Batı Anadolu ve Akdeniz bölgesindeki geniş yayılışının dışında kızılçam, Akdeniz ikliminin bariz olarak görüldüğü mikroklima bölgelerinde küçük adacıklar halinde bulunur. Buralar, Erbaa yakınlarındaki Kelkit çayı ile Yeşilırmağın birleştiği yer, Ayancık, Sinop, boyabat, Amasya, Zonguldak’tır. Türkiye’de en büyük yayılışı Akdeniz kıyı kuşağı ile kıyıya yakın arka bölgelerdir. Ülkemizde 1500 m’ye kadar yetişir.
25 m boy, 60 cm kadar çap yapabilen önemli bir orman ağacıdır. Önceleri piramit görünüşlü iken yaşlandıkça geniş tepelidir. Kabuğu düzgün boz renkte iken yaşlanınca, esmer kırmızımsı renkte kalın kabuk durumunda görülür. Yeni sürgünler kırmızımsı renktedir. Daha çok kızılçam adınıda buradan almaktadır.
Sıcaklık isteği fazla olan bir türdür. Kışları ılıman, yazları sıcak ve kurak olan yerlerde toprak bakımından zayıf, kayalık, kireçli ya da kumsal yerlerde yetişebildiği gibi elverişli iklim ve balçıklı topraklarda kaliteli gövde yapar. Çok derine giden kazık kök yapar.
Yetiştiği bölgeler bakımından kar kırması ve devirmesi seyrek görülür. Çamkese böceği ve en büyük düşmanıdır. Sığ topraklarda fırtına zarar verir. Donlara karşı hassastır. Örtü Kızılçam yangınlarından az zarar görür. Çünkü kalın kabukludur.
Kolay işlenmesi nedeniyle yapı malzemesi, mobilya ve ambalaj sanayisinde kullanılır.
Genel görünüş olarak yine güney bölgelerimizde yetişen Halep çamına (P. halepehsis (N)) benzer (Y).
