Kurbağaların, Büyük Yağmur Şenliğinin Tarihini Ertelemeye Karar Vermelerinin Nedeni
Totora adacıklarının yakınındaki Titikaka akarsuları üzerinde, siyah tüylü ve güzel sarı gagalı Bay Ördek’in geçtiği görüldü.
Yağmurun yağmaması için yalvararak, göğe bakıyordu kaygıyla. Gerçekten de eşi su yüksekliğindeki yuvayı tam da yeni bitirmişti. Eğer su taşmaya başlarsa, yavruların boğulma tehlikesi vardı.
Bay Ördek, gölün ortasında tek başına, gözlerini gökyüzüne kaldırarak çaresizce dualar ediyordu. Göl suyunun seviyesinde yuva yapmak için çok kurnaz olmak gerekmediğini de söylemeli!
Bu sırada, güneş ağır ağır dağların arkasına saklandı. Balıkçılar ağlarını attı ve gecenin yaklaşmasıyla ışık azalmaya başladı yavaşça. Ama ne yazık ki bulutlar yağmuru haber veriyordu. Ve bizim ördek, yağmurun yağmaması için yalvarmalarını artırdı!
Biraz ötede, yeşil kurbağalar onun çağrısını işittiler ve ona acıdılar. Yavrularının hayatı için kendileri de endişelenmiyorlar mı? Ortak bir kararla, büyük yağmur şenliği Qachwa’yı kutlamayarak komşularına yardım etmeye karar verdiler.
Şenlik yok, yağmur yok! Öyle söylendi, öyle de oldu. Beklenen yağmur gelmedi ve ördek ailesi, kurbağaların cömertliği sayesinde kurtuldu.
Haftalar geçti ve genç ördekler için, kendi yuvalarını kurma zamanı geldi. Bu kez sazlıkların dibine, yükseğe yuvalarını kurdular.
Artık hiçbir şey, kurbağaları, yağmur şenliğini hazırlamaktan alıkoyamazdı.
O gün, fırtınalı bir yağmur –kurbağa tarihinde hiç böylesi görülmemişti- göl üzerine yağdı! Bizim ördek ve ailesi, sazlıklardaki barınakta artık sıkıntı çekmiyordu!
Bir yıl boyunca bereketli yağmur bekleyen kurbağalar komşuları ördeğe zarar vermek yerine bu büyük şenliği ertelemeyi tercih etmişlerdi.
İnsanların, bu cömert kurbağaları örnek alması ve başkalarına yardım etmek için kendi zevklerinden biraz da olsa yoksun kalmaları gerektiğini, düşünmüyor musunuz?
Totora adacıklarının yakınındaki Titikaka akarsuları üzerinde, siyah tüylü ve güzel sarı gagalı Bay Ördek’in geçtiği görüldü.
Yağmurun yağmaması için yalvararak, göğe bakıyordu kaygıyla. Gerçekten de eşi su yüksekliğindeki yuvayı tam da yeni bitirmişti. Eğer su taşmaya başlarsa, yavruların boğulma tehlikesi vardı.
Bay Ördek, gölün ortasında tek başına, gözlerini gökyüzüne kaldırarak çaresizce dualar ediyordu. Göl suyunun seviyesinde yuva yapmak için çok kurnaz olmak gerekmediğini de söylemeli!
Bu sırada, güneş ağır ağır dağların arkasına saklandı. Balıkçılar ağlarını attı ve gecenin yaklaşmasıyla ışık azalmaya başladı yavaşça. Ama ne yazık ki bulutlar yağmuru haber veriyordu. Ve bizim ördek, yağmurun yağmaması için yalvarmalarını artırdı!
Biraz ötede, yeşil kurbağalar onun çağrısını işittiler ve ona acıdılar. Yavrularının hayatı için kendileri de endişelenmiyorlar mı? Ortak bir kararla, büyük yağmur şenliği Qachwa’yı kutlamayarak komşularına yardım etmeye karar verdiler.
Şenlik yok, yağmur yok! Öyle söylendi, öyle de oldu. Beklenen yağmur gelmedi ve ördek ailesi, kurbağaların cömertliği sayesinde kurtuldu.
Haftalar geçti ve genç ördekler için, kendi yuvalarını kurma zamanı geldi. Bu kez sazlıkların dibine, yükseğe yuvalarını kurdular.
Artık hiçbir şey, kurbağaları, yağmur şenliğini hazırlamaktan alıkoyamazdı.
O gün, fırtınalı bir yağmur –kurbağa tarihinde hiç böylesi görülmemişti- göl üzerine yağdı! Bizim ördek ve ailesi, sazlıklardaki barınakta artık sıkıntı çekmiyordu!
Bir yıl boyunca bereketli yağmur bekleyen kurbağalar komşuları ördeğe zarar vermek yerine bu büyük şenliği ertelemeyi tercih etmişlerdi.
İnsanların, bu cömert kurbağaları örnek alması ve başkalarına yardım etmek için kendi zevklerinden biraz da olsa yoksun kalmaları gerektiğini, düşünmüyor musunuz?
