Geçen ayki yazımda kadına yönelik şiddetin bir suç olduğu, şiddete maruz kalan kadının mevcut yasal hakları ve hangi resmi kurum ve kuruluşlardan doğrudan yardım alabileceği konusunda bilgi vermeye çalışmıştım.
Bu yazımda ise eşler arasındaki geçimsizliğin çocuk üzerindeki etkilerine değinmek istiyorum.
İki insan düşünelim. Zaman içerisinde birbirlerini seven ve geçen o sevgili dönemlerin ardından evlenmeye karar veren iki insan. Evliliğin ilk yıllarında küçük sorunlarla ve bunu takip eden daha büyük sorunlarla karşılaşan iki insan. Ve artık birde çocuk. Sorunlar, sorunlar, sorunlar ve bunun sonucunda ise tartışmalar, beklide kavgalar….
Bilindiği üzere çocuk daha ana rahminde annenin konuşmalarından, ses tonundan etkilenmeye ve dışardan gelen işitsel uyaranları algılamaya başlar. Bu uyaranların nitelikleri ve sıklığı çocuğun ruh dünyasının kalıbını oluşturur.
Anne ve babaların zaman zaman şiddete varan kavgalar yaşaması, özellikle de bunların çocuk yanında olması, çocuğun ruhsal yapı itibariyle ciddi zararlar görmesinin de aslında en büyük sebebidir.
Anne ve babanın birtakım sorunlarını çocuk yanında gerek sözel, gerekse fiziksel şiddete başvurarak çözüm yolları bulmaya çalışmalarının faturası ise farkında bile olmadan aslında geleceğimizin mirasçıları olan çocuklarımıza kesiliyor.
Çocuklarda özgüven eksikliği, kendini ifade edememe, utangaçlık, anında olumlu kararlar verememe, okul performansında başarısızlık vb. gibi birçok problemin de temelinde aslında ebeveyn sorunlarının çocuklara birer yansıması olduğunu unutmamamız gerekiyor.
Peki eşler arasında hiç sorunlar olmayacak mı..? Gerek kişilerin hayata bakış açıları, gerekse günlük hayatta karşılaşılan bir takım sıkıntıların aile bireylerine yansıması şüphesiz ki mümkün. Ama bu gibi sorunların çözümü kesinlikle çocuğa yansıtılmamalı ve bu sorunlar çözüme kavuşturulurken çocuğun bundan etkilenmemesi için gerekli bütün tedbirler alınmalı.
Diğer taraftan kendine güveni olan, kendini her ortamda rahatlıkla ifade edebilen, kendince olumlu ve doğru kararlar alabilen ve halk dilinde “girişken” olarak adlandırılan çocuklara baktığımızda ise genellikle ebeveynler arasında hem sözel, hemde fiziksel anlamda herhangi bir gergin ortamın yaşanmadığı aile çocuklarını rahatlıkla görebiliriz.
Merhamet ve sevgi sahibi olan bir insan ailesi, ülkesi ve milleti adına en iyiyi düşünen ve insanlık adına en iyi işler yapmayı kendisine hedef koyan insandır. Yarınlarımızın daha aydınlık ve daha mutlu olması için kendimize birer iyilik yapalım ve birer çiçek saydığımız çocuklarımıza baskı yerine merhameti, şiddet yerine ise sevgimizi aşılayalım…
B.Kağan BÜYÜKKELEŞ
Malatya Devlet Hastanesi
Psikolog
Bu yazımda ise eşler arasındaki geçimsizliğin çocuk üzerindeki etkilerine değinmek istiyorum.
İki insan düşünelim. Zaman içerisinde birbirlerini seven ve geçen o sevgili dönemlerin ardından evlenmeye karar veren iki insan. Evliliğin ilk yıllarında küçük sorunlarla ve bunu takip eden daha büyük sorunlarla karşılaşan iki insan. Ve artık birde çocuk. Sorunlar, sorunlar, sorunlar ve bunun sonucunda ise tartışmalar, beklide kavgalar….
Bilindiği üzere çocuk daha ana rahminde annenin konuşmalarından, ses tonundan etkilenmeye ve dışardan gelen işitsel uyaranları algılamaya başlar. Bu uyaranların nitelikleri ve sıklığı çocuğun ruh dünyasının kalıbını oluşturur.
Anne ve babaların zaman zaman şiddete varan kavgalar yaşaması, özellikle de bunların çocuk yanında olması, çocuğun ruhsal yapı itibariyle ciddi zararlar görmesinin de aslında en büyük sebebidir.
Anne ve babanın birtakım sorunlarını çocuk yanında gerek sözel, gerekse fiziksel şiddete başvurarak çözüm yolları bulmaya çalışmalarının faturası ise farkında bile olmadan aslında geleceğimizin mirasçıları olan çocuklarımıza kesiliyor.
Çocuklarda özgüven eksikliği, kendini ifade edememe, utangaçlık, anında olumlu kararlar verememe, okul performansında başarısızlık vb. gibi birçok problemin de temelinde aslında ebeveyn sorunlarının çocuklara birer yansıması olduğunu unutmamamız gerekiyor.
Peki eşler arasında hiç sorunlar olmayacak mı..? Gerek kişilerin hayata bakış açıları, gerekse günlük hayatta karşılaşılan bir takım sıkıntıların aile bireylerine yansıması şüphesiz ki mümkün. Ama bu gibi sorunların çözümü kesinlikle çocuğa yansıtılmamalı ve bu sorunlar çözüme kavuşturulurken çocuğun bundan etkilenmemesi için gerekli bütün tedbirler alınmalı.
Diğer taraftan kendine güveni olan, kendini her ortamda rahatlıkla ifade edebilen, kendince olumlu ve doğru kararlar alabilen ve halk dilinde “girişken” olarak adlandırılan çocuklara baktığımızda ise genellikle ebeveynler arasında hem sözel, hemde fiziksel anlamda herhangi bir gergin ortamın yaşanmadığı aile çocuklarını rahatlıkla görebiliriz.
Merhamet ve sevgi sahibi olan bir insan ailesi, ülkesi ve milleti adına en iyiyi düşünen ve insanlık adına en iyi işler yapmayı kendisine hedef koyan insandır. Yarınlarımızın daha aydınlık ve daha mutlu olması için kendimize birer iyilik yapalım ve birer çiçek saydığımız çocuklarımıza baskı yerine merhameti, şiddet yerine ise sevgimizi aşılayalım…
B.Kağan BÜYÜKKELEŞ
Malatya Devlet Hastanesi
Psikolog
