Modern dünya insanının kariyer hedeflerine farklı bir açıdan yaklaştığı bu yazısında yazar, “içsel kariyer” olarak nitelendirdiği kişinin “kendi”sine doğru gerçekleştirdiği yolculuğu konu ediniyor. İçsel Kariyer, özgün ve motive edici niteliğiyle, mutlaka okuması gereken etkileyici bir yazı.
“Uyanık insanları bekleyen tek ama tek bir görev vardır: kendini aramak, kendi içinde bir sağlamlığa kavuşmak, el yordamıyla kendine özgü yolda ilerlemek, yolun nereye çıkacağına aldırmamak…Bu beni derinden sarsmıştı, söz konusu yaşantının meyvesi buydu benim için. Sık sık geleceğin hayalleriyle oynamıştım, belki şair ya da peygamber, belki ressam, belki daha başka biri olarak gelecekte beni bekleyen rolleri düşlemiştim. Bütün bunlar hiçti. Ben şiir yazmak, vaaz vermek, resim yapmak için gelmemiştim dünyaya; ne ben ne de bir başkası öyle bir amaç için dünyada bulunuyordu. Bunların hepsi arada baş gösterip ikinci planda kalan şeylerdi. Herkes için gerçekte bir tek uğraş vardı; kendini bulmak.”Hesse’nin “Demian”da kaleme aldığı bu satırlar okuyucularını her daim derinden etkilemiştir. Zamanını aşan bir bilgelikle ifade edilen bu sözlerde yazar yaşamı, ‘kendi’ne ulaşmanın bir aracı olarak görür. Her insan toplumun ona empoze ettiği amaçların dışında büyük bir amacın varlığını içsel olarak hisseder. Bu, kimi zaman derinlerden gelen bir sestir, bazen bir gıdıklama ya da bir dürtü halidir. Ancak modern dünyanın dışarıdaki sesi çoğu zaman üstün gelir bu serzenişe.
Her kesimden insan toplumun varlığı için çabalar bu dünyada, sistem çarkının içinde bir dişli olmanın yollarını arar. Gününün yaklaşık 10 saatini işle ilgili uğraşılarla geçiren çoğu insan sev-e-mediği bir işte çalışırarak geçirir. Dışsal dünyanın beklentileri de çoğu zaman insanı “kendi’nden uzaklaştıran bir tek düzeliğe sahiptir. Aslında kendi’ne ne kadar yabancılaştığın, toplumun çok da umurunda değildir. Yaşamın ne kadar farkında olduğunun bir önemi yoktur dış dünya için; görevini yapıp yapmadığının, çarkın içinde nerelere geldiğinin önemi vardır çoğu zaman.
Mesleki veya özel yaşamdaki herhangi bir kariyer süreci, insanın öz amacına ulaşmasına hizmet eden araçlardır. Ancak araç, amaç haline geldiğinde insanın zamanla kendi’sinden uzaklaşmasına neden olmaktadır. Günümüzde mesleklerin bir “geçinme aracı” haline gelerek manevi anlamından değer kaybetmesi, insanın yaşamını anlamlı kılmasının sorumluluğunu omuzlarına yüklemiştir. Ancak dış dünya, insana yaşamını anlamlı kılmanın araçlarını sunmaktan da geri kalmamıştır. Tüm bunlar insanın kendi-si-ni keşfetmesini ve farkındalık sürecini; yani kendi’ne yolculuğunu sekteye uğratmaktadır.
Her şeye rağmen anlaşılması gereken bir şey varsa, o da, dünyanın merkezinde ve çekirdeğinde insanın kendi-si-nin yer aldığıdır. İnsan sadece dış dünyaya doğru değil; merkeze, yani kendi’ne, kendi öz’üne doğru da yol almak durumundadır. Kendi’ne yapılan bu yolculuk, insanın içsel kariyer sürecini oluşturmaktadır.
İçsel kariyer, insanın farkındalıkla ve yüksek bir bilinçle kendi’sine doğru olan yolculuğunu ifade eder. Dünyaya içten bakabilmenin, kendi’ni fark edebilmenin ve yaşamın neresinde olduğunu görebilmenin hiç bitmeyen çabasıdır. Bu süreç zorlu olduğu kadar keyifli bir uğraşıdır aslında. Kendini keşfetmenin, sınırlarını aşabilmenin, inançları-nı sorgulayabilmenin; ve yaşamı özümseyebilmenin bir yoludur.
İçsel kariyerin ödülü, daha farkındalıklı ve insanın kendi’siyle dolu bir yaşamı tadabilmesidir. Bu kariyerin gerekleri oldukça özneldir, ancak yine de genel şartları da yok değildir. Uğraş alanı insanın kendi’sidir içsel kariyerin; kendi’si üzerinde çalışır insan, ona dayatılan değerleri ve inançları sorgular; kalıplarını farklı “deneyimler” yaşayarak kırmaya çabalar; böylece yaşama farklı bakabilmenin ve de sonuçta kendi-si-ni aşabilmenin uğraşısını verir. İçsel kariyer yolundaki insan toplumun dışında değildir, sırça köşkünde oturarak kendi’ne ulaşamayacağının farkındadır; insanlarla birlikte olmak zorundadır.
Dışsal kariyer elbette gereklidir ve toplumun içinde var olmanın bir gereğidir. Yaşamda varolabilmenin bir yoludur. Ancak dışsal kariyerin önemi içsel kariyeri ne kadar desteklediği ile oldukça bağlantılıdır. İçsel kariyer, insanın kendi içindeki, kendi zirvesine olan yolculuğudur. Belki de sonsuz mutluluğun içeriden açılan kapısıdır.
“Gel, ne olursan ol yine de gel” der Mevlana; belki de bu sözün devamı içsel kariyer bağlamında şöyle olmalıdır; “…Ne olursan ol gel, yeter ki kendine (doğru) gel!”
Tayfun Topaloğlu
“Uyanık insanları bekleyen tek ama tek bir görev vardır: kendini aramak, kendi içinde bir sağlamlığa kavuşmak, el yordamıyla kendine özgü yolda ilerlemek, yolun nereye çıkacağına aldırmamak…Bu beni derinden sarsmıştı, söz konusu yaşantının meyvesi buydu benim için. Sık sık geleceğin hayalleriyle oynamıştım, belki şair ya da peygamber, belki ressam, belki daha başka biri olarak gelecekte beni bekleyen rolleri düşlemiştim. Bütün bunlar hiçti. Ben şiir yazmak, vaaz vermek, resim yapmak için gelmemiştim dünyaya; ne ben ne de bir başkası öyle bir amaç için dünyada bulunuyordu. Bunların hepsi arada baş gösterip ikinci planda kalan şeylerdi. Herkes için gerçekte bir tek uğraş vardı; kendini bulmak.”Hesse’nin “Demian”da kaleme aldığı bu satırlar okuyucularını her daim derinden etkilemiştir. Zamanını aşan bir bilgelikle ifade edilen bu sözlerde yazar yaşamı, ‘kendi’ne ulaşmanın bir aracı olarak görür. Her insan toplumun ona empoze ettiği amaçların dışında büyük bir amacın varlığını içsel olarak hisseder. Bu, kimi zaman derinlerden gelen bir sestir, bazen bir gıdıklama ya da bir dürtü halidir. Ancak modern dünyanın dışarıdaki sesi çoğu zaman üstün gelir bu serzenişe.
Her kesimden insan toplumun varlığı için çabalar bu dünyada, sistem çarkının içinde bir dişli olmanın yollarını arar. Gününün yaklaşık 10 saatini işle ilgili uğraşılarla geçiren çoğu insan sev-e-mediği bir işte çalışırarak geçirir. Dışsal dünyanın beklentileri de çoğu zaman insanı “kendi’nden uzaklaştıran bir tek düzeliğe sahiptir. Aslında kendi’ne ne kadar yabancılaştığın, toplumun çok da umurunda değildir. Yaşamın ne kadar farkında olduğunun bir önemi yoktur dış dünya için; görevini yapıp yapmadığının, çarkın içinde nerelere geldiğinin önemi vardır çoğu zaman.
Mesleki veya özel yaşamdaki herhangi bir kariyer süreci, insanın öz amacına ulaşmasına hizmet eden araçlardır. Ancak araç, amaç haline geldiğinde insanın zamanla kendi’sinden uzaklaşmasına neden olmaktadır. Günümüzde mesleklerin bir “geçinme aracı” haline gelerek manevi anlamından değer kaybetmesi, insanın yaşamını anlamlı kılmasının sorumluluğunu omuzlarına yüklemiştir. Ancak dış dünya, insana yaşamını anlamlı kılmanın araçlarını sunmaktan da geri kalmamıştır. Tüm bunlar insanın kendi-si-ni keşfetmesini ve farkındalık sürecini; yani kendi’ne yolculuğunu sekteye uğratmaktadır.
Her şeye rağmen anlaşılması gereken bir şey varsa, o da, dünyanın merkezinde ve çekirdeğinde insanın kendi-si-nin yer aldığıdır. İnsan sadece dış dünyaya doğru değil; merkeze, yani kendi’ne, kendi öz’üne doğru da yol almak durumundadır. Kendi’ne yapılan bu yolculuk, insanın içsel kariyer sürecini oluşturmaktadır.
İçsel kariyer, insanın farkındalıkla ve yüksek bir bilinçle kendi’sine doğru olan yolculuğunu ifade eder. Dünyaya içten bakabilmenin, kendi’ni fark edebilmenin ve yaşamın neresinde olduğunu görebilmenin hiç bitmeyen çabasıdır. Bu süreç zorlu olduğu kadar keyifli bir uğraşıdır aslında. Kendini keşfetmenin, sınırlarını aşabilmenin, inançları-nı sorgulayabilmenin; ve yaşamı özümseyebilmenin bir yoludur.
İçsel kariyerin ödülü, daha farkındalıklı ve insanın kendi’siyle dolu bir yaşamı tadabilmesidir. Bu kariyerin gerekleri oldukça özneldir, ancak yine de genel şartları da yok değildir. Uğraş alanı insanın kendi’sidir içsel kariyerin; kendi’si üzerinde çalışır insan, ona dayatılan değerleri ve inançları sorgular; kalıplarını farklı “deneyimler” yaşayarak kırmaya çabalar; böylece yaşama farklı bakabilmenin ve de sonuçta kendi-si-ni aşabilmenin uğraşısını verir. İçsel kariyer yolundaki insan toplumun dışında değildir, sırça köşkünde oturarak kendi’ne ulaşamayacağının farkındadır; insanlarla birlikte olmak zorundadır.
Dışsal kariyer elbette gereklidir ve toplumun içinde var olmanın bir gereğidir. Yaşamda varolabilmenin bir yoludur. Ancak dışsal kariyerin önemi içsel kariyeri ne kadar desteklediği ile oldukça bağlantılıdır. İçsel kariyer, insanın kendi içindeki, kendi zirvesine olan yolculuğudur. Belki de sonsuz mutluluğun içeriden açılan kapısıdır.
“Gel, ne olursan ol yine de gel” der Mevlana; belki de bu sözün devamı içsel kariyer bağlamında şöyle olmalıdır; “…Ne olursan ol gel, yeter ki kendine (doğru) gel!”
Tayfun Topaloğlu
