Kapıyı serçe çarptı bu kez çıkarken... Her kavgadan sonra bir kez daha bir kez daha çıkıp giderdi o kapıdan ama daha sessizdi Önce yavaşça kapardı kapıyı sinirden elleri titresede. Ama artık tahammül edemiyordu yaşadıklarına karısının ona yaşattıklarına. Apartmanın giriş kapısına geldiğinde uzanan merdivenlere dönüp baktı birden evlendikler gün geldi aklına onu eşini kucağına alıp dört kat yukarı çıkarmayı kafasına koymuştu ve merdivenin daha ilk basamağında ayağı takılmış ve yere yuvarlanmışlardı. Gülümsedİ düşünürken Şimdi o an gözünün önüne geliyor ve karısıda ona gülümsüyordu. Apartmanın karanlığında. Şimdİ ne olmuştu da bu kadar geçilmez olmuşlardı birbirlerini çok severken neden sevimsiz geliyorlardı birbirlerine. Murat kolay sinirlenmezdi ama Derya'nın susmaları onu delirtiyordu artık. Evet susmak. Hiç konuşmazdı bir kavga sırasında Elif. Bİraz konuşsa birkaç kelime etse hakaret bile olsa olur yeterkİ birşey çıksa ağzından derdİ içinden Murat. Ama ağzını bile açmaz Elİf ve bu onu sinir hastası etmeye yeterdi. Hala apartmanda bekliyordu ama bu kez gülen gözleri nemliydi. Uzaklaşamıyordu işte bir adım bile atamıyordu yine her kavganın ardından karısını düşündü ve yürüdü. Çook önceleri birbirlerine bakıp güldüklerİ o merdİven basamağının üzerİnden bu kez atlayarak geçti koşarak yukarı çıktı evine kapıyı yine sessizce açtı,yüzüne sahte gülümsemyi yerleştirip usulca karısının, o aşık olunabilecek en gÜzel şeyİn yanağına küçük bir öpücük kondurdu bu öpücük Elif'i uyandırmadı ama akmasına engel olamadığı bir damla yaş meleğinin dudaklarına düştüğünde gözlerini açtı Elİf. Arkasını döndüğünde Murat kapıdan çıkmak üzereydİ birşey demeye utandı öncelerİ öyle ya Murat ederdi bu tür lafları özürleri sevgİ sözcüklerii ama utandı işte Elİf tam o anda Murat ceketini giymiş bir şekilde geri geldİ kapıdan gülümsedi zorla seni seviyorum dedi ve çekti gitti...
