her sey göründügü gibi degildir ufaklik... bazen görünen köylerin yollarinda kavsaklar ve kavramlar vardir sapilmasi gereken... ve bazen ayrintilar vardir bir hayat boyu edinmek için ugrasilan... ve bazen koskoca kütleler zannettiklerin aslinda düpedüz ayrintidir... çakiltaslari misali... atmaya kiyamadigin... yillar boyu biriktirdigin... anlamlar yükledigin... bazen göstermez kendini kelime hirsizlari... alir götürür, ruhun duymaz... dolu zannedersin kasani... bazen de yavuz hirsiz misali baskin çikarlar... göz göre göre ... ve bazi cümleler küredir... neresinden bakarsan bak ayni görünen... bazilari da piramittir... bazen sag bastan baslayip saydiklarin eksi 1 de biter... bazen sagi solu kalmaz sifirin.. “sifir” “bir” ve “eksi bir” oluveririr bazen de hayat... bazen noktalar yetmez... bazen virgül sandiklarin bir bakmssin nokta olmus, gitmis.. bazen de virgül kadar gereksizlesir gerçekler... anlamini bozacagini bile bile geçistiriverirsin virgülleri... bazen baglaçlar kavgaya tutusur cümlelerinde... “ve” mi “veya” mı... bazen de bağlaçlar bile tutuşturamaz iki ucu... uç zannetiklerinde birbirinin devami dügümler çikar, bazen...ve velakin hayat göründügü kadar da karmasik degildir... bazi zamanlarda tüm çiplakligiyla sokaklarda kosar... sen giydirirsin onu... önce giydirdigini seversin, sonra giydirebildigin için sıkılırsın... zor da degildir aslinda... söylendigi kadar... düsturun olsun tüm satir aralari... biat et kendine... ve unutma her sey göründügü gibi degildir...ve görünenler hersey degildir... ya da her sey ve hepsi budur...
