MİSAFİR

yilmaz27

Ne Mutlu Türküm Diyene
Site Yetkilisi
Süper Moderatör
Düşünmeyi düşünmek şimdilerde, ağır geliyor insana. Uzaktan ne kadar çetin bir iş olduğunu gizliyor çünkü.
Olur olmadık şeylerle bitiriyor seni, tüketiyor yavaş yavaş. Tik taklar geçiyor sen anlamazken.
Uyku panzehrin ama düşüncenin dozu karşısında çaresiz kalıyor o da. Ve tik tak...
Nereden geldim ben buraya? Nasıl başlamıştım bu yola, ne niyetle çıkmıştım?
Geceyi düşünürken sabah olmuş yine. Bu düşünme sanatı boğuyor insanı bir yerden sonra, ipin ucunu kaçırdığın anda.
Kontrol senden gittiğinde sen de kendinden gidiyorsun. Ve sen kendinden giderken bir yığın düşünce geliyor kendine.
Yarınki dersleri mi düşünüyordum en son, ne ara konu insanlığa geldi? Düşünmek istemediklerimi düşünürken hangi güç ele geçiriyor beni?
Ben, düşüncelerini dahi yönlendirmeyi beceremeyen ben, ne anlam ifade ediyorum bu hayatta?
Beni ben yaptığını sandığım düşünmek eylemi, beni benden alırken kendimde kayboldum şimdi.
Basit bir canlı mıyım ben bu evrende, yoksa onu ayrıcalıklı kılanın yavaş yavaş yok ettiği mi?
Basit görünen şeylerden korkarım hep, göründüğü gibi basit olmazlar çünkü.
Arkalarında hep büyük gizemler taşırlar, gizemleri çözmek ise mümkün değildir çoğu zaman.
Sarhoş bir beden gibi zihnim bir oraya bir buraya savrulup duruyor, uykum o arada bir yerde kendine yer bulmaya çalışıyor ama o da ne yaptığından habersiz.
Boşa bir çaba bu. Oysa uyumak istiyorum ben, düşünmek değil. Bu ağır yükü kaldıramıyorum daha fazla, bak sabah olmuş.
Dünyaya sabah olurken düşüncelerime neden olmamış sabah? Güneş neden doğmamış zihnime?
Doğsaydı eğer gözlerim kamaşırdı herhalde. Ellerim hareketlenir ve aydınlığı engellemenin bir yolunu bulurdu.
Kendi ellerimle tekrar karanlığa mahkûm ederdim kendimi. Gözlerim yanarken şimdi, bunları düşünüyorum yine. Yine ve yine fark etmeden...
İkinci bir benliğimin olduğundan kuşku duymaya başladım şimdi. Belki de tek değilimdir kendimde.
Kimi ağırlıyorum benliğimde o zaman, kalıcı mı misafir mi bu? Çok ısrarcı biri gibi duruyor düşününce.
Neden böyle birine kapıyı açtım bilemedim.
Belki de kim olduğunu sormayı unutmuşumdur. Hiç misafir gibi değil bu. Baksana zihnime sızmış, kalbime işlemiş, alt üst etmiş bedenimi sorgusuz sualsiz?
Öyleyse ben ben... ya kendimde misafirsem...
Düşünmeyi düşünmek şimdilerde ağır geliyor insana...
 
Benzer Konular Başlık Forum Cevap Tarih
can yürek TÜRKEŞİM SANA MİSAFİR GELİYOR Can Yürek 0

Top