Ürkek ve titrek gecenin ayazında nereden geldiğini anlayamadığım minik bir kondu penceremin panjuruna... Tamda pencereden bakarken gökyüzüne uçmanın ne kadar özgürce olduğunu düşünürken, özgürlüğü kısıtlanmış, yada elinden alınmış minik bir yürek gecenin sessizliğini bozdu bir anda. Vay be, nasıl oldu acaba derken, fark ettim hemen yaralı olduğunu... Gecenin bu deminde, nasıl olur böyle bir şey bilemem ama canının yandığını biliyorum. Öyle mağrur öyle yardıma muhtaç biçare ki; içim acıdı. Hemen kendimi toparlayıp avuçlarımın içine alıp güvende olduğunu hissettirmeye çalıştım. Ne kadar hissettirmeye çalışsamda o özgürlüğüne düşkündü benim gibi belli, çaresiz çırpınışlar sergiliyordu, durumunun farkında olmadan. Merak etme dedim, seni iyi edip yine özgür olmanı sağlayacağım. Önce bir karnını doyuralım emi. Şöyle bir kendine gel. Bu gece misafirimsin, belkide kaç gece... Hele bir iyi ol; umutlarımı da yükleyip sana özgürlüğüne uğurlayacağım seni... (Hiç bir canlının çaresiz kalmaması dileğiyle)
