Mesela espri kabiliyetim yok.
Kendimin bile gülmediği espriler yapabiliyorum en fazla.
Starbucksa hiç gitmedim mesela.
Jölem ve parfümüm de yok.
Kızlarla hoşaf muhabbeti de yapamam.
insanların "vay be" diyeceği bir işim yok mesela.
Ya da Annelerin "kızım sakın kaçırma bu çocuğu" diyecekleri bir işimse hiç yok.
insan içine karışmayı pek sevmiyorum.
Çok arkadaşım yok.O yüzden hayatımda,kötü günümde yanımda olmayacak bir sürü gereksiz insanda yok.
Ötekiyim ben; kendimden,ve kendimle başbaşa kalmaktan korkmuyorum.
Yabanileşmekte olan hayattan kendimi izole edip kendi iç dünyama sığınıyorum özetle.
iyi biri değilim. Kötü karakterlerini sevdim hep sinema filmlerinin, Kanunsuz ve hergeleyim.
Yumuşak koltuklarda oturan ensesi kalın,aklı cebinden başka birşeye çalışmayan,sinek kaydı traşlı, kravatlı,beyaz gömlekli tiplerle aram yoktur.
Tren rayları,sokaklar,yazılamalar, bira ve sokak sanatları ilgimi çeker ve şarapçı muhabbetleri dinlerim roman niyetine.
Şaşaalı alışveriş merkezlerinin tuvaletlerini kullanırım sadece.
ve karnımın doyması dışında lükslerim yoktur...
Kadınlardan da hoşlanırım; makyajı akmış, sarhoş, küfürbaz kadınlardan.
Renk körlüğüm var. Herşey ya siyah,ya beyazdır bende.
Tarzımda değil zaten kösele kunduralar.Yalın ayakta sevebilirim yeryüzünü,insanları,barışı,dünyayı.
Kanun sevmem, kural sevmem.
ve ahlaksal nutuklardan da hiç haz etmem.
ister 'çocukluğumda kafama yediğim dipçiklerden dolayı beyin travması geçirdiğimi' düşünün.
ister 'yasak alfabemle defter satırlarına dökemeyip, bilmediğim dilde defterler tükettiğim için' duygu karmaşıklığı yaşadığımı düşünün.
bu hayatı böyle yaşamaya alıştı(rıldı)m ben işte....
( Ç-Alıntı )
Kendimin bile gülmediği espriler yapabiliyorum en fazla.
Starbucksa hiç gitmedim mesela.
Jölem ve parfümüm de yok.
Kızlarla hoşaf muhabbeti de yapamam.
insanların "vay be" diyeceği bir işim yok mesela.
Ya da Annelerin "kızım sakın kaçırma bu çocuğu" diyecekleri bir işimse hiç yok.
insan içine karışmayı pek sevmiyorum.
Çok arkadaşım yok.O yüzden hayatımda,kötü günümde yanımda olmayacak bir sürü gereksiz insanda yok.
Ötekiyim ben; kendimden,ve kendimle başbaşa kalmaktan korkmuyorum.
Yabanileşmekte olan hayattan kendimi izole edip kendi iç dünyama sığınıyorum özetle.
iyi biri değilim. Kötü karakterlerini sevdim hep sinema filmlerinin, Kanunsuz ve hergeleyim.
Yumuşak koltuklarda oturan ensesi kalın,aklı cebinden başka birşeye çalışmayan,sinek kaydı traşlı, kravatlı,beyaz gömlekli tiplerle aram yoktur.
Tren rayları,sokaklar,yazılamalar, bira ve sokak sanatları ilgimi çeker ve şarapçı muhabbetleri dinlerim roman niyetine.
Şaşaalı alışveriş merkezlerinin tuvaletlerini kullanırım sadece.
ve karnımın doyması dışında lükslerim yoktur...
Kadınlardan da hoşlanırım; makyajı akmış, sarhoş, küfürbaz kadınlardan.
Renk körlüğüm var. Herşey ya siyah,ya beyazdır bende.
Tarzımda değil zaten kösele kunduralar.Yalın ayakta sevebilirim yeryüzünü,insanları,barışı,dünyayı.
Kanun sevmem, kural sevmem.
ve ahlaksal nutuklardan da hiç haz etmem.
ister 'çocukluğumda kafama yediğim dipçiklerden dolayı beyin travması geçirdiğimi' düşünün.
ister 'yasak alfabemle defter satırlarına dökemeyip, bilmediğim dilde defterler tükettiğim için' duygu karmaşıklığı yaşadığımı düşünün.
bu hayatı böyle yaşamaya alıştı(rıldı)m ben işte....
( Ç-Alıntı )
