Harçlar
Harçlar, belli bir hizmet karşılığı olmak üzere zora dayalı olarak tahsil edilen devlet gelirleridir. Kamu hizmetlerinden yararlanma karşılığı alınmaktadır. Örneğin tapu hizmetlerinden, yargı hizmetlerinden noterlik hizmetlerinden veya bir kısım belediye hizmetlerinden yararlanma karşılığı tapu harcı, yargı harcı, noter harcı ve belediye harçları alınmaktadır. Kuşkusuz bu harçlar da vergi yasaları gibi bir yasaya dayanılarak alınmaktadır.
Türk Vergi Sistemi içinde yer alan 492 sayılı Harçlar Kanunu ile çeşitli harçların alınma esas ve usulleri hüküm altına alındığı gibi 2464 sayılı Belediye Gelirleri Kanununda da İşgaliye Harcı, Tatil Günlerinde Çalışma Ruhsatı Harcı, Kaynak Suları Harcı gibi harçların alınma usul ve esasları belirtilmiştir. Belediye Gelirleri Kanunu ile alınan söz konusu harçlar esas itibariyle mahalli idarelerin gelirlerini oluşturmaktadır.
Harçları vergilerden ayıran özellik bir hizmet karşılığında alınıyor olmalarıdır. Dolayısıyla alınan harç karşılığında devlet yada ilgili kamu kuruluşunun mükellefe belirli bir hizmeti yerine getirme taahhüdü söz konusu bulunmaktadır. Vergiler ise karşılıksız olarak alınmakta olup, toplanan vergi karşılığında devletin özel bir taahhütte bulunması söz konusu edilemez.
Vergiler gibi harçlar da hukuk kurallarına bağlı olarak ve zora dayalı biçimde tahsil edilmektedir. Ancak harçlarda zora dayalı olarak alınma keyfiyeti, harca konu hizmetin görülmesi karşılığında söz konusu olmaktadır. Yani ödenen harç karşılığında bir sosyal fayda sağlanması söz konusu iken, vergilerde ödenen vergi karşılığında birebir sosyal fayda elde edilmesi söz konusu değildir.
Harçlar, belli bir hizmet karşılığı olmak üzere zora dayalı olarak tahsil edilen devlet gelirleridir. Kamu hizmetlerinden yararlanma karşılığı alınmaktadır. Örneğin tapu hizmetlerinden, yargı hizmetlerinden noterlik hizmetlerinden veya bir kısım belediye hizmetlerinden yararlanma karşılığı tapu harcı, yargı harcı, noter harcı ve belediye harçları alınmaktadır. Kuşkusuz bu harçlar da vergi yasaları gibi bir yasaya dayanılarak alınmaktadır.
Türk Vergi Sistemi içinde yer alan 492 sayılı Harçlar Kanunu ile çeşitli harçların alınma esas ve usulleri hüküm altına alındığı gibi 2464 sayılı Belediye Gelirleri Kanununda da İşgaliye Harcı, Tatil Günlerinde Çalışma Ruhsatı Harcı, Kaynak Suları Harcı gibi harçların alınma usul ve esasları belirtilmiştir. Belediye Gelirleri Kanunu ile alınan söz konusu harçlar esas itibariyle mahalli idarelerin gelirlerini oluşturmaktadır.
Harçları vergilerden ayıran özellik bir hizmet karşılığında alınıyor olmalarıdır. Dolayısıyla alınan harç karşılığında devlet yada ilgili kamu kuruluşunun mükellefe belirli bir hizmeti yerine getirme taahhüdü söz konusu bulunmaktadır. Vergiler ise karşılıksız olarak alınmakta olup, toplanan vergi karşılığında devletin özel bir taahhütte bulunması söz konusu edilemez.
Vergiler gibi harçlar da hukuk kurallarına bağlı olarak ve zora dayalı biçimde tahsil edilmektedir. Ancak harçlarda zora dayalı olarak alınma keyfiyeti, harca konu hizmetin görülmesi karşılığında söz konusu olmaktadır. Yani ödenen harç karşılığında bir sosyal fayda sağlanması söz konusu iken, vergilerde ödenen vergi karşılığında birebir sosyal fayda elde edilmesi söz konusu değildir.