Ne vakit bir dalgın can görsem
Uzaklardan halinin serencamında bir vakit kederle eylensem
Düşlerin insicamına ne desem, düşünmenin ufkumda ki gamınaah uzar etsem
Acaba kimbilir deyip, o melül mecalinin perdelerini hiççekmeden niyaz etsem ve tebessüm ederek geriye çekilsem
Her doğan can beşer olarak varolur
Ancak sosyal denge ve sünnetullahın gereği sabiye her gönülyar olur
Kimsesizlik ne kadar meşekkatli ve elim bir hissiyatayazında nefeslenemek nar olur
Hazan afakımda timsallenen ibretin şiarında halimin herlahzasına duçar olur, şad-u şevkin icmalinde hazz-ı efkar ar olur
Rabbime ne kadar hamt etsem azdır
Artık ömrümün uzatmalarını yaşadığım hak ve hakikat –ikramdır
Hekimler neler söylemişlerdi, artık yolun sonu olabilir diyenezaketle tenbihlemişlerdi, nasıl meraktı
Refikam ne güzel ve ne kadar zarif bir eda ile bakarkensakın hayı adeta haykırıyordu, opera olmamamı istiyordu
Ey ehlim, gönlümün süruru zevcem
Neden bu kadar telaş içindesin, yoksa gideceğim yerden eminmi değilsin dedim
Gözyaşlarını tutamıyordu, meraklanma Rabbimin huzuruna gitmekiçin asla kaygılarınla zan içinde yüreğini hırpalama diye tebessüm ettim
Vasiyetimi ve emanetelerimi tek tek sıraladım, evlatlarıma tahkik ve emr-i bilmağrufuhatırlattım ve sonra yoğun bakımda gözlerimi açmıştım…
Mustafa CİLASUN
