Gönül
kimselere sevdalı değil
Ruhum heveslerin esareti
altında işveleşen har-ı can değil
Nefsim
felaha erişmek
için azmeden edep değil,
kalbim hüzün içinde kime kefil
Aşk,
gönlüme inşirah sunan
vecdin arefesinde bekleyen
bir umut değil, vaatte değil
Ne vakit
sıkıntıya düşsem
Hesapsızlığın akibetinde
acziyetime kanıp hayıflansam
İçinden
çıkamadığım bir hal için
Allah kerimdir diye
anlamsız bir tesilli arasam
İlla ki
kerim olduğunu bildiğim
halde nefsime paye çıkarsam,
sonra da şakın olsam
Acınmak
bana düşer bilirim
Ne kadar densizliğim varsa
iradem için zafiyetlerimdir itiraf ederim
Kalbi
lekekeri nasıl
görmezden gelirim, ruhun
firkatine erişmek için niyaz eylerim
Kimseye
bir sözüm yok,
boyun bükerim,aklımı
kullanmadığım için mahcup nefesim
Her halin
bir derdi vardır
İçinden geçilen zamanın
hicranında ağlayan sessiz bir nazardır
İçinde
gizlediği gam
nasıl bir hardır,hissetmeyen
gönüller kurak bir sahradır
Ruhumun
insicamı bahtım için
suskun bir vicdandır,
keder nefsim için niye eftaldir
Yazdığım
nameler kar etmiyor
Okunmayan meramlar
şevkime refakat eylemiyor,niye üzüyor
Bıktırmak
kime ne fayda veriyor,
suskun kalmak mı gerekiyor,
bilmem ki kim neler söylüyor
Neden
bunca gayret
sessizliğin akıbetinde inliyor,
çekinceler acaba gayrete geliyor
Sus artık
ey kalem, sırrınla göç
Ruhunun firkatine erişsin
artık beklenen vech, gözyaşlarını seç
İçine akıt,
lal olan halini sakla konuşma
artık, nefesler usanıyor kimler üşengeç
Neden
hasredersin melalini,
hangi merakın niyazındadır
akıbetin hülyalardan geç
Başını yasla
ve sakince ağla
Ne kadar kalin kalmışsa düşen
yaprakların halinde ki hicranda yaşa
Hazan
her halin vicdanında,
umutlar kanatlanıp bahtınla
buluşmadıkça usanma
Ümitsizlik
hüsrandır,yeis içinde
nefeslenmek ne kadar
vicdanın için manay-ı aşktır
Mustafa CİLASUN
kimselere sevdalı değil
Ruhum heveslerin esareti
altında işveleşen har-ı can değil
Nefsim
felaha erişmek
için azmeden edep değil,
kalbim hüzün içinde kime kefil
Aşk,
gönlüme inşirah sunan
vecdin arefesinde bekleyen
bir umut değil, vaatte değil
Ne vakit
sıkıntıya düşsem
Hesapsızlığın akibetinde
acziyetime kanıp hayıflansam
İçinden
çıkamadığım bir hal için
Allah kerimdir diye
anlamsız bir tesilli arasam
İlla ki
kerim olduğunu bildiğim
halde nefsime paye çıkarsam,
sonra da şakın olsam
Acınmak
bana düşer bilirim
Ne kadar densizliğim varsa
iradem için zafiyetlerimdir itiraf ederim
Kalbi
lekekeri nasıl
görmezden gelirim, ruhun
firkatine erişmek için niyaz eylerim
Kimseye
bir sözüm yok,
boyun bükerim,aklımı
kullanmadığım için mahcup nefesim
Her halin
bir derdi vardır
İçinden geçilen zamanın
hicranında ağlayan sessiz bir nazardır
İçinde
gizlediği gam
nasıl bir hardır,hissetmeyen
gönüller kurak bir sahradır
Ruhumun
insicamı bahtım için
suskun bir vicdandır,
keder nefsim için niye eftaldir
Yazdığım
nameler kar etmiyor
Okunmayan meramlar
şevkime refakat eylemiyor,niye üzüyor
Bıktırmak
kime ne fayda veriyor,
suskun kalmak mı gerekiyor,
bilmem ki kim neler söylüyor
Neden
bunca gayret
sessizliğin akıbetinde inliyor,
çekinceler acaba gayrete geliyor
Sus artık
ey kalem, sırrınla göç
Ruhunun firkatine erişsin
artık beklenen vech, gözyaşlarını seç
İçine akıt,
lal olan halini sakla konuşma
artık, nefesler usanıyor kimler üşengeç
Neden
hasredersin melalini,
hangi merakın niyazındadır
akıbetin hülyalardan geç
Başını yasla
ve sakince ağla
Ne kadar kalin kalmışsa düşen
yaprakların halinde ki hicranda yaşa
Hazan
her halin vicdanında,
umutlar kanatlanıp bahtınla
buluşmadıkça usanma
Ümitsizlik
hüsrandır,yeis içinde
nefeslenmek ne kadar
vicdanın için manay-ı aşktır
Mustafa CİLASUN
