Acilen Toparlanmalıyız!
İlişkilerin artık uzun soluklu olmadığını
ve pek çok insanın mutsuz olduğunu üzülerek gözlemliyorum.
Aslında bunun bir zincir olduğunu anlamamız gerekiyor.
Erkekler yanlış yaptıkça kadınlar, kadınlar yanlış yaptıkça erkekler bozuluyor.
Erkekler dünya var olduğu günden beri bizden daha iyi durumdalar.
Öncelikle bunu kabul edelim.
İlk insandan beri kadın içeride, erkek dışarıda olmuştur.
Mağarada et bekleyen kadını ve avlanıp dönen adamı düşünün.
Aradan geçen zamanda pek bir şey değişmedi.
Kadın evinde oturup çocuklarına baktı, yuvasını sıcak tuttu.
Erkek çalışıp para getirdi ve evine baktı.
Ancak bu sistem günümüzde geçerliliğini kaybetti.
Kadın modern hayatta kendine yer buldu ve dış dünyaya adım attı.
Para kazanmaya, çalışmaya ve üretime geçti.
Bir anlamda gözü açıldı da diyebiliriz.
Fakat modern çağ, biz kadınlara özgürlük verirken,
mutluluk vermemeye başladı.
Yaşamın yükünü omuzlarımıza aldığımızda
ve
erkeklerle aramızdaki açığı kapattığımızda gördük ki;
yine bütün işi biz yapıyoruz.
Hala evin ve çocukların yükü bizim üzerimizde.
(İstisnalar kaideyi bozmaz)
Doğal olarak isyan etmeye başladık.
Boşandık, ayrıldık ve yalnız kaldık.
Erkeklere, aşka, ilişkilere olan güvenimizi yitirdik.
Buna karşılık, kadınların bir kısmı da erkeklere olan kızgınlığını yine onlardan çıkarmak istedi
ve onlar kadar özgür seçimler yapmaya başladı.
Gecelik ilişkiler, vur kaçlar, ihanet, can acıtmak kadınların da gündelik hayatına girdi.
Erkek eskiden bir kadından hoşlandığında, onu elde etmek için emek ve zaman harcarken,
şimdi her şeyin ellerine paket halinde geldiğini gördü.
O da artık kadın kaprisi, dırdırı, nazı çekmemeye başladı
çünkü dışarıda onu bekleyen yüzlerce kadın vardı.
Böylece birbirimizi eze eze, çarpa çarpa şu anda bulunduğumuz yere geldik
ve
hala ilişkileri deforme etmeye,
aşkı kırıp dökmeye devam ediyoruz.
Tekrar aşka, huzura ve mutlu ilişkilere geri dönmek istiyorsak;
önce biz kadınlar durumu toparlamak zorundayız.
Kendimizi, ruhumuzu ve bedenimizi olur olmadık yerde,
olur olmadık her insana sunmaktan vazgeçmekle işe başlamalıyız.
Her seni seviyorum diyene kanıp, elimizde avucumuzda ne varsa vermemeliyiz.
Biraz gözümüzü açıp, kendimizi değerli kılmalıyız.
Aptallığın lüzumu yok!
Yaşamın her alanında insanları gözlemleyerek nelerin yanlış olduğunu bulabiliriz.
Mutlaka gidip duvara kendimiz çarpmamız gerekmez.
Ayrıca internet var, televizyon var, kocaman bir dünya var.
Yaşam kültürleri var, farklı hayatları okuma, görme şansı var.
Eğer kullanırsak, bir de Allah’ın kafatasımızın içine yerleştirdiği bir akıl var!
İlişkilerin artık uzun soluklu olmadığını
ve pek çok insanın mutsuz olduğunu üzülerek gözlemliyorum.
Aslında bunun bir zincir olduğunu anlamamız gerekiyor.
Erkekler yanlış yaptıkça kadınlar, kadınlar yanlış yaptıkça erkekler bozuluyor.
Erkekler dünya var olduğu günden beri bizden daha iyi durumdalar.
Öncelikle bunu kabul edelim.
İlk insandan beri kadın içeride, erkek dışarıda olmuştur.
Mağarada et bekleyen kadını ve avlanıp dönen adamı düşünün.
Aradan geçen zamanda pek bir şey değişmedi.
Kadın evinde oturup çocuklarına baktı, yuvasını sıcak tuttu.
Erkek çalışıp para getirdi ve evine baktı.
Ancak bu sistem günümüzde geçerliliğini kaybetti.
Kadın modern hayatta kendine yer buldu ve dış dünyaya adım attı.
Para kazanmaya, çalışmaya ve üretime geçti.
Bir anlamda gözü açıldı da diyebiliriz.
Fakat modern çağ, biz kadınlara özgürlük verirken,
mutluluk vermemeye başladı.
Yaşamın yükünü omuzlarımıza aldığımızda
ve
erkeklerle aramızdaki açığı kapattığımızda gördük ki;
yine bütün işi biz yapıyoruz.
Hala evin ve çocukların yükü bizim üzerimizde.
(İstisnalar kaideyi bozmaz)
Doğal olarak isyan etmeye başladık.
Boşandık, ayrıldık ve yalnız kaldık.
Erkeklere, aşka, ilişkilere olan güvenimizi yitirdik.
Buna karşılık, kadınların bir kısmı da erkeklere olan kızgınlığını yine onlardan çıkarmak istedi
ve onlar kadar özgür seçimler yapmaya başladı.
Gecelik ilişkiler, vur kaçlar, ihanet, can acıtmak kadınların da gündelik hayatına girdi.
Erkek eskiden bir kadından hoşlandığında, onu elde etmek için emek ve zaman harcarken,
şimdi her şeyin ellerine paket halinde geldiğini gördü.
O da artık kadın kaprisi, dırdırı, nazı çekmemeye başladı
çünkü dışarıda onu bekleyen yüzlerce kadın vardı.
Böylece birbirimizi eze eze, çarpa çarpa şu anda bulunduğumuz yere geldik
ve
hala ilişkileri deforme etmeye,
aşkı kırıp dökmeye devam ediyoruz.
Tekrar aşka, huzura ve mutlu ilişkilere geri dönmek istiyorsak;
önce biz kadınlar durumu toparlamak zorundayız.
Kendimizi, ruhumuzu ve bedenimizi olur olmadık yerde,
olur olmadık her insana sunmaktan vazgeçmekle işe başlamalıyız.
Her seni seviyorum diyene kanıp, elimizde avucumuzda ne varsa vermemeliyiz.
Biraz gözümüzü açıp, kendimizi değerli kılmalıyız.
Aptallığın lüzumu yok!
Yaşamın her alanında insanları gözlemleyerek nelerin yanlış olduğunu bulabiliriz.
Mutlaka gidip duvara kendimiz çarpmamız gerekmez.
Ayrıca internet var, televizyon var, kocaman bir dünya var.
Yaşam kültürleri var, farklı hayatları okuma, görme şansı var.
Eğer kullanırsak, bir de Allah’ın kafatasımızın içine yerleştirdiği bir akıl var!
