Bir varmış bir yokmuş. Evvel zaman içinde kalbur zaman içinde bir Keloğlan varmış. Bizim keloğlan bir gün gazete okurken gözüne bir haber ilişmiş. Haberde; yarın bedava evcil köpek veriliyor yazıyormuş. Keloğlan gitmek istemiş. Anasına haberi göstermiş. Anası napıcan a keleş oğlan deyip geçmiş ama keloğlan bu cümleye aldırmamış. Kendi kendine bir evden çıkma planı hazırlamış annesi ertesi gün komşularına güne gidicekmiş. Keloğlan da o sırada evden çıkıp köpek dağıtılımına gidecekti. Yatma saati gelip geçiyordu anası hadi kel oğlum uykuya dedi. Hep beraber uyudular. Ertesi gün oldu çattı. Annesi sabah komşularına gitti. Keloğlan da annesinin arkasından hemen köpek dağıtılımına gitti. Gittiğinde köpekler verilmeye başlanmıştı. Keloğlan da hemen sıraya geçti. Sıra bayabi uzundu. Sıra keloğlana geldi ona hangi cins köpeği istersin diye sordular. Keloğlan alman kurdu isterim dedi. Keloğlana hemen siyah renkte gözleri beyaz bir alman kurdu verdiler. Keloğlan taşekkür edip eve döndü. Eve döndüğünde annesi evdeydi. Keloğlan annesinin yanına gitti annesi Keloğlanın elindeki köpeği görünce . çok korku. Bu köpeğin burda ne işi var dedi. Keloğlan olup biteni annesine anlattı. Günler geçti annesi köpeğe alışmıştı. Annesi ve Keloğlan köpeğe yaman adını verdiler. Bir gün eve hırsız girerse yaman bizi kurtarıcak dedi ve o dediğide olmuştu. Bir gün evlerine hırsız girmişti ve yaman o hırsızı yakalamıştı. Sabah uyandıklarında bahçede yerde yaralı bir adam gördüler yanında da bir çuval vardı. Çuvalın içinde Keloğlanın ve anasının bütün özel eşyaları vardı. Keloğlan onun bir hırsız olduğunu hemen anladı. Yamanın yanına gidip onu öpüp teşekkür etti. Anası Keloğlana iyiki yamanı aldın kel oğlum dedi. O günden itibaren mutlu mesut yaşadılar.
