Neo-Pozitivizm
(Yeni Pozitivizm, Çağdaş Pozitivizm). Yeni pozitivizm 1918'e doğru ortaya çıktı. Comte ve Mill'in klasik pozitivizmine yaklaşan bu akıma, özellikle, meselelerin mantık ve teknik analizine duyulan ilgi de eklenmiştir. Bundan ötürü yeni pozitivizme «analitik felsefe» adı da verilir.
Bu akımın başlıca temsilcileri şunlardır: 1929'a doğru kurulan Viyana topluluğunun filozofları (R. Carriap, H. Reichenbach, M. Schlick, Frank, Neurath, H. Hahn, A. Tarski, K. Popper) ve İngiliz Analysis topluluğuna bağlı düşünürler (S. L. Stebbing, A. E. Duncan Jones, C.A. Mace, G. Ryle, A. J. Ayer, B. Rusell, J. Wisdom ve mantıkçı L. Wittgenstein).
(Yeni Pozitivizm, Çağdaş Pozitivizm). Yeni pozitivizm 1918'e doğru ortaya çıktı. Comte ve Mill'in klasik pozitivizmine yaklaşan bu akıma, özellikle, meselelerin mantık ve teknik analizine duyulan ilgi de eklenmiştir. Bundan ötürü yeni pozitivizme «analitik felsefe» adı da verilir.
Bu akımın başlıca temsilcileri şunlardır: 1929'a doğru kurulan Viyana topluluğunun filozofları (R. Carriap, H. Reichenbach, M. Schlick, Frank, Neurath, H. Hahn, A. Tarski, K. Popper) ve İngiliz Analysis topluluğuna bağlı düşünürler (S. L. Stebbing, A. E. Duncan Jones, C.A. Mace, G. Ryle, A. J. Ayer, B. Rusell, J. Wisdom ve mantıkçı L. Wittgenstein).
