Küçüktüm, sende öğrendim sevmeyi.
Büyüdüm, hala aynı hislerim.
Gözyaşlarına esir ettin kalbimi.
Öğrenmelisin gerçek hikâyemi.
Çocukça şeylerle, terk ettim seni.
Bilmiyordum böylesine sevmeyi.
Hak etmemiştim bu kadar nefreti.
Ödedim artık hatamın bedelini.
Sonsuzluğun, başlangıcıydı gözlerin.
Bitmesinden korktuğum kâbustu sözlerin.
Hapsolurdum, karanlığında hislerimin.
Yok olup giderdim aynasında kalbinin.
Gözlerinin rengi, kalbime can verdi.
Sanki bana sunulmuş bir nimet gibi.
Huzur veren bir gökyüzüydü sanki.
Hayallerime kavuşturan en güzel renkti.
Baktığım her yerde, görürüm yüzünü.
Yaptığım hatalarla kaybettim gülüşümü.
Gösterdin bana, kalbindeki güzünü.
Bilemez kimse, kalbimdeki hüznümü.
Gitmeseydim, kaybederdim kendimi.
Sevmekten çok yorgun düşen bir deli.
Olmak üzereydim düşünmekten seni.
Yaşadıklarım öldürürdü beni.
Zordu günler senin yokluğunda
Karışırdı aklım, dalardım uzaklara
Yazardım adını her gün kâğıtlara
Sığdıramazdım seni kocaman satırlara
Sana o kadar bağlanmıştım ki, kör olmuştu gözlerim
Beni sevmediğini bildiğim halde, inanmamıştı kalbim
Daha fazla konuşamazdı, anlatamazdı dilim.
Bitmezdi anlatmakla, kocaman sevgim.
Gerçek gibiydi her şey, bir anda cehennem oldu.
Bakışlarındaki cennet, birden bire soldu.
Seninle taşan kalbim gözyaşlarıyla doldu
Seni seven şu ömrüm yerle yeksan oldu.
Hoşça kal sevdiğim, içimde yaşayacak bir meleksin artık.
Gitmek gerekir bazen, çiçekler yeşertmek gerek...
Ebedi sevgimin mezarlığına gömdüm seni
Gözyaşlarımla sulayıp yeşerteceğim çiçeklerini…
İREM ERDOĞAN
Büyüdüm, hala aynı hislerim.
Gözyaşlarına esir ettin kalbimi.
Öğrenmelisin gerçek hikâyemi.
Çocukça şeylerle, terk ettim seni.
Bilmiyordum böylesine sevmeyi.
Hak etmemiştim bu kadar nefreti.
Ödedim artık hatamın bedelini.
Sonsuzluğun, başlangıcıydı gözlerin.
Bitmesinden korktuğum kâbustu sözlerin.
Hapsolurdum, karanlığında hislerimin.
Yok olup giderdim aynasında kalbinin.
Gözlerinin rengi, kalbime can verdi.
Sanki bana sunulmuş bir nimet gibi.
Huzur veren bir gökyüzüydü sanki.
Hayallerime kavuşturan en güzel renkti.
Baktığım her yerde, görürüm yüzünü.
Yaptığım hatalarla kaybettim gülüşümü.
Gösterdin bana, kalbindeki güzünü.
Bilemez kimse, kalbimdeki hüznümü.
Gitmeseydim, kaybederdim kendimi.
Sevmekten çok yorgun düşen bir deli.
Olmak üzereydim düşünmekten seni.
Yaşadıklarım öldürürdü beni.
Zordu günler senin yokluğunda
Karışırdı aklım, dalardım uzaklara
Yazardım adını her gün kâğıtlara
Sığdıramazdım seni kocaman satırlara
Sana o kadar bağlanmıştım ki, kör olmuştu gözlerim
Beni sevmediğini bildiğim halde, inanmamıştı kalbim
Daha fazla konuşamazdı, anlatamazdı dilim.
Bitmezdi anlatmakla, kocaman sevgim.
Gerçek gibiydi her şey, bir anda cehennem oldu.
Bakışlarındaki cennet, birden bire soldu.
Seninle taşan kalbim gözyaşlarıyla doldu
Seni seven şu ömrüm yerle yeksan oldu.
Hoşça kal sevdiğim, içimde yaşayacak bir meleksin artık.
Gitmek gerekir bazen, çiçekler yeşertmek gerek...
Ebedi sevgimin mezarlığına gömdüm seni
Gözyaşlarımla sulayıp yeşerteceğim çiçeklerini…
İREM ERDOĞAN
