Ne vakit
pişkin bir nefes görsem
Serdettiği hoyratlığı anlamak
için sukut edip boyun büksem
Kalbin latifliğinden
geriye ne kalıyor diye sual etsem
Ruhun
bizar halinde titreyip,
kalbimin sahibine hamdetsem
Acizliğin
idrakinde ki nefsimle yüzleşsem,
Elaman edip
hakka iltica etsem
Aşkıyla dirilsem ve ümitlensem
Kul olmak
kalbin umudunda sırdır
Narın halinden emin olmak,
ihlasla var olan sadıktır
Akıl ve izan farkı
fark ettiren bir sanattır
İrade için mutlakiyet aşkın sevdasıdır
Aidiyet
içinde nefeslenmek ardır
Hesap her lahzada saklı
duran vicdanın senasıdır
Gül kokusunda firkat asıldır
Soramam
kimseye neye muhtacım
İçine düştüğüm viran
sayfaların bir ömür yasındayım
İnşirah adına
umudun pervazlarındadır muradım
Ne vakit yağmur yağsa
hicran içinde ağlarım
Suskun sokaklar
misali ayazda kalan canım
Hangi ışığı görsem,
saklı sırları merak etsem
Hüzün içinde sessizce dağlanır vicdanım
Ne gün yetti
ne yıllar umuda veda etti
Bir ömür tükendiği halde
ümit içinde titreyip bekledi
Hasret figan etti,
elem sinemde düğümlendi
Keder her vakit kalbimde bir ümitti
Hiçbir ses gelmedi,
Çaresiz nefes müddetine amadeydi
Vakti suçlamak
kimin için haddiydi
Bahtın nasibi evet, sırr-ı bilmeceydi
Umut,
ruhun yetisinde edeptir
Kalbi nazargah eyleyen
Rabbin adına aşk-ı fırsattır
Taat ve takva
feyzin tefekkür ettiren farkıdır
Akıl ve izan iraden için kavli cenahtır
Tercihin ile
bedelleşmek hesptır
Nefsin terbiyesi aslalan ardır
Yoksa dillenen aşk
deva değil, cefa için prangadır
Kuş kanatsız uçar mı
Edebe muhtaç olan bir nefis
aşkın şiarında açar mı
Ruhun refikindir,
kalbin istikameti adına
en latif hakikatindir
İlim
ve irfan salemet içinde
nefeslenmen için zarurettir
Fikredip
kemaliyete erişmen
için tavsiye edilendir
Yoksa
dünya adına
emel için telef olmak nedir
Dareyn
saadeti ruhun için ferdir
Sukut ettiren hal ise edebin feyzidir
Mustafa CİLASUN
pişkin bir nefes görsem
Serdettiği hoyratlığı anlamak
için sukut edip boyun büksem
Kalbin latifliğinden
geriye ne kalıyor diye sual etsem
Ruhun
bizar halinde titreyip,
kalbimin sahibine hamdetsem
Acizliğin
idrakinde ki nefsimle yüzleşsem,
Elaman edip
hakka iltica etsem
Aşkıyla dirilsem ve ümitlensem
Kul olmak
kalbin umudunda sırdır
Narın halinden emin olmak,
ihlasla var olan sadıktır
Akıl ve izan farkı
fark ettiren bir sanattır
İrade için mutlakiyet aşkın sevdasıdır
Aidiyet
içinde nefeslenmek ardır
Hesap her lahzada saklı
duran vicdanın senasıdır
Gül kokusunda firkat asıldır
Soramam
kimseye neye muhtacım
İçine düştüğüm viran
sayfaların bir ömür yasındayım
İnşirah adına
umudun pervazlarındadır muradım
Ne vakit yağmur yağsa
hicran içinde ağlarım
Suskun sokaklar
misali ayazda kalan canım
Hangi ışığı görsem,
saklı sırları merak etsem
Hüzün içinde sessizce dağlanır vicdanım
Ne gün yetti
ne yıllar umuda veda etti
Bir ömür tükendiği halde
ümit içinde titreyip bekledi
Hasret figan etti,
elem sinemde düğümlendi
Keder her vakit kalbimde bir ümitti
Hiçbir ses gelmedi,
Çaresiz nefes müddetine amadeydi
Vakti suçlamak
kimin için haddiydi
Bahtın nasibi evet, sırr-ı bilmeceydi
Umut,
ruhun yetisinde edeptir
Kalbi nazargah eyleyen
Rabbin adına aşk-ı fırsattır
Taat ve takva
feyzin tefekkür ettiren farkıdır
Akıl ve izan iraden için kavli cenahtır
Tercihin ile
bedelleşmek hesptır
Nefsin terbiyesi aslalan ardır
Yoksa dillenen aşk
deva değil, cefa için prangadır
Kuş kanatsız uçar mı
Edebe muhtaç olan bir nefis
aşkın şiarında açar mı
Ruhun refikindir,
kalbin istikameti adına
en latif hakikatindir
İlim
ve irfan salemet içinde
nefeslenmen için zarurettir
Fikredip
kemaliyete erişmen
için tavsiye edilendir
Yoksa
dünya adına
emel için telef olmak nedir
Dareyn
saadeti ruhun için ferdir
Sukut ettiren hal ise edebin feyzidir
Mustafa CİLASUN
