Kimseye anlatamazdık

Yar...
Ben kenar semtlerin çocuğuydum
Acı ve ıstırabın toprağında umutlandım
Açziyet ve çaresizliğin girdaplarında yorgundum
Söylenemezdi düşünceler, melül bırakan haller, boyun bükülürdü
Her bakımdan sosyal şartlar gariplerin aleyhine tezahür eden sancılardı
Baca tütmez, çorba pişmez, soğuk geceler hiç bitmek istemezdi, uyumak marifetti
Bir geçim uğruna ve karın tokluğuna anne, baba erkenden çalışmaya gidince, yalnızlık refiktir benimle
Susardık, zorundaydık, kimseye anlatamazdık, acınmaktan katiyen hazlanmazdık, sanki hakaret sayardık, şefkat ve muhabbete o kadar açtık, sevgi ve neşeye muhtaçtık, fakat bir ömür umutlarımızla sabahladık...


Mustafa Cilasun

hocam gönülden tebrik ederim,izin verirseniz bir konuyu eleştirmek istiyorum .şiirleriniz fevkalade iyide hayal gücümü kullanmama engel olan üst resimleri kullanmak zorundamısınız,
teşekkür ederim

Eyvallah efendim, hayır böyle bir zorunluluğum bulunmuyor ve fakat genel kabul olduğu için gayret ediyorum.

muhakkak suretle sunumunuz ala , ama ben bir yazı veya şiir okurken hayal dünyamı katıyorum ,eğer bir resim varsa yazıyı o resme bırakıyorum ve özüne inemiyorum asıl anlatmak istediğiniz bende yavan kalıyor ,tabiki siz sunumunuzu en iyi şekilde yapmak istersiniz benimkisi kendimce bir yaklaşımdı
size kolay gelsin yazılarınızı ve şiirlerinizi takip edeceğim

Eyvallah azizim, en kalbi muhabbetlerimle afiyetler diler, teşekkürlerimi ifade ederim...