Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2006/18793 E., 2007/2922 K., 08.02.2007 tarihli kararında somut
bilgiler içermeyen tanık anlatımlarına dayandırılan fazla mesai yapıldığı iddiasının ispat
edilemeyeceği yönünde karar vermiştir.
Dava konusu olay da, davacı işçinin davalıya ait işyerinde çalıştığı dönem içerisinde çok sayıda
yazılı sözleşme imzaladığı ve bu sözleşmelere paralel olarak Sosyal Sigortalar Kurumuna işten
çıkış ve yeniden işe giriş bildirgeleri verildiği ve sigorta primlerinin de kuruma buna göre
yatırıldığı ve çalışma ücretlerinin de bu sürelere göre ödendiği anlaşılmaktadır. Davacı,
belgelerde belirtilen bu süreler dışında da işyerinde çalıştığını, ancak ücret ödenmediğini iddia
ederek ücret talebinde bulunmuş; mahkemece de, istek kabul edilmiştir. Davacının dinlettiği
tanıklar çalışmanın devamlı olduğu hususunda genel bilgi vermişler ancak, çalışıldığı ve ücret
ödenmediği iddia, olunan günler için somut beyanlarda bulunmamışlardır. Davacının da
imzasını taşıyan yazılı belgelere itibar edilerek davanın reddi gerekirken yetersiz tanık ifadeleri
ile isteğin kabulü hatalı olup bozmayı gerektirmiştir. Yargıtay 9. Hukuk Dairesi kararda, somut
bilgiler içermeyen tanık anlatımlarıyla fazla mesai yapıldığı sonucuna varılamayacağını,
davacının da imzasını taşıyan yazılı belgelere itibar edilmesi gerektiğini belirtmektedir.
Yargıtayın uygulama da, bordrolara itirazi kayıt konulmaması halinde, fazla mesai ve diğer
işçilik alacaklarına ilişkin talepleri işçinin somut bilgiler ile mümkünse yazılı delil ile başvurması
gerektiğine dair pek çok kararı mevcuttur. Fazla çalışmaya ilişkin koşullar 4857 sayılı İş
Kanununun 41. maddesinde belirlenmiştir. Özellikle işverenlerin bu maddede ki fazla saatlerle
çalışmak için işçinin onayının alınması gereğine işaret eden 7. fıkranın koşulunu yerine
getirmesi gerekiyor. Onay ile, fazla mesainin takviminin belirlenmesi ve işçinin belirlenen
tarihlerde fazla mesai yapacağını kabul etmesi kastediliyor. İşçinin elbette nasıl bir fazla
mesaiyre onay vereceğini nasıl bir ücretlendirmeye gidileceğini bilmesi gerekir. Bu bilgiler de
ancak iş sözleşmesi ve eklerinde işçinin anlayabileceği şekilde düzenlenmek kaydıyla mümkün
olabilir. Maalesef işverenler işçilerin hepsine tek tip ve kabul edilmesi gerekir ki, internetten
indirilmek veyahut kırtasiyeden almak suretiyle sözleşmeler imzalatması neticesinde iş
davalarının kaybeden tarafı oluyor. Oysa ki karardan da anlaşılacağı üzere, işçi her zaman
kazanır diye bir genelleme yapılması, iş hukuku uygulamalarına önem vermeyen işyerleri için
geçerlidir. Kısacası, işyerinde iş uygulamalarının ve planlamanın yapılandırılmış olması
koşuluyla, hem işçiden daha fazla verim almanın yolu açılır, hem de uyuşmazlıklara mahal
verilmez
bilgiler içermeyen tanık anlatımlarına dayandırılan fazla mesai yapıldığı iddiasının ispat
edilemeyeceği yönünde karar vermiştir.
Dava konusu olay da, davacı işçinin davalıya ait işyerinde çalıştığı dönem içerisinde çok sayıda
yazılı sözleşme imzaladığı ve bu sözleşmelere paralel olarak Sosyal Sigortalar Kurumuna işten
çıkış ve yeniden işe giriş bildirgeleri verildiği ve sigorta primlerinin de kuruma buna göre
yatırıldığı ve çalışma ücretlerinin de bu sürelere göre ödendiği anlaşılmaktadır. Davacı,
belgelerde belirtilen bu süreler dışında da işyerinde çalıştığını, ancak ücret ödenmediğini iddia
ederek ücret talebinde bulunmuş; mahkemece de, istek kabul edilmiştir. Davacının dinlettiği
tanıklar çalışmanın devamlı olduğu hususunda genel bilgi vermişler ancak, çalışıldığı ve ücret
ödenmediği iddia, olunan günler için somut beyanlarda bulunmamışlardır. Davacının da
imzasını taşıyan yazılı belgelere itibar edilerek davanın reddi gerekirken yetersiz tanık ifadeleri
ile isteğin kabulü hatalı olup bozmayı gerektirmiştir. Yargıtay 9. Hukuk Dairesi kararda, somut
bilgiler içermeyen tanık anlatımlarıyla fazla mesai yapıldığı sonucuna varılamayacağını,
davacının da imzasını taşıyan yazılı belgelere itibar edilmesi gerektiğini belirtmektedir.
Yargıtayın uygulama da, bordrolara itirazi kayıt konulmaması halinde, fazla mesai ve diğer
işçilik alacaklarına ilişkin talepleri işçinin somut bilgiler ile mümkünse yazılı delil ile başvurması
gerektiğine dair pek çok kararı mevcuttur. Fazla çalışmaya ilişkin koşullar 4857 sayılı İş
Kanununun 41. maddesinde belirlenmiştir. Özellikle işverenlerin bu maddede ki fazla saatlerle
çalışmak için işçinin onayının alınması gereğine işaret eden 7. fıkranın koşulunu yerine
getirmesi gerekiyor. Onay ile, fazla mesainin takviminin belirlenmesi ve işçinin belirlenen
tarihlerde fazla mesai yapacağını kabul etmesi kastediliyor. İşçinin elbette nasıl bir fazla
mesaiyre onay vereceğini nasıl bir ücretlendirmeye gidileceğini bilmesi gerekir. Bu bilgiler de
ancak iş sözleşmesi ve eklerinde işçinin anlayabileceği şekilde düzenlenmek kaydıyla mümkün
olabilir. Maalesef işverenler işçilerin hepsine tek tip ve kabul edilmesi gerekir ki, internetten
indirilmek veyahut kırtasiyeden almak suretiyle sözleşmeler imzalatması neticesinde iş
davalarının kaybeden tarafı oluyor. Oysa ki karardan da anlaşılacağı üzere, işçi her zaman
kazanır diye bir genelleme yapılması, iş hukuku uygulamalarına önem vermeyen işyerleri için
geçerlidir. Kısacası, işyerinde iş uygulamalarının ve planlamanın yapılandırılmış olması
koşuluyla, hem işçiden daha fazla verim almanın yolu açılır, hem de uyuşmazlıklara mahal
verilmez
