İki tip solcu var -1
O "solcu" aydınlanmacı, öteki solcu aydınlanmanın en değerli meyvesi, Paris Komün'cüdür.
O "solcu" tarihi köklerini İttihat Terakki'de arar. Talat Paşa'yı sevme komiteleri kurar. Öteki solcu Osmanlı Sosyalist Fırkası ve önderi İştirakçi Hilmi'yi kendi miladı olarak anar.
O "solcu" Hakkı Behiç ve Yunus Nadi'nin kurduğu TKP'nin tilmizi, öteki solcu Mustafa Suphi ve Ethem Nejad'ın öğrencisidir.
O "solcu" Çerkeş Ethem'i hain ilan eder, öteki solcu için ulusal kurtuluş mücadelesi bir kahramanlar silsilesi değil, tarihsel ve toplumsal bir dönüşümü anlama çabasıdır. Çerkeş Et-hem'in Yeşil Ordusu da o dönüşümün bir parçasıdır.
O "solcu" Topal Osman'ı kahraman ilan eder. Öteki solcunun kahramanı Mustafa Suphi ve Ethem Nejat'tır. O "solcu" Giresun'da Topal Osman'ın mezarına çiçek bırakır. Öteki solcu ise çiçeğini önderlerinin katledildiği Karadeniz'in "derinliklerine..."
O "solcu" Atatürk "devrimlerinin" milliyetçilik ve cumhuriyetçilik ve laiklik uktelerini öne çıkarır, Öteki solcu Mustafa Kemal'in "devrimcilik", halkçılık ve devletçilik adına yaptıklarını da saygıyla anar.
O "solcu" Atatürk'ten Marksist bir "usta" çıkarma tahayyülü içindedir. Öteki solcu Mustafa Kemal'in ulusal kurtuluş mücadelesindeki yeri ve önemini bilir. Bu mücadelenin ezilen halklara verdiği ilhamın bilincindedir. Ancak onun ufkunda, aynı tarihsel dönemdeki bir başka mücadele daha vardır. Lenin ve Sovyet devrimi.
O "solcunun" en önemli referansı Atatürkçülüktür. Öteki solcunun Marksizm.
O "solcu" milleti "sınıfsız, imtiyazsız, kaynaşmış bir kitle" diye tarif eder. Öteki solcu toplumda sınıflar olduğunu söyleyen Şefik Hüsnü'nün Takrir-i Sükun Kanunu ile yargılanışını hatırlar.
O "solcu"nun asr-ı saadet dönemi tek parti yönetimindeki Türkiye'dir. Öteki solcu "Bütün iktidar Sovyet-ler'e" denilen dönemden ilhamını alır.
O "solcunun" kökleri, TKP'ye ihanet eden Vedat Nedim Tör, Şevket Süreyya Aydemir'in sorgu odalarında biat ettiği söylemlere dayanır. Öteki solcunun yüreğinde Şefik Hüsnü ve Nâzım Hikmet'in 1927'deki kararlılığı vardır.
O "solcu" Cumhuriyet yıllarının özgün teorisyeni diye "Birinci Adam" ve "İkinci Adam" kitaplarının müellifi Şevket Süreyya Aydemir'i hatırlar. Öteki solcu için özgün ve yaratıcı te-orisyen Dr. Hikmet Kıvılcımlı'dır.
O "solcu" Nazım Hikmet'i "Kuvay-i Milliye Destanı" ile Öteki solcu "Sevdalınız komünisttir" şiiriyle sever.
O "solcu" için, o yılların iyi dergisi Kadro, öteki solcu için hepsi kapatılan Yeni Dünya, Gerçek, Görüş ve Ses'tir.
O "solcu" büyük bir kayıtsızlıkla Nazi Almanyası'nı savunduğu yıllardan süzülen ışıkları bir "perde"nin "aralığı"na hapsetmiştir. Öteki solcu, TKP'li Faris Erkman'ın -kimilerine göre parti önderlerinden Reşad Fuat Baraner'dir- faşizm ve işbirlikçilerine karşı kaleme aldığı "En Büyük Tehlike" adlı broşürünü yazdığı bir geleneğin temsilcisidir.
O "solcu" için Varlık Vergisi bir onur, öteki solcu için 3. Enternasyo-nel'e gönderilen raporda yazdığı gibi ırkçı-faşist bir uygulamadır.
Ha sahi, o "solcu" 2. Enternasyo-nelci, öteki solcu 3. ve 4. Enternasyo-nel'cidir. Şimdi 2. (Sosyalist) Enter-nasyonel bile o "solcu"nun solculuğundan şüpheye düşmüştür.
O "solcu" Tan Gazetesi tahrip edildiğinde oradadır, pencereden aşağı rotatifleri atmaktadır. Öteki solcu Tan Gazetesi'nin içinde inançlarını savunmaktadır.
O "solcu" İsmet İnönü'yü hâlâ "milli şef" olarak görmektedir. Öteki solcunun kalbi İnönü döneminin mağdurları, Türkiye Sosyalist Emekçi ve Köylü Partisi lideri Şefik Hüsnü ve Türkiye Sosyalist Partisi lideri Esat Adil için çarpmaktadır.
O "solcu" İsmet İnönü'yü "ülkeye demokrasi getirdi" diye kutsar. Öteki solcu 1951 TKPtevkifatının mağduru Mihri Belli ve Ruhi Su'nun anılarıyla büyümüştür. Getirilen "demokrasinin" sınırlarını o anılar çizmiştir.
O "solcu" için 27 Mayıs askeri darbesi bir "devrim", öteki solcu için darbedir.
Her ikisinin de yolu kısa bir süreliğine Türkiye İşçi Partisi'nde kesişir.
Sonra o "solcu" ortanın solcularını da destekler. Öteki solcu Fikir Kulüpleri Federasyonu'nda yolunu çoktan ayırmıştır.
O "solcu" o yıllarda Devrim ve Yön dergilerinin "zinde kuvvetler" diye orduya dizdiği cuntacı övgülerle teori inşa etmektedir. Öteki solcu Dönüşüm ve sonraları İleri dergilerini okuyacaktır.
O "solcu"nun bir türüne göre gençlik "sol sapma" diğer türüne göre "anarşisf'tir. Öteki solcu önce DÖB, sonra Dev Genç'te örgütlenmiş. "Ey Dev Genç'ti savaş günü yaklaştı" marşıyla sokaklardadır.
O "solcu" "önce antiemperyalist mücadele önemlidir. Sosyalizm an-ti-emperyalist mücadelenin başarısına bağlı yarının meselesidir" diye yazılar yazan Doğan Avcıoğlu'na biat etmiştir. Öteki solcunun rüyasını Ernesto Che Guevera ve Milli Demokratik Devrim'ci tezler süslemektedir
O "solcu" aydınlanmacı, öteki solcu aydınlanmanın en değerli meyvesi, Paris Komün'cüdür.
O "solcu" tarihi köklerini İttihat Terakki'de arar. Talat Paşa'yı sevme komiteleri kurar. Öteki solcu Osmanlı Sosyalist Fırkası ve önderi İştirakçi Hilmi'yi kendi miladı olarak anar.
O "solcu" Hakkı Behiç ve Yunus Nadi'nin kurduğu TKP'nin tilmizi, öteki solcu Mustafa Suphi ve Ethem Nejad'ın öğrencisidir.
O "solcu" Çerkeş Ethem'i hain ilan eder, öteki solcu için ulusal kurtuluş mücadelesi bir kahramanlar silsilesi değil, tarihsel ve toplumsal bir dönüşümü anlama çabasıdır. Çerkeş Et-hem'in Yeşil Ordusu da o dönüşümün bir parçasıdır.
O "solcu" Topal Osman'ı kahraman ilan eder. Öteki solcunun kahramanı Mustafa Suphi ve Ethem Nejat'tır. O "solcu" Giresun'da Topal Osman'ın mezarına çiçek bırakır. Öteki solcu ise çiçeğini önderlerinin katledildiği Karadeniz'in "derinliklerine..."
O "solcu" Atatürk "devrimlerinin" milliyetçilik ve cumhuriyetçilik ve laiklik uktelerini öne çıkarır, Öteki solcu Mustafa Kemal'in "devrimcilik", halkçılık ve devletçilik adına yaptıklarını da saygıyla anar.
O "solcu" Atatürk'ten Marksist bir "usta" çıkarma tahayyülü içindedir. Öteki solcu Mustafa Kemal'in ulusal kurtuluş mücadelesindeki yeri ve önemini bilir. Bu mücadelenin ezilen halklara verdiği ilhamın bilincindedir. Ancak onun ufkunda, aynı tarihsel dönemdeki bir başka mücadele daha vardır. Lenin ve Sovyet devrimi.
O "solcunun" en önemli referansı Atatürkçülüktür. Öteki solcunun Marksizm.
O "solcu" milleti "sınıfsız, imtiyazsız, kaynaşmış bir kitle" diye tarif eder. Öteki solcu toplumda sınıflar olduğunu söyleyen Şefik Hüsnü'nün Takrir-i Sükun Kanunu ile yargılanışını hatırlar.
O "solcu"nun asr-ı saadet dönemi tek parti yönetimindeki Türkiye'dir. Öteki solcu "Bütün iktidar Sovyet-ler'e" denilen dönemden ilhamını alır.
O "solcunun" kökleri, TKP'ye ihanet eden Vedat Nedim Tör, Şevket Süreyya Aydemir'in sorgu odalarında biat ettiği söylemlere dayanır. Öteki solcunun yüreğinde Şefik Hüsnü ve Nâzım Hikmet'in 1927'deki kararlılığı vardır.
O "solcu" Cumhuriyet yıllarının özgün teorisyeni diye "Birinci Adam" ve "İkinci Adam" kitaplarının müellifi Şevket Süreyya Aydemir'i hatırlar. Öteki solcu için özgün ve yaratıcı te-orisyen Dr. Hikmet Kıvılcımlı'dır.
O "solcu" Nazım Hikmet'i "Kuvay-i Milliye Destanı" ile Öteki solcu "Sevdalınız komünisttir" şiiriyle sever.
O "solcu" için, o yılların iyi dergisi Kadro, öteki solcu için hepsi kapatılan Yeni Dünya, Gerçek, Görüş ve Ses'tir.
O "solcu" büyük bir kayıtsızlıkla Nazi Almanyası'nı savunduğu yıllardan süzülen ışıkları bir "perde"nin "aralığı"na hapsetmiştir. Öteki solcu, TKP'li Faris Erkman'ın -kimilerine göre parti önderlerinden Reşad Fuat Baraner'dir- faşizm ve işbirlikçilerine karşı kaleme aldığı "En Büyük Tehlike" adlı broşürünü yazdığı bir geleneğin temsilcisidir.
O "solcu" için Varlık Vergisi bir onur, öteki solcu için 3. Enternasyo-nel'e gönderilen raporda yazdığı gibi ırkçı-faşist bir uygulamadır.
Ha sahi, o "solcu" 2. Enternasyo-nelci, öteki solcu 3. ve 4. Enternasyo-nel'cidir. Şimdi 2. (Sosyalist) Enter-nasyonel bile o "solcu"nun solculuğundan şüpheye düşmüştür.
O "solcu" Tan Gazetesi tahrip edildiğinde oradadır, pencereden aşağı rotatifleri atmaktadır. Öteki solcu Tan Gazetesi'nin içinde inançlarını savunmaktadır.
O "solcu" İsmet İnönü'yü hâlâ "milli şef" olarak görmektedir. Öteki solcunun kalbi İnönü döneminin mağdurları, Türkiye Sosyalist Emekçi ve Köylü Partisi lideri Şefik Hüsnü ve Türkiye Sosyalist Partisi lideri Esat Adil için çarpmaktadır.
O "solcu" İsmet İnönü'yü "ülkeye demokrasi getirdi" diye kutsar. Öteki solcu 1951 TKPtevkifatının mağduru Mihri Belli ve Ruhi Su'nun anılarıyla büyümüştür. Getirilen "demokrasinin" sınırlarını o anılar çizmiştir.
O "solcu" için 27 Mayıs askeri darbesi bir "devrim", öteki solcu için darbedir.
Her ikisinin de yolu kısa bir süreliğine Türkiye İşçi Partisi'nde kesişir.
Sonra o "solcu" ortanın solcularını da destekler. Öteki solcu Fikir Kulüpleri Federasyonu'nda yolunu çoktan ayırmıştır.
O "solcu" o yıllarda Devrim ve Yön dergilerinin "zinde kuvvetler" diye orduya dizdiği cuntacı övgülerle teori inşa etmektedir. Öteki solcu Dönüşüm ve sonraları İleri dergilerini okuyacaktır.
O "solcu"nun bir türüne göre gençlik "sol sapma" diğer türüne göre "anarşisf'tir. Öteki solcu önce DÖB, sonra Dev Genç'te örgütlenmiş. "Ey Dev Genç'ti savaş günü yaklaştı" marşıyla sokaklardadır.
O "solcu" "önce antiemperyalist mücadele önemlidir. Sosyalizm an-ti-emperyalist mücadelenin başarısına bağlı yarının meselesidir" diye yazılar yazan Doğan Avcıoğlu'na biat etmiştir. Öteki solcunun rüyasını Ernesto Che Guevera ve Milli Demokratik Devrim'ci tezler süslemektedir
