sevildiğimi bilmeye
önemsendiğimi görmeye
değerli olduğumu anlamaya
ihtiyacım var...
ya sizin? Sizin neye ihtiyacınız var?
Teselli edilmeye,
şefkat görmeye
yanlızlığımı gidermeye
ihtiyacım var...
ya sizin? Sizin neye ihtiyacınız var?,
Anlaşılmaya
kabul görmeye
dinlenilmeye
ihtiyacım var..
ya sizin? Sizin neye ihtiyacınız var?
değişmeyen bir sevgiye
hor görülmemeye
düşünülmeye
özlenmeye
sevilmeye ihtiyacım var...
ya sizin? Sizin neye ihtiyacınız var?
bunlara olan ihtiyacımın farkındalığı nasıl mı geldi?
her birinin açlığından...bunun farkındalığından...
sevgi dedim...sevdim...ama sevdiğim kadar sevilmedim.ya da onlar kendilerince sevdiler (ya da öyle zannettiler) ama ikna olmadı yüreğim..birgün yüreğimde koca bir boşluk buldum...dipsiz bir kuyu gibiydi...baktıkça derinliği büyüyor, uzayıp gidiyordu karanlığa doğru...Oysa benim bu yerin derinini, dibini bulmaya ihtiyacım vardı.ama baktıkça, uzayıp gidiyordu bu boşluğun dar,dik yolları.
Oysa sevenlerim olmuştu. Annem, bildiği dilde seven babam, kardeşlerim, kalabalık arkadaş grubum,dostlarım...sevmişlerdi. Peki neden hala ihtiyacımı karşılamamıştı bu sevgiler. Neden sevdiğim kadar sevilmediğim, kabul ettiğim gibi kabul edilmemiştim ki? Bir kişi, tek bir kişi bile yoktu böyle seven....
ASLA BIRAKMAMACASINA SEVEN, SEVEBİLECEK OLAN...
ASLA TERK ETMEMECESİNE KALAN, YANIMDA OLAN...
ASLA HOR GÖRMEMECESİNE GERÇEK SEVGİYLE KENDİNİ UĞRUMDA FEDA EDEN...
Neydi ki bu içimde bulduğum bir başka kocaman boşluk?
Neden hiç böyle özlenmemiştim ki? (Böyle'nin ebatları ve derinliğini vermem imkansız. Bu içsel bir ölçü. Hiç bir ülkenin uzunluk birimlerine denk düşmeyen bir ölçü)
Neydi bu susuzluk derecesinde sevgiye duyduğum özlem?
Nerede bulabilirdim ki?
Kime gitmeliydim ki?
Kim severdi ki böyle?
İhtiyacım var.. Evet...Kabul ediyorum..
Sevgi konusunda zayıfım...Sevilmeye ve bunu bilmeye ihtiyacım var...
Bilmek mi?
Evet, eylemleri ile isbatı mümkün olan sevgiye...
konuşmaksızın gözlerinin içinde baktığında görebileceğin, uğrunda her şeyinden vaz geçecek kadar kabul gördüğün bir sevgiye...
sevginin en güzel isbatı, sevmekle başlar...vermeyi amaçlamakla....
buna ihtiyacım var....
ya sizin? Sizin neye ihtiaycınız var?
kalabalıklarda yanlızlıklarınızı mı yaşıyorsunuz?
Sevgi sandığınız immitasyon sevgilerle mi oyalanıyorsunuz?
sırf hayatınızda biri olsun diye, biri ile mi yaşıyorsunuz?
Hissettiklerinizin farkında mısınız?
Alarm gibi sizi uyaran duygularınızı dikkate alın...
lütfen şimdi düşünün, tam olarak hissettiğiniz ne?
"yanlızlık"
"korku"
"endişe"
"kaygı"
Neye ihtiyacınız var?
-Her durumda yanınızda olan, sizin yürek yüklerinizi, acılarınızı kısacası her şeyinizi paylaşabileceğiniz bir dosta mı?
-Sevgiye ?
-Teselli edilmeye?
-Her durumda kabul görmeye?
-Onurlandırılmaya?
-Şefkate?
-Dikkate alınmaya?
-Saygı görmeye?
-Hasretle kucaklanmaya?
-Dinlenilmeye?
Biliyorum, bu liste uzar gider..
şimdi dileğim şu:
Umarım bu yazı neye ihtiyacı olduğunu gören, bilenlerin dikkatini çeker. Farkındalık verir. İnkarda olanlar, ihtiyaçlarını fark eder ve en yakınlarında bulunan gerçek dostlarından, yok ise bu satırlardan ihtiyacım var diyebilecek kadar kendinin farkına varır...
Benim bunları bilmeye olan ihtiyacım, bildirmeye itti..
Benim bunları görmeye olan ihtiyacım, tüm bunları elimden geldiğince; dilimin döndüğünce ulaşabildiklerime vermeye itti...
Sevgi her şeyden değerli ve üstündür...
Gerçek sevgileri tatmanız ve yaşamanız dileğiyle...
Ayda Demircioğlu
önemsendiğimi görmeye
değerli olduğumu anlamaya
ihtiyacım var...
ya sizin? Sizin neye ihtiyacınız var?
Teselli edilmeye,
şefkat görmeye
yanlızlığımı gidermeye
ihtiyacım var...
ya sizin? Sizin neye ihtiyacınız var?,
Anlaşılmaya
kabul görmeye
dinlenilmeye
ihtiyacım var..
ya sizin? Sizin neye ihtiyacınız var?
değişmeyen bir sevgiye
hor görülmemeye
düşünülmeye
özlenmeye
sevilmeye ihtiyacım var...
ya sizin? Sizin neye ihtiyacınız var?
bunlara olan ihtiyacımın farkındalığı nasıl mı geldi?
her birinin açlığından...bunun farkındalığından...
sevgi dedim...sevdim...ama sevdiğim kadar sevilmedim.ya da onlar kendilerince sevdiler (ya da öyle zannettiler) ama ikna olmadı yüreğim..birgün yüreğimde koca bir boşluk buldum...dipsiz bir kuyu gibiydi...baktıkça derinliği büyüyor, uzayıp gidiyordu karanlığa doğru...Oysa benim bu yerin derinini, dibini bulmaya ihtiyacım vardı.ama baktıkça, uzayıp gidiyordu bu boşluğun dar,dik yolları.
Oysa sevenlerim olmuştu. Annem, bildiği dilde seven babam, kardeşlerim, kalabalık arkadaş grubum,dostlarım...sevmişlerdi. Peki neden hala ihtiyacımı karşılamamıştı bu sevgiler. Neden sevdiğim kadar sevilmediğim, kabul ettiğim gibi kabul edilmemiştim ki? Bir kişi, tek bir kişi bile yoktu böyle seven....
ASLA BIRAKMAMACASINA SEVEN, SEVEBİLECEK OLAN...
ASLA TERK ETMEMECESİNE KALAN, YANIMDA OLAN...
ASLA HOR GÖRMEMECESİNE GERÇEK SEVGİYLE KENDİNİ UĞRUMDA FEDA EDEN...
Neydi ki bu içimde bulduğum bir başka kocaman boşluk?
Neden hiç böyle özlenmemiştim ki? (Böyle'nin ebatları ve derinliğini vermem imkansız. Bu içsel bir ölçü. Hiç bir ülkenin uzunluk birimlerine denk düşmeyen bir ölçü)
Neydi bu susuzluk derecesinde sevgiye duyduğum özlem?
Nerede bulabilirdim ki?
Kime gitmeliydim ki?
Kim severdi ki böyle?
İhtiyacım var.. Evet...Kabul ediyorum..
Sevgi konusunda zayıfım...Sevilmeye ve bunu bilmeye ihtiyacım var...
Bilmek mi?
Evet, eylemleri ile isbatı mümkün olan sevgiye...
konuşmaksızın gözlerinin içinde baktığında görebileceğin, uğrunda her şeyinden vaz geçecek kadar kabul gördüğün bir sevgiye...
sevginin en güzel isbatı, sevmekle başlar...vermeyi amaçlamakla....
buna ihtiyacım var....
ya sizin? Sizin neye ihtiaycınız var?
kalabalıklarda yanlızlıklarınızı mı yaşıyorsunuz?
Sevgi sandığınız immitasyon sevgilerle mi oyalanıyorsunuz?
sırf hayatınızda biri olsun diye, biri ile mi yaşıyorsunuz?
Hissettiklerinizin farkında mısınız?
Alarm gibi sizi uyaran duygularınızı dikkate alın...
lütfen şimdi düşünün, tam olarak hissettiğiniz ne?
"yanlızlık"
"korku"
"endişe"
"kaygı"
Neye ihtiyacınız var?
-Her durumda yanınızda olan, sizin yürek yüklerinizi, acılarınızı kısacası her şeyinizi paylaşabileceğiniz bir dosta mı?
-Sevgiye ?
-Teselli edilmeye?
-Her durumda kabul görmeye?
-Onurlandırılmaya?
-Şefkate?
-Dikkate alınmaya?
-Saygı görmeye?
-Hasretle kucaklanmaya?
-Dinlenilmeye?
Biliyorum, bu liste uzar gider..
şimdi dileğim şu:
Umarım bu yazı neye ihtiyacı olduğunu gören, bilenlerin dikkatini çeker. Farkındalık verir. İnkarda olanlar, ihtiyaçlarını fark eder ve en yakınlarında bulunan gerçek dostlarından, yok ise bu satırlardan ihtiyacım var diyebilecek kadar kendinin farkına varır...
Benim bunları bilmeye olan ihtiyacım, bildirmeye itti..
Benim bunları görmeye olan ihtiyacım, tüm bunları elimden geldiğince; dilimin döndüğünce ulaşabildiklerime vermeye itti...
Sevgi her şeyden değerli ve üstündür...
Gerçek sevgileri tatmanız ve yaşamanız dileğiyle...
Ayda Demircioğlu
