Eleştirel Teori
Max Horkheimer, Jürgen Habermas, Theodor Adorno ve Herbert Marcuse'nin en önemli temsilcileri olarak belirdiği bir 20. yüzyıl düşünce ekolü. Frankfurt Okulu olarak da bilinen ve Marksist tarihi analiz metodlarına sadakat ifade ederken, Marksizmin temel öneminin tarih teorisinde veya ekonomik değerin ve üretim sürecinin izahında değil, fakat, bilincin eleştirel analizi için sağladığı yanlış bilinç, yabancılaşma gibi kavramsal aletlerde yattığını söyleyen ve yukarıda adı verilen filozoflarla birlikte anılan teorik görüş.
Eleştirel teori mensupları Marx'a kısmen analizleri Hegel'in spekülatif kültürel analizinin damgasını taşıdığı için, kısmen de kapitalist üretimin içerdiğine inandıkları çatışmaları bu çatışmaların kapitalist üretime katılanların bilincindeki etkileri yoluyla gösterdiği için değer verirler. "Sistem teorisi"nin veya sibernetikin (cybernetics) ve yorumsamacılığın (hermeneutics) da içinde bulunduğu daha birçok unsur (kaynak) eleştirel teoriye girer.
Eleştirel teorinin temel görüşü şu şekilde ifade edilebilir: Bilinç yorumlanmak için orada durmaktadır, ve, onun yorumunda, bu bilincin içinde olduğu üretim ilişkileriyle olan ilişkisi yanında sosyal düzenlemelerin moral mahiyeti de ortaya çıkarılır. Bu teşhisçi bilinç analiziyle birlikte krizi ve katastrofu (catastrophe), bütün biçimlerinde ve açığa çıkartıldıkları bütün farkına varış seviyelerinde açıklama teşebbüsü de eleştirel teoride yer almaktadır.
Max Horkheimer, Jürgen Habermas, Theodor Adorno ve Herbert Marcuse'nin en önemli temsilcileri olarak belirdiği bir 20. yüzyıl düşünce ekolü. Frankfurt Okulu olarak da bilinen ve Marksist tarihi analiz metodlarına sadakat ifade ederken, Marksizmin temel öneminin tarih teorisinde veya ekonomik değerin ve üretim sürecinin izahında değil, fakat, bilincin eleştirel analizi için sağladığı yanlış bilinç, yabancılaşma gibi kavramsal aletlerde yattığını söyleyen ve yukarıda adı verilen filozoflarla birlikte anılan teorik görüş.
Eleştirel teori mensupları Marx'a kısmen analizleri Hegel'in spekülatif kültürel analizinin damgasını taşıdığı için, kısmen de kapitalist üretimin içerdiğine inandıkları çatışmaları bu çatışmaların kapitalist üretime katılanların bilincindeki etkileri yoluyla gösterdiği için değer verirler. "Sistem teorisi"nin veya sibernetikin (cybernetics) ve yorumsamacılığın (hermeneutics) da içinde bulunduğu daha birçok unsur (kaynak) eleştirel teoriye girer.
Eleştirel teorinin temel görüşü şu şekilde ifade edilebilir: Bilinç yorumlanmak için orada durmaktadır, ve, onun yorumunda, bu bilincin içinde olduğu üretim ilişkileriyle olan ilişkisi yanında sosyal düzenlemelerin moral mahiyeti de ortaya çıkarılır. Bu teşhisçi bilinç analiziyle birlikte krizi ve katastrofu (catastrophe), bütün biçimlerinde ve açığa çıkartıldıkları bütün farkına varış seviyelerinde açıklama teşebbüsü de eleştirel teoride yer almaktadır.
