Haydi Git… Ne var ne yoksun…Sana ulaşmayı isterken kayboluyorsun…Anladım sen beni hiç mi hiç sevmiyorsun!
Bir yürek var,sana adanmış,yalnızca senin olmayı istemiş bir yürek.Lâkin sen ona bakıp kendini sarmıyorsun!Seninle olamayız,olamazmışız…!Bak bu kez ben söylüyorum…Sen benim aşkıma yetişemezsin,benim gibi çok sevemezsin öyle değil mi?Seni çok sevdim ben…Lâkin sevmekte yetmiyormuş ki…Bu aşkı bitiriyorum artık içimde,bitirmem gerektiği için bitiyorum sessizce. Şimdi senden son bir ricam var;hiç bakma bana,bakmasın hâyâlin gözlerime.Kapıyı sessizce kapatsın ve de gitsin,git benden uzaklarda,kendi hayatını kurmak için.Aşk tek bir sınır çizgisinde kalmıyormuş sevgili yârim…Aşk için tek bir karar perdesi olmuyormuş…Seni çok seviyorum ama artık git…Cevabımı alamıyorum,yüreğine kendimi soramıyorum,bende kendini göremiyorsun,o zaman haydi git…Ama şunu bil ki;senden sonra çok ama çok yara almış olacağım…Lâkin çocuk kalbim çok zarar gördü,büyürken çocuk gibi yara aldı durdu… Git…Belki de sen hiç yoktun,olmamıştın ki…Yalvarırım bana daha fazla alışmadan,bende daha büyük bir aşk olmadan git…Eller doğru söylüyor hep;ben sende hiç aşk olamadım ki…Bir alışkanlıktım,aşkıma alıştın,bana alıştın,bende kendini görmeye alıştın…Ama kendine beni hiç sormadın…Öyleyse haydi git… Başka biri olsaydı belki de ardından beddualar beğenir,kin tutardım…Lâkin sen hiç başkası olamadın ki…Hep başkalarını benzettim sana,sen başkaları olamadan,bambaşka oldun…Bunu hiçbir zaman anlayamadın,anlasaydın duyardın sesimi,duyar ve de gelirdin!Daha fazla bana alışma da,git haydi…Ben sensizliğe alışamayacağım,karanlık geceler pusularda bekleyecekler,ümit pınarım sabahı zor edecek,her yeni günde belki bir gün diyerek…Ama sen yinede git…Seni çok seviyorum canım sevdiğim;seni çok seviyorum…Ama ne var ne yoksun,hani biçare yaramı saracak olsan aslında sen benim canımdan can olmuşsun da sebepsiz yorgunsun…Artık bende yoruldum…Artık bende sessiz çığlıklarımı durdurma telaşındayım,artık bende senden bir parça olmayı dilerken yalnızlığa eş,yalnızlığa dost nöbetteyim… Çok uzun zaman oldu…Suskunluğuna Veda eklemek istemezdim ama sen hiç benim olmadın ki…Yüreğim sana aitken başka masallarda dolaştın hep,dilimde senin adın varken sen kendinden bir şeyler ezberledin hep!Her yeni günde belki olur derken,adımı çoktan yalnızlığa sakladın sen!Bugün gidiyorsun,bu gece gidiyorsun…Lâkin şunu unutuyorsun;canımdan canım,tek masalım,tek rüyam,tek değerli varlığım sen olmuşken ellere karışır mıyım ben,söyle!!!Artık yalnızlık türküleri saklayacağım,hepsi de seni çağrıştıracaklar,sen yerine…Ama git şimdi…Son bir kez hâyâline sarılayım,izin ver…Tek bir anda olsa yeter…Gözlerimi kapadım,gözpınarlarımdan tek bir damla yaş yavaşça aktı…Sinsice yüreğime doğru yol aldılar,perde işte o zaman kapandı!Ben hâyâline sımsıkı sarıldım,kokunu içime çektim,nefesini aldım…Ve artık tamamdır,gidebilirsin hiç çekinmeden,gönül tezgahım!Bomboş artık her şey…Bomboş,çok boş…Sevebilirsin benden ayrı,bu masaldan gayrı,tüm sokakları,tüm insanları.Sana kattığım anlam ayrıydı da,sen benden inançlarımı da aldın,giderken gözümün yaşını görmedi ya hâyâlin…Artık inançlarımda yok oldu,yüreğim çok yandı…Seni unutmaktan korkan,unutursa ölüme kucak açmaya adanan bir yürek yaratmıştım sayende,seni sevince.Lâkin… Sana tek bir hediye;gülüşlerimi al da…Yaşadığın her nefeste mutluluk yanında olsun,sevişlerimi al da,sevemeyeceğini anladığın her saniye gözyaşların sana mezar olacağına,sevgi pınarın akıp dursun…Gözyaşlarımı al da,yağmurlar aklına her geldiğinde kendini yarıştırabileceğin bir üstünlüğün olsun…Son nefesimi al da;son nefesinde nefesim senin olsun,yaşatsın,canım şu dakikadan sonra canın olsun!
