Yakın ilişkiler kimi insanlara göre diğerleri için olduğu kadar kolay değil. Kendilerinin ya da partnerlerinin bağlanma fobisi olduğunu düşünen kişiler, ortak bir sonucu beraberinde getiren tercihlerin tanımını yapıyorlar genelde: romantik bağlamda bir partnerle birlikte olmak istemiyorlar. Bazen kilometrelerce ötede olan bir partneri tercih ediyorlar. Ya da uzun saatler boyunca ayrı kalmalarını sağlayacak bir işe ya da uğraşa sahip birini. Eğer kolaylıkla bir araya gelebildikleri bir ilişki yaşıyorlarsa, aynı evde oturmak istemiyorlar. 'Birlikte ama ayrı' olacak şekilde, bireysel alanlarında yaşamaya devam etmeyi tercih ediyorlar.
Bir de doğru zamanı bulduklarında eşlerinden ayrılacaklarını söyleyen evli insanlara kapılanlar var. Bu durumun farklı bir alternatifinde ise, bekar kişi, sevgilisinin eşini asla bırakmayacağını bildiğinden evli olanın cazibesine yenik düşüyor.
Bu tür insanlar, hayatları boyunca hiç romantik bir ilişkiye bağlılıklarını vermemiş değiller. Hatta aynı evde yaşamış bile olabiliyorlar. Bazıları ise evleniyor. En ilginç olan alt-tür ise partnerlerine ciddi şekilde değer verenler. Onları seviyorlar ve hiç bir şikayetleri yok. Ama artık birlikte olmak istemiyorlar yalnızca. Bekar olmak, kendi kendilerine kalmak istiyorlar.
Bazıları gerçekten de 'bağlanma fobi'sine sahipler - ilgili terim neyse artık. Ancak bu kişiler belki de sadece birlikte olmayı isteyip gereken şeyleri bir türlü yapamayan insanlar. Kronik olarak başarı olasılığı düşük kişilere çekiliyorlar. Çok arzuladıkları ilişkiyi başlattıklarında ve hatta sonunda evlendiklerinde bile, kaçarak uzaklaşmak istiyorlar. Belki de böyle insanların gerçekten de sorunları var ve zihinsel sağlık üzerine uzman birinin yardımına ihtiyaç duyuyorlar.
Fakat başarısı mümkün olmayan ilişkilere çekilen bir insan grubu daha var ki bu kişilerin durumu bağlanma korkusu değil. Herhangi bir sorunları da yok aslında. Sadece gerçekte kim olduklarının farkına varma sürecindeler. "Ruhu bekar" insanlar onlar. Bekar hayat, onlar için en iyi hayat türü. Bekar hayat, yalnızca kötü bir ilişkide olmaktan iyi değil; varsayılan ya da öntanımlı bir durum da değil, B planı da değil. Bekar kalmak, hayatlarını en iyi, en tatmin edici ve en anlamlı yaşama şekilleri sadece.
Onlar için yanlış partnerlere gitmek, aslında romantik bağlamda uzun vadeli herhangi bir insanı istemediklerini fark etme sürecinin bir ara durağı. Bir ilişki başlatıp bitirdiklerinde, mahvolmak yerine rahatlama hissi ile doluyorlar. Bir şekilde ciddi ilişkiye başladıklarındaysa, kendilerine bolca alan talep ediyorlar. Kendilerine ait bir evleri yoksa eğer, sahip olmak için ellerinden geleni yapıyorlar.
Uzun vadeli romantik bir ilişki gerçekten istediğiniz şey değilse, birileriyle tanışıp buluşma zahmetine neden giresiniz? Bazı insanlar, yalnızca buluşmaktan keyif aldıkları için bu şekilde hareket ediyor - yalnız hayatlarından ve bireysel alanlarından vazgeçmek gibi bir niyetleri yok.
İsteğinizin tek kişilik bir hayat olduğunu farkına varmanın bazen gerçekten güç olması. Evlilik müessesesi hayatın her yerinde çünkü. Popüler kültür, günlük konuşmalar ve hatta akademik yazılar bile herkesin doğru kişiyi bulup ona bağlanmak istediğini farz eden varsayımlarla dolu.
Bazı insanların iki kişilik bir hayatı istemediklerini anlamaları ciddi şekilde uzun vakit alabiliyor. Bazıları ise yalnız hayata bu denli çekildikleri için kendilerinde bir sorun olduğunu düşünmeye başlıyor. Bu, göreceli olsa da yeni bir konsept hepimize; tek başına olmayı dilemek, zihnimizde bir sorun olduğunun işareti değil. Yalnız bir hayat, bazıları için gerçekten de en iyi belki; 'O özel' kişiyi arama süreci, kimileri için anlamsız ve hatta zarar verici. Bir tür zaman ve enerji kaybı; nihayetinde kendilerine seçecekleri kişi açısından da haksızlık.
Yalnız olmanın, geçerli, değerli, saygıdeğer, anlamlı ve tatmin edici bir hayat tarzı olarak tanınması gerekiyor. Bekar hayatın gerçek bir seçenek olarak varlığı, yalnız olmak isteyenler açısından elbette ki iyi olacak. Ama bu durum, ilişki yaşamak isteyenler bakımından da faydalı; çünkü böyle bir ortamda insanlar, evliliği ya da ilişkiyi, yalnız kalmaktan korktukları için değil, gerçekten içlerinden geldiği için, güçlü bir bakış açısından arayabilecekleri bir mentaliteye sahip olabilecekler.
Bir de doğru zamanı bulduklarında eşlerinden ayrılacaklarını söyleyen evli insanlara kapılanlar var. Bu durumun farklı bir alternatifinde ise, bekar kişi, sevgilisinin eşini asla bırakmayacağını bildiğinden evli olanın cazibesine yenik düşüyor.
Bu tür insanlar, hayatları boyunca hiç romantik bir ilişkiye bağlılıklarını vermemiş değiller. Hatta aynı evde yaşamış bile olabiliyorlar. Bazıları ise evleniyor. En ilginç olan alt-tür ise partnerlerine ciddi şekilde değer verenler. Onları seviyorlar ve hiç bir şikayetleri yok. Ama artık birlikte olmak istemiyorlar yalnızca. Bekar olmak, kendi kendilerine kalmak istiyorlar.
Bağlanma sorunlarınız mı var, yoksa doğuştan bekar ruhlu musunuz?
Bazıları gerçekten de 'bağlanma fobi'sine sahipler - ilgili terim neyse artık. Ancak bu kişiler belki de sadece birlikte olmayı isteyip gereken şeyleri bir türlü yapamayan insanlar. Kronik olarak başarı olasılığı düşük kişilere çekiliyorlar. Çok arzuladıkları ilişkiyi başlattıklarında ve hatta sonunda evlendiklerinde bile, kaçarak uzaklaşmak istiyorlar. Belki de böyle insanların gerçekten de sorunları var ve zihinsel sağlık üzerine uzman birinin yardımına ihtiyaç duyuyorlar.
Fakat başarısı mümkün olmayan ilişkilere çekilen bir insan grubu daha var ki bu kişilerin durumu bağlanma korkusu değil. Herhangi bir sorunları da yok aslında. Sadece gerçekte kim olduklarının farkına varma sürecindeler. "Ruhu bekar" insanlar onlar. Bekar hayat, onlar için en iyi hayat türü. Bekar hayat, yalnızca kötü bir ilişkide olmaktan iyi değil; varsayılan ya da öntanımlı bir durum da değil, B planı da değil. Bekar kalmak, hayatlarını en iyi, en tatmin edici ve en anlamlı yaşama şekilleri sadece.
Onlar için yanlış partnerlere gitmek, aslında romantik bağlamda uzun vadeli herhangi bir insanı istemediklerini fark etme sürecinin bir ara durağı. Bir ilişki başlatıp bitirdiklerinde, mahvolmak yerine rahatlama hissi ile doluyorlar. Bir şekilde ciddi ilişkiye başladıklarındaysa, kendilerine bolca alan talep ediyorlar. Kendilerine ait bir evleri yoksa eğer, sahip olmak için ellerinden geleni yapıyorlar.
Peki gerçek isteğiniz yalnız kalmaksa, buluşmalarla neden zaman kaybedesiniz?
Uzun vadeli romantik bir ilişki gerçekten istediğiniz şey değilse, birileriyle tanışıp buluşma zahmetine neden giresiniz? Bazı insanlar, yalnızca buluşmaktan keyif aldıkları için bu şekilde hareket ediyor - yalnız hayatlarından ve bireysel alanlarından vazgeçmek gibi bir niyetleri yok.
İsteğinizin tek kişilik bir hayat olduğunu farkına varmanın bazen gerçekten güç olması. Evlilik müessesesi hayatın her yerinde çünkü. Popüler kültür, günlük konuşmalar ve hatta akademik yazılar bile herkesin doğru kişiyi bulup ona bağlanmak istediğini farz eden varsayımlarla dolu.
Bazı insanların iki kişilik bir hayatı istemediklerini anlamaları ciddi şekilde uzun vakit alabiliyor. Bazıları ise yalnız hayata bu denli çekildikleri için kendilerinde bir sorun olduğunu düşünmeye başlıyor. Bu, göreceli olsa da yeni bir konsept hepimize; tek başına olmayı dilemek, zihnimizde bir sorun olduğunun işareti değil. Yalnız bir hayat, bazıları için gerçekten de en iyi belki; 'O özel' kişiyi arama süreci, kimileri için anlamsız ve hatta zarar verici. Bir tür zaman ve enerji kaybı; nihayetinde kendilerine seçecekleri kişi açısından da haksızlık.
Bekar hayat da iyi bir hayattır
Yalnız olmanın, geçerli, değerli, saygıdeğer, anlamlı ve tatmin edici bir hayat tarzı olarak tanınması gerekiyor. Bekar hayatın gerçek bir seçenek olarak varlığı, yalnız olmak isteyenler açısından elbette ki iyi olacak. Ama bu durum, ilişki yaşamak isteyenler bakımından da faydalı; çünkü böyle bir ortamda insanlar, evliliği ya da ilişkiyi, yalnız kalmaktan korktukları için değil, gerçekten içlerinden geldiği için, güçlü bir bakış açısından arayabilecekleri bir mentaliteye sahip olabilecekler.
