İyiyle Kötüyü Uzlaştırma Çabası: Büyü
İlk insanlar, hiçlik yok olma, ölüm korkusuna karşı ölümsüzlüğe ulaşmak, doğaüstü güçlerle, tanrıyla birleşip bütünleşmek, uzlaşmak için büyüden yararlanmışlardır.
Dilimizde büyü sözcüğü sihir, tılsım sözcükleriyle eşanlamda kullanılmış olup bu sözcüklerin kökü Arapçadır. Çare, deva, olağanüstü etki anlamına gelir.
İlk ve ilkel dinlerin en eskisi olarak kabul edilen şamanizmde insanlar kendileriyle gökyüzünde bulunan iyi ruhlar ve tanrılar, yeraltında saklanan cinlerin, devlerin, kötü ruhların, şeytanların arasındaki çatışmayı, sürtüşmeyi azaltmak, uzlaşmayı sağlamak; böylece yaşamı sürdürmek, mutluluğa erişmek için biraraya gelip ayinler, törenler düzenlemişlerdir.
Zamanla bu dinsel nitelikli ayinleri, törenleri yöneten insanlar «şaman» adıyla anılıp tanınmıştır. Şaman sözcüğü Sanskritçeden Tunguzcaya geçmiş olup, büyü ve sihir yapan, dünya malında gözü olmayan, her şeyi bilen ulu din adamı anlamına gelmektedir.
Dinsel ayinleri, törenleri yöneten şamanlar gökyüzündeki tanrıyla, yeraltındaki cinlerin, devlerin, kötü ruhların, şeytanların anlaşmasını, uzlaşmasını sağlayarak yeryüzündeki insanın yaşamasını sağlamaya çalışırlarmış.
Şamanlar bu görevlerini yapmak için cinlerin, devlerin, kötü ruhlann sahibi ve yöneticisi olan ve yeraltında bulunan şeytanla bağlantı kurup iletişime geçerlermiş. Böylece hiçlik, yok olma, ölüm korkusundan kaynaklanan ve kötülüğün simgesi olan şeytan, insanın düşüncesinde ve dinsel inançlarında yer almıştır.
Özcan Köknel, Yaşamın Zaferi
İlk insanlar, hiçlik yok olma, ölüm korkusuna karşı ölümsüzlüğe ulaşmak, doğaüstü güçlerle, tanrıyla birleşip bütünleşmek, uzlaşmak için büyüden yararlanmışlardır.
Dilimizde büyü sözcüğü sihir, tılsım sözcükleriyle eşanlamda kullanılmış olup bu sözcüklerin kökü Arapçadır. Çare, deva, olağanüstü etki anlamına gelir.
İlk ve ilkel dinlerin en eskisi olarak kabul edilen şamanizmde insanlar kendileriyle gökyüzünde bulunan iyi ruhlar ve tanrılar, yeraltında saklanan cinlerin, devlerin, kötü ruhların, şeytanların arasındaki çatışmayı, sürtüşmeyi azaltmak, uzlaşmayı sağlamak; böylece yaşamı sürdürmek, mutluluğa erişmek için biraraya gelip ayinler, törenler düzenlemişlerdir.
Zamanla bu dinsel nitelikli ayinleri, törenleri yöneten insanlar «şaman» adıyla anılıp tanınmıştır. Şaman sözcüğü Sanskritçeden Tunguzcaya geçmiş olup, büyü ve sihir yapan, dünya malında gözü olmayan, her şeyi bilen ulu din adamı anlamına gelmektedir.
Dinsel ayinleri, törenleri yöneten şamanlar gökyüzündeki tanrıyla, yeraltındaki cinlerin, devlerin, kötü ruhların, şeytanların anlaşmasını, uzlaşmasını sağlayarak yeryüzündeki insanın yaşamasını sağlamaya çalışırlarmış.
Şamanlar bu görevlerini yapmak için cinlerin, devlerin, kötü ruhlann sahibi ve yöneticisi olan ve yeraltında bulunan şeytanla bağlantı kurup iletişime geçerlermiş. Böylece hiçlik, yok olma, ölüm korkusundan kaynaklanan ve kötülüğün simgesi olan şeytan, insanın düşüncesinde ve dinsel inançlarında yer almıştır.
Özcan Köknel, Yaşamın Zaferi
