Umut dolu ve değişimlerle dolu bir yıl daha geride kaldı. Bazı olumlu olaylar ve bazıları daha az. Ruhsal olarak, deneyimlerimiz biraz zorlayıcı olduğu için birçoğumuz kazandık. Ama çoğumuz için, zihinsel olarak yıpratıcı oldu…
Psikologlar, benim gibi, bilinmeyene doğru yol almak için hepimizin desteğe ihtiyacı olduğu sonucuna vardılar. Spiritüel ruhlar çoğunlukla tüm cevaplara sahip olmadığımız konusunda hemfikirler, tıpkı çoğumuzun sadece ruhların kaybolmuş hissettiği birçok an olduğu gibi, İlahi olarak bağlantılı varlıklar… Sıklıkla atalarımızı, son büyük Dünya Savaşlarını yaşayan ve hayatta kalan aile üyelerimizi düşünüyorum. son büyük Pandemi. Alçakgönüllülükle, her şeyin sona erdiği sonucuna vardım. Hayattaki tek gerçek şudur: “Son”.
“Son” belki de bizim için bir norm haline geldi, geçmiş yaşamlarımızın sonu, sevdiklerimizin çoğunun geçişine tanık olduğumuz yolculukların sonu, zihinsel uyarımdan daha fazla zihinsel strese hizmet eden bir kariyerin sonu veya hayatın sonu. bize hiçbir amaca hizmet etmeyen ilişkiler. Evet, son 2 yıl olaylı geçti…
“Son” üzerine düşünmek için bir dakikanızı ayırabilir miyiz? Aynı zamanda yeni başlangıçlara, yeni hedeflere, yeni amaçlara ve nihayetinde yeni ve daha iyi bize doğru bir adım mı? Kaybettiğimiz sevdiklerimize, kendimizin daha iyi versiyonları olmayı, kendimize ve birbirimize daha şefkatli olmayı kendimize borçluyuz. Carl Jung'un dediği gibi, hepimiz atalarımızın ortak deneyimleri aracılığıyla İlahi olarak birbirimize bağlıyız.
Sanki hayat uzun bir yapılacaklar listesiymiş gibi bir dizi onay kutusundan geçerken, çoğu zaman bilinçsizce hayatın içinde geziniriz. Bazılarımızın ne kadar birbirimize bağlı olduğumuzu anlamak için daha fazla zamana ihtiyacı olabilir, ancak nihayetinde farkındalığımızı geliştirdiğimizde, dalgalı sularda belli bir kolaylıkla gezinmeye başlarız. İçimize zehir gibi sızan küskünlük ve acının “Sonu”, bu yolculuğu açık yüreklerle sürdürürken belki de yavaş yavaş sevgi ve nezaketle yer değiştirebilir. Hayat, her ne pahasına olursa olsun kazanmak için bir yarışma veya yarış değildir ve yardım çığlığımız genellikle dikkat çekmek için değildir.
Belki de bu, savunmasız acı çeken ruhları dikkat arayanlar olarak yargılamak ve avlamak bizim İÇERİKLİ bir meselemizdir . Bunun için hiçbir uygulama yok, benlik duygumuzu geliştirmek ve hatalarımızın farkına varmak için sadece kendi İlahi içsel uygulamalarımıza ihtiyacımız var. Ve elbette kendimizi iyi niyetli desteğe açabiliriz. Ne de olsa nihayetinde İlahi olarak bağlıyız…
Elbette, acıya karşı bir şefkat duygusu geliştirmeyi reddeden veya yardıma ihtiyaç duyduğunu kabul etmeyi reddeden birine yardım edemeyiz. Mağdur olmayı bir yöntem olarak seçen kimseye yardım edemeyiz. Ancak, büyük çoğunluğumuz için, daha iyi desteklendiğimizi hissedersek, zorluklarımızı daha iyi aşabileceğimize inanıyorum. İşler iyi nedenlerle olur ve zorlu zorluklar ve zorluklar nihai Son ile karşı karşıyadır.
Medium, benzer düşünen ruhların değiş tokuşu için hoş bir platformdur. Bir daha uğrama ihtiyacı hissedersen kapım sana açık. İhtiyacın olursa, lütfen bana bir satır bırakmaktan çekinmeyin. Her halükarda, dinlemekten ve orada bulunmaktan mutluluk duyuyorum. Bilge olduğumu iddia etmiyorum ve geleceği tahmin edecek bir kristal kürem de yok. Ben sadece ruhsal bir varlığım ve her hassas ruhun hissedebileceği gibi enerjileri hissedebiliyorum. Ancak, yolculuğumun bu bölümündeki amacımın gerektiğinde herhangi birimize destek olmak olduğunu hissediyorum. Hepimiz için daha iyi bir realiteyi birlikte yaratmakla ilgili…
Hepinize mutlu ve huzurlu bir 2022 yılı diliyorum. Olduğunuz gibi özel olsun…
Psikologlar, benim gibi, bilinmeyene doğru yol almak için hepimizin desteğe ihtiyacı olduğu sonucuna vardılar. Spiritüel ruhlar çoğunlukla tüm cevaplara sahip olmadığımız konusunda hemfikirler, tıpkı çoğumuzun sadece ruhların kaybolmuş hissettiği birçok an olduğu gibi, İlahi olarak bağlantılı varlıklar… Sıklıkla atalarımızı, son büyük Dünya Savaşlarını yaşayan ve hayatta kalan aile üyelerimizi düşünüyorum. son büyük Pandemi. Alçakgönüllülükle, her şeyin sona erdiği sonucuna vardım. Hayattaki tek gerçek şudur: “Son”.
“Son” belki de bizim için bir norm haline geldi, geçmiş yaşamlarımızın sonu, sevdiklerimizin çoğunun geçişine tanık olduğumuz yolculukların sonu, zihinsel uyarımdan daha fazla zihinsel strese hizmet eden bir kariyerin sonu veya hayatın sonu. bize hiçbir amaca hizmet etmeyen ilişkiler. Evet, son 2 yıl olaylı geçti…
“Son” üzerine düşünmek için bir dakikanızı ayırabilir miyiz? Aynı zamanda yeni başlangıçlara, yeni hedeflere, yeni amaçlara ve nihayetinde yeni ve daha iyi bize doğru bir adım mı? Kaybettiğimiz sevdiklerimize, kendimizin daha iyi versiyonları olmayı, kendimize ve birbirimize daha şefkatli olmayı kendimize borçluyuz. Carl Jung'un dediği gibi, hepimiz atalarımızın ortak deneyimleri aracılığıyla İlahi olarak birbirimize bağlıyız.
Sanki hayat uzun bir yapılacaklar listesiymiş gibi bir dizi onay kutusundan geçerken, çoğu zaman bilinçsizce hayatın içinde geziniriz. Bazılarımızın ne kadar birbirimize bağlı olduğumuzu anlamak için daha fazla zamana ihtiyacı olabilir, ancak nihayetinde farkındalığımızı geliştirdiğimizde, dalgalı sularda belli bir kolaylıkla gezinmeye başlarız. İçimize zehir gibi sızan küskünlük ve acının “Sonu”, bu yolculuğu açık yüreklerle sürdürürken belki de yavaş yavaş sevgi ve nezaketle yer değiştirebilir. Hayat, her ne pahasına olursa olsun kazanmak için bir yarışma veya yarış değildir ve yardım çığlığımız genellikle dikkat çekmek için değildir.
Belki de bu, savunmasız acı çeken ruhları dikkat arayanlar olarak yargılamak ve avlamak bizim İÇERİKLİ bir meselemizdir . Bunun için hiçbir uygulama yok, benlik duygumuzu geliştirmek ve hatalarımızın farkına varmak için sadece kendi İlahi içsel uygulamalarımıza ihtiyacımız var. Ve elbette kendimizi iyi niyetli desteğe açabiliriz. Ne de olsa nihayetinde İlahi olarak bağlıyız…
Elbette, acıya karşı bir şefkat duygusu geliştirmeyi reddeden veya yardıma ihtiyaç duyduğunu kabul etmeyi reddeden birine yardım edemeyiz. Mağdur olmayı bir yöntem olarak seçen kimseye yardım edemeyiz. Ancak, büyük çoğunluğumuz için, daha iyi desteklendiğimizi hissedersek, zorluklarımızı daha iyi aşabileceğimize inanıyorum. İşler iyi nedenlerle olur ve zorlu zorluklar ve zorluklar nihai Son ile karşı karşıyadır.
Medium, benzer düşünen ruhların değiş tokuşu için hoş bir platformdur. Bir daha uğrama ihtiyacı hissedersen kapım sana açık. İhtiyacın olursa, lütfen bana bir satır bırakmaktan çekinmeyin. Her halükarda, dinlemekten ve orada bulunmaktan mutluluk duyuyorum. Bilge olduğumu iddia etmiyorum ve geleceği tahmin edecek bir kristal kürem de yok. Ben sadece ruhsal bir varlığım ve her hassas ruhun hissedebileceği gibi enerjileri hissedebiliyorum. Ancak, yolculuğumun bu bölümündeki amacımın gerektiğinde herhangi birimize destek olmak olduğunu hissediyorum. Hepimiz için daha iyi bir realiteyi birlikte yaratmakla ilgili…
Hepinize mutlu ve huzurlu bir 2022 yılı diliyorum. Olduğunuz gibi özel olsun…
