birbirlerine yakınlaştırdı. Yuvasını koruyan bir kuşun, yuvadan düşen yavrularını kollaması gibi korudular birbirlerini. Böylece, Oğuz ve Ömer’in güzel arkadaşlığı, her şeye rağmen ayakta duran ve birbirlerini destekleyen güçlü bir dostluğa dönüştü. Sonuçta, dostluk da tam olarak buydu: Birbirine yardım etme, birbirini anlama ve birbirini tamamlama...
