Ana-Çocuk Sağlığı hizmetleriyle birlikte, doğum öncesi, doğum ve doğum
sonrası dönemde anneye ve bebeklere bakım hizmetleri veren ebeler, sağlık alanında yurdumuzun her köşesinde oldukça önemli ve kutsal bir görev ifa etmektedirler.
Anne ve bebek ölümleri oranındaki yüksekliğin, istihdam edilen ebe sayısının yetersizliğinden kaynaklanmaktadır. Türkiye’de, ebelik mesleğinin önemi yeterince anlaşılmamaktadır. Ebelik, 1909 yılına kadar anadan kıza geçen, görgü ve deneyime dayanan meslek olarak görülmüştür. O dönemde eğitim gerektirecek bir uzmanlık alanı olarak görülmeyen ebelik, bugün de aynı şekilde gereken öneme sahip değildir. Oysa ebenin, birinci basamak sağlık hizmetlerinde önemli bir rolü vardır. Böyle olmasına rağmen, ülkemizde ebeler yeterince değerlendirilmemektedir.
Özellikle Doğu bölgesindeki illerde bu sorunun daha da fazladır. Sağlık ocaklarında çalışan ebelerin nüfus oranına göre dağılımı, batıdaki illerimizden daha az orandadır.
Sağlık ocaklarının sayısının arttırılması ve yeterli personel görevlendirilmesi durumunda, anne ve bebek ölüm oranlarında da büyük bir azalma gerçekleşecektir. Anne ve bebek ölüm oranının yüksek olması, istihdam edilen ebe sayısının azlığından kaynaklanmaktadır.
Ebelerimizin durumlarının düzeltilmesi için acilen şu önlemlerin alınması gerekmektedir. Bu önlemlerin alınması aynı zamanda hem ülkemiz çocukları hem de ülkemiz annelerini de ilgilendirmektedir.
1. Sağlık evleri uygulamasına son verilip yerlerine motorize ekipler kurulmalı,
2. Hizmet içi eğitim programlarına ağırlık verilmeli,
3. Maaşlarının yeterli düzeye yükseltilmesi,
4. Çalışma ortamlarının düzenlenmesi,
5. Görev tanımının yeniden yapılması,
6. Mesai saatlerinin düzenlenmesi,
7. Ebelik yasasının çıkartılması,
Ağır fedakârlıklar içerisinde görev ve sorumluluklarını yerine getirmeye
çalışan ebeler, sağlık sistemimizin vazgeçilmez unsurlarından biridir
sonrası dönemde anneye ve bebeklere bakım hizmetleri veren ebeler, sağlık alanında yurdumuzun her köşesinde oldukça önemli ve kutsal bir görev ifa etmektedirler.
Anne ve bebek ölümleri oranındaki yüksekliğin, istihdam edilen ebe sayısının yetersizliğinden kaynaklanmaktadır. Türkiye’de, ebelik mesleğinin önemi yeterince anlaşılmamaktadır. Ebelik, 1909 yılına kadar anadan kıza geçen, görgü ve deneyime dayanan meslek olarak görülmüştür. O dönemde eğitim gerektirecek bir uzmanlık alanı olarak görülmeyen ebelik, bugün de aynı şekilde gereken öneme sahip değildir. Oysa ebenin, birinci basamak sağlık hizmetlerinde önemli bir rolü vardır. Böyle olmasına rağmen, ülkemizde ebeler yeterince değerlendirilmemektedir.
Özellikle Doğu bölgesindeki illerde bu sorunun daha da fazladır. Sağlık ocaklarında çalışan ebelerin nüfus oranına göre dağılımı, batıdaki illerimizden daha az orandadır.
Sağlık ocaklarının sayısının arttırılması ve yeterli personel görevlendirilmesi durumunda, anne ve bebek ölüm oranlarında da büyük bir azalma gerçekleşecektir. Anne ve bebek ölüm oranının yüksek olması, istihdam edilen ebe sayısının azlığından kaynaklanmaktadır.
Ebelerimizin durumlarının düzeltilmesi için acilen şu önlemlerin alınması gerekmektedir. Bu önlemlerin alınması aynı zamanda hem ülkemiz çocukları hem de ülkemiz annelerini de ilgilendirmektedir.
1. Sağlık evleri uygulamasına son verilip yerlerine motorize ekipler kurulmalı,
2. Hizmet içi eğitim programlarına ağırlık verilmeli,
3. Maaşlarının yeterli düzeye yükseltilmesi,
4. Çalışma ortamlarının düzenlenmesi,
5. Görev tanımının yeniden yapılması,
6. Mesai saatlerinin düzenlenmesi,
7. Ebelik yasasının çıkartılması,
Ağır fedakârlıklar içerisinde görev ve sorumluluklarını yerine getirmeye
çalışan ebeler, sağlık sistemimizin vazgeçilmez unsurlarından biridir
