Bir zamanlar bir köyde bir kadın ile oğlu Keloğlan yaşarmış. Fakirlikten açlıktan perişan durumdalarmış. Bazen evde yiyecek hiçbir şey bulunmaz oğul Keloğlan sepeti alır eline düşermiş ormanın içine. Biraz mantar toplar getirirmiş anasına pişirmesi için.
O gün yine sıkıntılı bir günmüş. Hava sisli ve yağmurluymuş. Keloğlan yine ormana gitmiş. Başlamış mantar toplamaya. Biraz da kendi yemiş. Sonra dinlenmek için oturmuş koca bir ağacın altına.
Başını kaldırınca bir sincap görmüş öylece oturup duruyormuş. Keloğlanı görünce birden daldan inmiş sincap ve ağlamaya başlamış. Kucağına almış keloğlan sincabı öpmüş sevmiş sakinleştirmeye çalışmış. “Aaaah ah” demiş sincap “Senin gibi bir arkadaş bulamadım şimdiye kadar.”
Kendisi de dertlenen Keloğlan fakirliğini anlatmış sincaba. Çok acımış sincap onun haline “gel sana bir iyilik yapayım” demiş.
Saatlerce yürümüşler ve sonuçta orman bitmiş uzakta kayalıklar görünmüş. Sincap “Oraya git seni keklikler karşılayacak sana üç soru soracaklar doğru bilirsen ne kazanacağını görürsün” demiş.
Gerçekten de Keloğlanı keklikler karşılamış. Kraliçe keklik “sana üç sorumuz var bilirsen iki küp altın alacaksın” diye konuşmuş.
“Sorun” demiş Keloğlan. Bir kiraz ağacını gösteren kraliçe keklik “O ağaçta kaç kiraz var söyle bakalım” diye sormuş.
“Onu bilmeyecek ne var sesin altın tüylerinin sayısı kadar.” Nereden bildiğini sorunca da “say da bak” demiş.
Doğru kabul etmişler bu yanıtı.
İkinci soru “Dünyanın tam ortası neresi” biçimindeymiş. Bunu da “Tam senin ayağını bastığın yer” diye yanıtlamış Keloğlan “inanmıyorsan ölç de bak!”
Bu da doğru kabul edilmiş.
Son soruda ise eline iki tane ceviz alan kraliçe “hangisi daha ağır bil bakalım” demiş.
“Suya daha fazla batan ceviz daha ağırdır” diye yanıtlamış Keloğlan.
Bu da doğru kabul edilince iki küp altın verilmiş kendisine.
Koşa koşa evine dönmüş Keloğlan altınları anasına teslim edip hemen sincabı aramaya başlamış. Sincabı bulunca onu yine ağlar bulmuş “Ben” demiş sincap “Aslında padişahın kızıyım. Fakat bana büyü yapıldı ve bu hale geldim.”
Ona yardımcı olacağını söylemiş Keloğlan. Ancak sincap “Çok zor” demiş “Kaf Dağı’na gideceksin bir ejderhanın olduğu mağaradan zümrüt suyunu alıp getireceksin.”
Kasabadan keskin bir kılıç alan Kaf Dağı’na varmış. Mağaranın ağzında bekçilik yapan dev yılanları kılıcıyla kesmeye başlamış. Yılanların çıkardığı sesi duyan ejderha mağaradan çıkıp aşağılara doğru inmeye başlamış. Bunu fırsat bilen Keloğlan mağaraya girip zümrüt suyunu getirdiği şişeye doldurmuş.
Koşarak sincaba dönen Keloğlan’ı sevinçle karşılamış sincapcık. Zümrüt suyunu içer içmez de dünyalar güzeli bir kız olmuş. Birlikte kızın padişah babasının sarayına gitmişler. Padişah da durumu öğrenince bir deve yükü altın armağan etmiş ona. Anası ile ömürlerinin sonuna kadar sıkıntısız mutlu bir yaşam sürdürmüş Keloğlan ile anası da…
O gün yine sıkıntılı bir günmüş. Hava sisli ve yağmurluymuş. Keloğlan yine ormana gitmiş. Başlamış mantar toplamaya. Biraz da kendi yemiş. Sonra dinlenmek için oturmuş koca bir ağacın altına.
Başını kaldırınca bir sincap görmüş öylece oturup duruyormuş. Keloğlanı görünce birden daldan inmiş sincap ve ağlamaya başlamış. Kucağına almış keloğlan sincabı öpmüş sevmiş sakinleştirmeye çalışmış. “Aaaah ah” demiş sincap “Senin gibi bir arkadaş bulamadım şimdiye kadar.”
Kendisi de dertlenen Keloğlan fakirliğini anlatmış sincaba. Çok acımış sincap onun haline “gel sana bir iyilik yapayım” demiş.
Saatlerce yürümüşler ve sonuçta orman bitmiş uzakta kayalıklar görünmüş. Sincap “Oraya git seni keklikler karşılayacak sana üç soru soracaklar doğru bilirsen ne kazanacağını görürsün” demiş.
Gerçekten de Keloğlanı keklikler karşılamış. Kraliçe keklik “sana üç sorumuz var bilirsen iki küp altın alacaksın” diye konuşmuş.
“Sorun” demiş Keloğlan. Bir kiraz ağacını gösteren kraliçe keklik “O ağaçta kaç kiraz var söyle bakalım” diye sormuş.
“Onu bilmeyecek ne var sesin altın tüylerinin sayısı kadar.” Nereden bildiğini sorunca da “say da bak” demiş.
Doğru kabul etmişler bu yanıtı.
İkinci soru “Dünyanın tam ortası neresi” biçimindeymiş. Bunu da “Tam senin ayağını bastığın yer” diye yanıtlamış Keloğlan “inanmıyorsan ölç de bak!”
Bu da doğru kabul edilmiş.
Son soruda ise eline iki tane ceviz alan kraliçe “hangisi daha ağır bil bakalım” demiş.
“Suya daha fazla batan ceviz daha ağırdır” diye yanıtlamış Keloğlan.
Bu da doğru kabul edilince iki küp altın verilmiş kendisine.
Koşa koşa evine dönmüş Keloğlan altınları anasına teslim edip hemen sincabı aramaya başlamış. Sincabı bulunca onu yine ağlar bulmuş “Ben” demiş sincap “Aslında padişahın kızıyım. Fakat bana büyü yapıldı ve bu hale geldim.”
Ona yardımcı olacağını söylemiş Keloğlan. Ancak sincap “Çok zor” demiş “Kaf Dağı’na gideceksin bir ejderhanın olduğu mağaradan zümrüt suyunu alıp getireceksin.”
Kasabadan keskin bir kılıç alan Kaf Dağı’na varmış. Mağaranın ağzında bekçilik yapan dev yılanları kılıcıyla kesmeye başlamış. Yılanların çıkardığı sesi duyan ejderha mağaradan çıkıp aşağılara doğru inmeye başlamış. Bunu fırsat bilen Keloğlan mağaraya girip zümrüt suyunu getirdiği şişeye doldurmuş.
Koşarak sincaba dönen Keloğlan’ı sevinçle karşılamış sincapcık. Zümrüt suyunu içer içmez de dünyalar güzeli bir kız olmuş. Birlikte kızın padişah babasının sarayına gitmişler. Padişah da durumu öğrenince bir deve yükü altın armağan etmiş ona. Anası ile ömürlerinin sonuna kadar sıkıntısız mutlu bir yaşam sürdürmüş Keloğlan ile anası da…
