Kızınca Aşk’olsun De(!)' mek
Hayatın akışı içerisinde muhatap olduğumuz menfi bir davranışa, kötü bir söze, bir dedikoduya, bir vefasızlığa, bir iftiraya, kendimize yakıştıramadığımız bir su-i zanna, yanlış olduğuna inandığımız bir hareketi yapana ne deriz? “Aşk’olsun” …
Beddua etmek, karşımızdakine kötülük dilemek, bela okumak, yakınlarınınki dahil sağlık üzerine kem sözlerle kötülük temenni etmek öğretilmedi bize. En ağır durumlarda bile belanı versin diyemeyiz, gözün körolsun, kahrol diyemeyiz. Demeyiz… Daha tesirli fakat anlamlı iyilikle dolu bir sözle duygumuzu dile getiririz: “Aşk’olsun…“
Değil midir ki “Aşk” imiş her ne var bu alemde, değil midir “yoğ idi levh-ü kalem, aşk var idi”, değilmidir ki sevilmek murad edilmiş her halde her alemde, değil midir ki şevkde cezbede aşkda olsun, ne olursa olsun, ne kadar kötü olursa olsun her hale Aşk’olsun…
Eyvallah da öyledir. Kabımız dolu da olsa “Eyvallah”, boş da olsa…
Hayallah da öyle değil midir? Üzüntümüze, kızgınlığımıza, kırıldığımıza, şaşkınlığımıza, beklemediğimiz bir davranışa da “Hay’Allah”… Tüh diyemeyiz, kahretsin diyemeyiz, öf diyemeyiz…
Değil midir ki herşey geçer, herşey göçer, bir tek O’dur daim olacak.
Evelallah da öyledir. Zor bir işe soyunduğumuzda, yarına planlar yaptığımızda “EvvelAllah”…
Değil midir ki ahir evvelin, evvel de ahirin aynıdır ve hepsi O’dur ve O’nundur.
“İllallah” da öyledir…
Gözüm görmesin, defol git de diyemeyiz, olmadık harekete maruzken:
Selametle kardeşim “Selametle”…
Ya Hayrola? Duymadan önce olanları, yeni bir haberi, bir rüyayı, her şeyin hayır üzre olduğu bilinciyle ve temennisiyle “Hayr’ola”…
Tahammülün, hüsnüniyetin, hoşgörmenin, güzel görmenin, bir görmenin, gerçeği görmenin keyfine varmak değil midir bu kelimelerin kullanıldığı toplumda yaşamak? Duyguyu, romantizmi, asli gerçeği, asli gerçeğin dilini bize armağan eden bilgelerin ruhuna, aşka ait kavramları bize sürekli meşkettiren ruha, Horasan’a aid olmanın keyfi değil midir bu kelimeler?
Gönlüyle görebilenlerin, fikriyle zikri birleyenlerin… Necip bir ulusun lisan-ı hal vücuduna aid olanların keyfi değil midir bu kelimeler?
Öyledir Evelallah …
O Hâl'de AŞK’OLSUN..
Hayatın akışı içerisinde muhatap olduğumuz menfi bir davranışa, kötü bir söze, bir dedikoduya, bir vefasızlığa, bir iftiraya, kendimize yakıştıramadığımız bir su-i zanna, yanlış olduğuna inandığımız bir hareketi yapana ne deriz? “Aşk’olsun” …
Beddua etmek, karşımızdakine kötülük dilemek, bela okumak, yakınlarınınki dahil sağlık üzerine kem sözlerle kötülük temenni etmek öğretilmedi bize. En ağır durumlarda bile belanı versin diyemeyiz, gözün körolsun, kahrol diyemeyiz. Demeyiz… Daha tesirli fakat anlamlı iyilikle dolu bir sözle duygumuzu dile getiririz: “Aşk’olsun…“
Değil midir ki “Aşk” imiş her ne var bu alemde, değil midir “yoğ idi levh-ü kalem, aşk var idi”, değilmidir ki sevilmek murad edilmiş her halde her alemde, değil midir ki şevkde cezbede aşkda olsun, ne olursa olsun, ne kadar kötü olursa olsun her hale Aşk’olsun…
Eyvallah da öyledir. Kabımız dolu da olsa “Eyvallah”, boş da olsa…
Hayallah da öyle değil midir? Üzüntümüze, kızgınlığımıza, kırıldığımıza, şaşkınlığımıza, beklemediğimiz bir davranışa da “Hay’Allah”… Tüh diyemeyiz, kahretsin diyemeyiz, öf diyemeyiz…
Değil midir ki herşey geçer, herşey göçer, bir tek O’dur daim olacak.
Evelallah da öyledir. Zor bir işe soyunduğumuzda, yarına planlar yaptığımızda “EvvelAllah”…
Değil midir ki ahir evvelin, evvel de ahirin aynıdır ve hepsi O’dur ve O’nundur.
“İllallah” da öyledir…
Gözüm görmesin, defol git de diyemeyiz, olmadık harekete maruzken:
Selametle kardeşim “Selametle”…
Ya Hayrola? Duymadan önce olanları, yeni bir haberi, bir rüyayı, her şeyin hayır üzre olduğu bilinciyle ve temennisiyle “Hayr’ola”…
Tahammülün, hüsnüniyetin, hoşgörmenin, güzel görmenin, bir görmenin, gerçeği görmenin keyfine varmak değil midir bu kelimelerin kullanıldığı toplumda yaşamak? Duyguyu, romantizmi, asli gerçeği, asli gerçeğin dilini bize armağan eden bilgelerin ruhuna, aşka ait kavramları bize sürekli meşkettiren ruha, Horasan’a aid olmanın keyfi değil midir bu kelimeler?
Gönlüyle görebilenlerin, fikriyle zikri birleyenlerin… Necip bir ulusun lisan-ı hal vücuduna aid olanların keyfi değil midir bu kelimeler?
Öyledir Evelallah …
O Hâl'de AŞK’OLSUN..
